Υπέροχη Κυριακή, καλή Ανάσταση!

Εύχομαι να αναστηθεί μέσα σου η ελπίδα σου και η όρεξή σου να βοηθήσεις τον εαυτό σου, να τον ακούσεις και να είσαι καλός μαζί του.

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν κάθε Ανάσταση κάποιος σου έλεγε πως μπορείς να συνδεθείς με μια δύναμη που θα αναστήσει μέσα σου οτιδήποτε ξέχασες όμως αγαπούσες, οτιδήποτε ήταν σημαντικό για σένα όμως το ανέβαλες, οτιδήποτε ονειρεύτηκες όμως… η «ζωή» σου τα έφερε αλλιώς.

Η Ανάσταση δεν έχει μόνο τη θρησκευτική οπτική.

Οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στην κυριολεξία για να αναπτύξεις τον εαυτό σου και όχι για να επιβεβαιώνεις πόσο θύμα έχεις υπάρξει και πόσο άδικο έχεις βιώσει στο παρελθόν.

Το να παραμένεις στο ίδιο σκεπτικό και να το ανακυκλώνεις δεν θα σου δώσει δίκιο ούτε θα σε δυναμώσει συναισθηματικά. Μέσα μας οι άνθρωποι ψάχνουμε την αγάπη. Την αγάπη ως ψυχές, την γονεϊκή αγάπη ως παιδιά.

Με το να πιστεύεις συνεχώς πως κάποιος έξω από εσένα σε αδικεί και με το να ψάχνεις το δίκιο σου στην επιβεβαίωση των άλλων επιβεβαιώνεις εσύ στον εαυτό σου πως το χειριστήριο της ζωής σου το έχουν οι άλλοι. Αν οι άλλοι σου πουν έχεις δίκιο θα νιώσεις ικανοποίηση, αν οι άλλοι σου πουν ότι έχεις άδικο θα νιώσεις θιγμένος/η.

Αρχικά χρειάζεται να θεραπεύσεις εντός σου την ανάγκη σου να έχεις πάντα δίκιο.

Οι γύρω σου είναι καθρέφτες σου και όταν πιστεύεις πως οι άλλοι σε αδικούν στην πραγματικότητα σου καθρεφτίζουν τον δικό σου ψυχαναγκασμό να σε δεις μέσα από την επιβεβαίωση των άλλων.

Όσο κρατάς αυτήν την ανάγκη σου ματαιώνεις τα παιδικά σου όνειρα, αναβάλεις την αυτοεκπλήρωση σου ως ενήλικας κρατιέσαι με τα δόντια από ένα δυσλειτουργικό μοτίβο, από φόβο να μη δεις τα τραύματα σου, όμως εδώ θα σου πω πως με το να αποφεύγεις τα τραύματα σου τα φέρνεις μπροστά σου.

Είσαι δυνατός/η και είσαι πολλά περισσότερα από τα τραύματα, τις ανασφάλειες και τις αδικίες που βίωσες.

Φέρε τη δίκη σου Ανάσταση στη ζωή σου.

Βρες το δίκιο σου μπροστά στον καθρέφτη σου, μίλησε όμορφα στο πρόσωπο σου, κάνε ασκήσεις ενδυνάμωσης του συναισθήματος για να μπορέσεις να καταλάβεις πως τη στιγμή που σε κοιτάζεις στον καθρέφτη δεν χρειάστηκε να ζητήσεις την άδεια από κάποιον για να το κάνεις, απλά το αποφάσισες.

Έτσι μπορείς να αποφασίσεις να θυμηθείς τα όνειρα που σε ενθουσιάζουν, να θυμηθείς τις δραστηριότητες που σε διασκεδάζουν, την φροντίδα που απολαμβάνεις να έχεις και που όλο αναβάλεις ή και ματαιώνεις ξοδεύοντας την ενέργεια σου ψάχνοντας το δίκιο σου μέσα στο μυαλό των άλλων.

Η δική σου η Ανάσταση φτάνει να έρθει μέσα σου μια φορά.

Φτάνει να τη θυμηθείς και να τη βιώσεις μόνο μια φορά και μετά από μόνη της η διαδικασία θα σε μαγέψει. Είναι η φυσική σου κατάσταση να θέλεις πολλά, και ακόμα περισσότερα, να είσαι πολλά, να νιώθεις πολλά και να ζητάς πολλά. Όπως τα παιδιά που τα ζητάνε όλα.

Έτσι και εσύ άφησε τους άλλους και φέρε την προσοχή σου σε σένα, άκουσε το εσωτερικό σου παιδί, σου μιλάει μέσα από όλα αυτά που θέλεις και δεν τολμάς να αφεθείς για  να τα αποκτήσεις.

Για το τέλος κράτησε δυο πράγματα:

Πρώτον ρώτησε τον εαυτό σου: Τι είσαι διατεθημένος/η να κάνεις για τα όνειρα σου;

Και δεύτερον άκουσε: Όποιος σου έχει πει πως δεν γίνεται να τα έχεις όλα δεν έχει βιώσει ο ίδιος την δίκη του εσωτερική Ανάσταση, γι’ αυτό και σου το είπε.

Κανείς δεν μπορεί πραγματικά να σου πει με βεβαιότητα πώς θα κυλήσει η ζωή σου, αν θα τα καταφέρεις ή όχι. Μόνο η εσωτερική σου Ανάσταση μπορεί να στο απαντήσει.

Καλή Ανάσταση με άπειρη Αγάπη.