Μήπως «το παιδί που κρύβεις μέσα σου» αποφασίζει για τη ζωή σου;

Γράφει η Λία Μπισμπίκη,

«Από ποιους γονείς θα γεννηθείς είναι θέμα τύχης», λένε. Το αν οι γονείς σου σε σέβονταν, σε μεγάλωσαν με αξίες, σε «έβλεπαν» και κάλυπταν τις ανάγκες σου όταν ήσουν μικρός επίκειται μόνο στη θεά τύχη. Το ίδιο ισχύει και αν οι γονείς σου ήταν αδιάφοροι ή μη διαθέσιμοι.

Η δεύτερη αλήθεια σε σχέση με τα παραπάνω είναι πως αυτό δεν αλλάζει. Όμως αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι η σχέση με τον εαυτό σου, ώστε να μπορέσεις να σου δώσεις την αναγνώριση και τη ματιά που δεν πήρες στα «μικράτα» σου. Αυτό αναλύει το βιβλίο «Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας» της Stefanie Stahi.

Αναφέρει επίσης πως «οι πεποιθήσεις μας αποτελούν το συναισθηματικό κέντρο της αυτοεκτίμησης μας, την υποκειμενική μας πραγματικότητα ή ακόμα την προσωπική προβολή του καθενός μας». Χάρη στις πεποιθήσεις μας, ερμηνεύουμε την πραγματικότητα μας, κάτι το οποίο είναι η υποκειμενική μας αντίληψη και όχι η μόνη αντικειμενική αλήθεια.

Ο διαστρεβλωμένος φακός των πεποιθήσεων

Το αποτέλεσμα του παραπάνω, είναι ότι ως ενήλικες, μέσα από τον διαστρεβλωμένο φακό των πεποιθήσεων, μπερδεύουμε την αντίληψη σε σχέση με αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να οδηγηθούμε ακόμα και σε λάθος συμπεράσματα για τη ζωή και τις επιλογές μας.

Για παράδειγμα, εάν κάποιος πιστεύει πως η εργασία σε κάποιο ξενοδοχείο θα καταστρέψει την επαγγελματική του καριέρα, η δήλωση αυτή είναι μία πεποίθηση, η οποία μπορεί να μην ισχύει στην πραγματικότητα, αλλά υπάρχει και συντηρείται μόνο στο δικό μας μυαλό και κόσμο.

Κάνε challenge την «αλήθεια σου»

Για το λόγο αυτό, στις συνεδρίες coaching, στόχος είναι να προκαλείται και να γίνεται challenge η αλήθεια του κάθε ατόμου, ρωτώντας εάν αυτό που πιστεύει ισχύει στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, τίθεται το ερώτημα εάν το ξενοδοχείο που αναφέρει πράγματι δεν είναι η σωστή επιλογή για την καριέρα του, ή εάν το πιστεύει εξαιτίας μιας φράσης που άκουγε μικρός από τους γονείς του και την κουβαλάει ακόμα.

Τέλος, στο βιβλίο προτείνονται λύσεις και ασκήσεις για να διαχωρίσει κανείς το μικρό παιδί που κρύβει μέσα του από το «ενήλικο εγώ» του, όπως το αναφέρει και το πιο ευοίωνο είναι ότι ανοίγει μία νέα δυνατότητα. Αυτή του να ξανα-γράψει ο καθένας τη δική του ιστορία μέσα από μια νέα αφήγηση, που θα καταλήγει στο μοναδικό happy end που όλοι μας «ιδανικά» έχουμε ως σενάριο στο μυαλό μας, αλλά ποτέ δεν καταφέραμε να ξεστομίσουμε.

Νομίζω η ανάγνωση του βιβλίου αυτού πραγματικά αξίζει!