Magic Diaries #29: Μαθαίνω να αφήνω

Σαφώς επηρεασμένη από το The Let Them Theory της αγαπημένης Mel Robbins, έρχομαι σήμερα, σε αυτό το γενεθλιακό Magic Diaries, να μοιραστώ μαζί σου ένα μέρος της πραγματικότητάς μου το τελευταίο διάστημα, αυτό που ονομάζω: μαθαίνω να αφήνω.

Οδηγήθηκα σε αυτό με τρόπο φυσικό. Έπιανα ουκ ολίγες φορές τον εαυτό μου να αναρωτιέται «Όντως αυτό το “ναι” που είπα το εννοώ; Ή το είπα για να μην απογοητεύσω; Για να είμαι “εντάξει”; Για να μη νομίσουν κάτι που δεν είμαι;». Και συνέβαινε και κάτι ακόμα: έριχνα κόκκινο χαλί σε ευθύνες που δεν μου αναλογούσαν, οικειοθελώς. «Περάστε, καθίστε», τους έλεγα, «Να σας προσφέρουμε ένα σοκολατάκι;». Σαν να είχα την πολυτέλεια. Του χρόνου, της ψυχολογίας, της ενέργειας. Για να μη μιλήσω για το ότι έδινα από συναισθήματα που δεν είχα σε απόθεμα, σαν να είχα απεριόριστο πακέτο. Ω ναι, οικειοθελώς. Αναλαμβάνω την ευθύνη μου και το υπερτονίζω.

Όλα αυτά λοιπόν έχουν κόστος: την κούραση που «δεν εξηγείται», την ένταση που συσσωρεύεται στους ώμους, το βλέμμα που θολώνει όταν, για άλλη μια φορά, έκανες κάτι που δεν ήθελες πραγματικά, γιατί «έπρεπε» ή γιατί συνήθισες αυτό να κάνεις και μοιραία συνήθισες και άλλους σε αυτό.

Μαθαίνω να αφήνω λοιπόν και είναι εντάξει. Όχι γιατί δεν νοιάζομαι. Αλλά γιατί νοιάζομαι, για μένα, επιτέλους. Αφήνω σχέσεις να εξελίσσονται φυσικά, αφήνω ανθρώπους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τους και αφήνω και καταστάσεις ανεμπόδιστα να ρέουν και να αποκαλύπτουν πραγματικότητες, συναισθήματα κι αισθήσεις. Αφήνω το “πρέπει” να κάνει πίσω. Αφήνω το “μην παρεξηγηθεί κανείς”. Αφήνω το “θα το φτιάξω εγώ”, γιατί κάποιες φορές, απλά δεν είναι δικό μου να το φτιάξω.

Και κάπως έτσι, χωρίς φανφάρες, δηλώσεις βαρύγδουπες, χωρίς drama, κάνω χώρο. Για σχέσεις που είναι ανάσες. Για λέξεις που είναι αληθινές. Για ένα «ναι» που λέγεται με όλη μου τη ψυχή, το πνεύμα και το σώμα. Για να μπορώ να είμαι εγώ.

Ίσως τελικά μαθαίνοντας να αφήνεις, επιτρέπεις στον εαυτό σου –επιτέλους– να αφεθεί. Αυτό δεν είναι το μεγάλο στοίχημα άλλωστε;

Υγ. Διάβασε το The Let Them Theory, θα με θυμηθείς!