Αν η καρδούλα σου διψάει για φωτιά, ρίσκο φυγείν αδύνατον

Μην το λες αβεβαιότητα, πες το έκπληξη. Μην το λες ανασφάλεια, πες το ελευθερία

Με τις αλλαγές πώς τα πάμε; Μας αρέσουν; Τις φοβόμαστε; Τις φοβόμαστε και μας καθηλώνουν στις γνωστές «σταθερές» μας, ή τις φοβόμαστε και τις κάνουμε;

Ο αγαπημένος μου Osho, υποστηρίζει πως το να αποδεχτείς την πρόκληση του αγνώστου, παρά τους φόβους που νιώθεις, είναι θάρρος και πως στην αρχή δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε έναν δειλό και έναν θαρραλέο. Και οι δύο φοβούνται. Απλά ο πρώτος εγκλωβίζεται στο φόβο και την ανασφάλεια και ο δεύτερος με την επίγνωση και των δύο, απλά… τολμά.

Αν έχεις κάνει έστω μια ριζική αλλαγή στη ζωή σου, γνωρίζεις ακριβώς για ποιο πράγμα μιλάω. Μπορεί να πήγες κόντρα στην «έτοιμη δουλειά» της οικογένειας και να έγινες μουσικός, να χώρισες μετά από εφτά χρόνια τη σχέση που «πήγαινε κάπου», ή απλά να αποφάσισες να ρίξεις μαύρο στη πρωινή σου εργασία και να άνοιξες e-shop με βιολογικά προϊόντα από το πουθενά.

Μιλάω ακριβώς για αυτή τη φωτιά μέσα σου που αποφάσισες επιτέλους να ακούσεις. Που σιγόκαιγε τόσο καιρό όσο εσύ παραδινόσουν στην καθημερινότητα και αφιέρωνες όλη σου την ενέργεια εδώ, εκεί και παραπέρα απλά και μόνο γιατί «έτσι όφειλες», γιατί αυτό σπούδασες, γιατί αυτόν επέλεξες, γιατί αυτό σου έτυχε και γιατί έτσι στα έφερε η ζωή.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ρίσκο;

Πέρασαν μήνες, ίσως και χρόνια για να καταλάβεις πως μόνο όταν κλείνεις μια πόρτα ανοίγουν οι ουρανοί και πως τελικά αν η καρδούλα σου διψάει για φωτιά, ρίσκο φυγείν αδύνατον. Και μέσα σε όλα, συνειδητοποίησες και κάτι ακόμα σπουδαιότερο: Μεγαλύτερο το ρίσκο της συνήθειας, παρά το ρίσκο της αλλαγής.

Η ζωή δεν είναι γραμμική. Είναι σε μια διαρκή κίνηση, ζωντανός οργανισμός. Ο ευφυής φροντίζει πάντα να έχει καρδιά ανοιχτή, νου ανοιχτό και να «ξεστρατίζει» όταν και όποτε το νιώθει. Πως αλλιώς θα μάθει ποιο ξεστράτισμα του ταιριάζει και ποιο όχι; Αν τελικά χάρη σε αυτό κέρδισε, ή εξαιτίας αυτού, έχασε;

Ο ευφυής, αυτός που φροντίζει πάντα να είναι ανοιχτός στη ζωή, δε χάνει ποτέ. Γιατί για εκείνον, όλα είναι μαθήματα. Πόσο μακριά μπορεί να πάει με τα συμπεράσματα ή τις θεωρίες των άλλων που εκφοβίζουν, που τον «μικραίνουν», που τρομοκρατούν; Κι αλήθεια, όλες και όλοι αυτοί με τις θεωρίες παραμάσχαλα, πόσο μακριά πήγαν; Που έχουν φτάσει; Και τι σχέση έχουν μαζί σου;

Με θεωρίες δεν έζησε ποτέ κανείς

Η ζωή είναι μικρή και συμβαίνει τώρα. Όποιος πιστεύει ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο, ότι χωρίς να επενδύσει μπορεί να «ανθίσει» και ότι οι εύκολοι δρόμοι οδηγούν σε οάσεις, χαμένος.

Το ζήτημα είναι ένα: Γιατί σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου το πρωί και γιατί αυτό θα έπρεπε να αφορά τον οποιονδήποτε; Τι κάνεις στην κατεύθυνση των ονείρων σου; Λες ότι είσαι ερωτευμένη μαζί του, ωραία. Το ξέρει το πρόσωπο; Λες ότι σε κούρασε η δουλειά σου, ωραία. Και; Το λες πέντε μήνες τώρα…

Ζούμε μέσα στην ανασφάλεια, άρα όλες οι πιθανότητες είναι ανοιχτές. Και αυτό είναι ελευθερία. Σε ακούω να μιλάς για ένα μέλλον «αβέβαιο», όμως αυτό στο κεφάλι το δικό μου θα πει «έκπληξη». Το ζήτημα είναι τι θα την κάνεις…

Η ζωή ανήκει σε αυτούς που βρίσκονται καθημερινά στην αρένα. Τόλμα χτες. Κλείσε πόρτες. Άνοιξε παράθυρα. Ζήσε τώρα. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να ζήσεις για πάντα!