Να με φέρνεις πιο κοντά στον εαυτό μου, όχι στα όριά μου

Από μικρή ηλικία μάθαμε ότι η καλοσύνη, η κατανόηση και η συμπόνια είναι θεμελιώδεις αξίες. Αυτές τις αρχές τις διδαχθήκαμε ώστε να καλλιεργήσουμε υγιείς και αρμονικές σχέσεις με τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.

«Δείξε κατανόηση»

«Δώσε την ευκαιρία στους άλλους να επανορθώσουν»

«Να συγχωρείς»

…άκουγες ξανά και ξανά.

Πόσες φορές έχεις προσποιηθεί ότι «είσαι καλά» μόνο και μόνο για να μη νιώσει άσχημα ο άλλος ενώ μέσα σου νιώθεις πληγωμένος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες «δεν πειράζει», ενώ στην πραγματικότητα κάτι σε πείραξε; Έχεις σκεφτεί πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι αυτή η αέναη καλοσύνη και οι συνεχείς δεύτερες ευκαιρίες;

Το μοτίβο αυτό, να καταπνίγεις δηλαδή τα αληθινά σου συναισθήματα, ίσως σου φαίνεται ακίνδυνο ή απαραίτητο για να διατηρήσεις την ηρεμία στις σχέσεις σου. Τι γίνεται όμως μακροπρόθεσμα;

Η συνήθεια του «δεν πειράζει»

Η συνήθεια να λες «δεν πειράζει» μπορεί να οδηγήσει στην παραμέληση των δικών σου αναγκών και ορίων και σταδιακά να προκαλέσει συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων μέσα σου. Αυτό μπορεί να σε κάνει να νιώθεις καταπιεσμένος και να μειώσει την αυτοεκτίμησή σου.

Όσο περισσότερο αποφεύγεις να θίξεις θέματα που σε ενοχλούν, τόσο πιο πολύ εντείνεται η δυσαρέσκεια και η απογοήτευσή σου. Στο βιβλίο «Βάλε τα όριά σου», η Nedra Glover Tawwab τονίζει ότι: «Τα υγιή όρια δημιουργούν υγιείς σχέσεις και ενισχύουν την επικοινωνία και την κατανόηση».

Όταν τα όρια είναι σαφή και ρεαλιστικά, προστατεύουν την ψυχική σου ισορροπία, τα συναισθήματά σου και σου επιτρέπουν να λειτουργείς με ισορροπία.

Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργείται ένα κλίμα αμοιβαίου σεβασμού, όπου αποφεύγονται οι συγκρούσεις και η παραβίαση του προσωπικού χώρου και των αναγκών. Η επικοινωνία γίνεται πιο ξεκάθαρη και αποτελεσματική και έτσι μπορείς να διαχειρίζεσαι τις σχέσεις σου χωρίς να επιβαρύνεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους.

Έχε υπόψιν σου πάντα ότι

Πειράζει όταν οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη χωρίς να επιδιώκουν την αλλαγή.

Πειράζει όταν η συγχώρεση γίνεται μέσο συντήρησης μιας ανισόρροπης σχέσης.

Πειράζει όταν τα λάθη γίνονται κανονικότητα στη ζωή μας.

Πειράζει όταν η καλοσύνη εκλαμβάνεται ως αδυναμία.

Πειράζει όταν οι δεύτερες ευκαιρίες γίνονται δικαιολογία για την επανάληψη των ίδιων λαθών.

Η συγχώρεση και η καλοσύνη δεν πρέπει να δίνονται άνευ όρων.

Όταν συγχωρείς κάποιον δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέπεις να σε πληγώνει επανειλημμένα. Όταν κατανοείς τους άλλους δεν σημαίνει ότι πρέπει να θυσιάζεις τη δική σου ευτυχία και αυτοεκτίμηση.

Είναι αλήθεια πως όσο περισσότερο ικανοποιείς τις προσδοκίες των άλλων, τόσο αυξάνεται η αποδοχή τους προς εσένα. Όταν όμως αρχίζεις να θέτεις όρια, η αποδοχή αυτή μειώνεται σταδιακά. Όσο περισσότερο κατανοείς την αξία αυτών των ορίων για τον εαυτό σου, τόσο πιο συνειδητά θα παρατηρείς ότι ορισμένοι άνθρωποι θα σε συμπαθούν λιγότερο.

Τότε θα έρθει η στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις πόσο υγιές είναι αυτό.

Αυτό που θα ήθελα να θυμάσαι είναι ότι είναι αναγκαίο να θέτεις όρια στους ανθρώπους, αλλά είναι εξίσου ουσιαστικό να επιλέγεις εκείνους που σε φέρνουν πιο κοντά στον εαυτό σου και όχι στα όριά σου.