Ό,τι πιο τοξικό μπορείτε να κάνετε σε μια σχέση

Γράφει ο Λουκάς Βελιδάκης,

Δώδεκα και κάτι, κάθομαι κάθιδρος στα σκαλάκια του Συντάγματος – ημίχρονο για το βραδινό μου περπάτημα, στου δρόμου τα μισά. Στα 4-5 μέτρα μακριά μου κάθεται ένας τυπάκος, 30αρης. Ουδείς άλλος. Ένα λεπτό μετά, σηκώνεται κι έρχεται δίπλα μου. Κάθεται σχεδόν κολλητά.

Βγάζω ενοχλημένος τα ακουστικά, ρωτάω “χρειάζεσαι κάτι;” και τι μου λέει..;

Φίλε, θα κάνω βιντεοκλήση στην κοπέλα μου και θέλω να σε δει δίπλα μου, δεν πιστεύει ότι βγήκα μόνος, λέει ότι είμαι με άλλη! Άρα θα πω ότι είμαι με φίλο μου.

Δική μου αντίδραση:… (κοιτάω σαν χαζός, του λέω μην κάθεσαι τόσο κοντά, έχει και κόβιντ…).

Έχει ήδη αρχίσει να καλεί, ψελίζω: αντε οκ…

Η κυρία δεν σηκώνει το τηλέφωνο, μου λέει “θα βγάλουμε φωτογραφία“, τον πόνεσα, λέω “οκ, άντε…”, βγαίνουνε, με ευχαριστεί, σηκώνεται… “με έχει σκάσει ρε φίλε, ζηλεύει…”, λέει με χαμόγελο στο οποίο η πίκρα είναι εμφανής.

Ο τυπάκος αναγκάζεται να λέει ευφάνταστα ψέματα

(κι εγώ να κάνω τον κομπάρσο)

Κοινωνικό μήνυμα: Μην ζηλεύετε! Είναι ό,τι πιο τοξικό μπορείτε να κάνετε σε μια σχέση. Είναι φθοροποιός αντίδραση.

Όποιος είναι μαζί σας, σας επέλεξε για αυτό που είστε – μην επιχειρείτε να τον αλλάξετε. Δεν θα είναι πλέον αυτός που επιλέξατε. Έχετε ήδη χάσει.

Όποιος θέλει να σας απατήσει, θα το κάνει, όσο στενά κι αν τον ελέγχετε

Κι αν δεν έχει καμία πρόθεση να σας απατήσει, θα κουραστεί από τη δηλητηριώδη κτητικότητα σας και θα σας αφήσει (και καλά θα κάνει). Για να πετύχει μια σχέση και οι δύο πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι ώστε να μπορούν να στηρίξουν την επιλογή τους.

Η εμπιστοσύνη πρέπει να είναι αυτονόητη.

Τέλος κοινωνικού μηνύματος.

* Στις νυχτερινές μου βόλτες έχω ζήσει πολύ αστείες ιστορίες.
* Ελπίζω να μην έχω φίλη την κοπέλα του ανθρώπου και τον κάψω. Αν ναι, μην τον ζηλεύεις!