Τα συναισθήματα έχουν φύλο;

Γράφει η Μαρία Νικολή,

Όταν είσαι ένα αγόρι στη πρώτη δημοτικού το 2022 και μια μέρα εμφανίζεσαι στο σχολείο με ένα μωβ παντελόνι φόρμας και έρχεται η συμμαθήτρια σου να σε ενημερώσει ότι δεν πρέπει να το φορέσεις αυτό το παντελόνι γιατί το μωβ είναι κοριτσίστικο χρώμα, τι πρέπει να κάνεις;

Πως πρέπει να αισθανθείς;

Ποιος ορίζει ποια χρώματα φοριούνται ή χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους με βάση το φύλο τους;

Γιατί τα παιδιά στο σχολείο στην ηλικία 6-7 χρονών έχουν μάθει προφανώς από κάποιο ενήλικα ότι τα χρώματα διαχωρίζονται;…

Τα χρώματα -όπως και τα παιχνίδια!- δεν έχουν φύλο, γιατί τα χρώματα είναι συναισθήματα. Τα συναισθήματα έχουν φύλο; Αυτό είναι το πιο πολύτιμο μάθημα που πρέπει να διδάξεις το παιδί σου.

Έτσι θα κατανοήσει την έννοια της αποδοχής και της συμπερίληψης και φυσικά της αγάπης πρώτα στον εαυτό του και μετά για τους γύρω του. Αφού τα παιδιά είναι «σφουγγάρια» τουλάχιστον ας απορροφούν όμορφα και κατάλληλα μηνύματα για τη ζωή τους αλλά και για τη κοινωνία που θα λειτουργήσουν αύριο σαν ενήλικες.

Δε σε καθορίζει το χρώμα του παντελονιού σου ή το χρώμα των μαλλιών σου ή των νυχιών σου ή ακόμα και το χρώμα του δέρματος σου.

Σε καθορίζει η παιδεία σου και η προσωπικότητα σου και μόνο σε αυτή πρέπει να δίνεις σημασία και να τη βελτιώνεις.

Τα πατριαρχικά στερεότυπα υπάρχουν και έρχεται το παιδί σε επαφή από το μαιευτήριο. Το σημαντικό είναι πώς θα μάθει να τα αντιμετωπίζει ώστε να μην του σταθούν ποτέ εμπόδιο στις επιθυμίες του και να πετύχει ό,τι έχει ονειρευτεί.

Τα παιδιά δε χρειάζονται άλλους κανόνες και «πρέπει», χρειάζονται περισσότερα ερεθίσματα και μάλιστα πολύχρωμα για να αλληλοεπιδράσουν και να είναι ευτυχισμένα.

Είναι τόσο δύσκολο;