Μήνυμα που εστάλη, δεν είναι απαραίτητα μήνυμα που ελήφθη

Σου έχει συμβεί ποτέ να νιώθεις ότι ζεις μια ιστορία μέσα στο κεφάλι σου, μόνη σου;

Είναι όταν έχεις καταφέρει να την πιστέψεις τόσο πολύ, που ξαφνικά όλα τριγύρω μοιάζουν να συνδέονται μαζί της, έρχονται θεόσταλτα «σημάδια από το σύμπαν» που την επιβεβαιώνουν διαρκώς και ερμηνεύεις τα άπαντα με γνώμονα αυτήν, ή μάλλον καλύτερα… το συναίσθημά σου.

Προσωπικά μου έχει συμβεί. Έχει συμβεί επίσης σε όλες τις φίλες μου. Έχει συμβεί στην Ελένη, τη Γεωργία, τη Χριστιάννα και τον Νίκο. Έχει συμβεί σε κάθε άνθρωπο που έχει τύχει να συναναστραφώ και όταν τα small talks περί παράδοξων love stories ανάβουν, τελικά, όλοι έχουν να μοιραστούν μια τέτοια ιστορία.

«Διαβάστηκε και δεν απαντήθηκε, αλλά το πρωί μου χαμογέλασε»

«Είναι ενεργός, αλλά φαίνεται ότι δεν έχει δει το μήνυμά μου»

«Με έχει ταράξει στις καρδούλες, αλλά μάλλον είναι απλά… ευγενικός»

«Κι εκεί που μιλούσαμε μια χαρά, ξαφνικά βγήκε off και μου ξανάστειλε μετά από τέσσερις μέρες!»

Την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, «Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα» στη ζωή. Βλέπεις στην τηλεόραση μια διαφήμιση της εταιρείας που δουλεύει και χαίρεσαι μόνη σου, συζητάς με τις φίλες σου το πόσο όμορφος είναι σε αυτή τη φωτογραφία στη Νίσυρο τέσσερα καλοκαίρια πριν, ακους στο ραδιόφωνο το αγαπημένο του άσμα και σκέφτεσαι «Θεέ μου είναι ΚΑΡΜΙΚΟ!» και τα λοιπά. Ξέρεις πως πάει η ιστορία.

Αλήθεια, εσύ ποια ιστορία έχεις ανάγκη να ζήσεις;

Σου αρέσει. Απόλυτα κατανοητό και σεβαστό και μαζί σου!

Δε σου αρέσει ότι υπάρχει αυτή η μικρή πιθανότητα να… «το ζεις μόνη σου». Λογικό. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί τι σου έχει κάνει «κλικ» στην όλη ιστορία και τι σε οδηγεί να τη ζεις (όπως κι αν τη ζεις);

Όσο πιστεύεις ότι λαμβάνεις μπερδεμένα μηνύματα και αισθάνεσαι τελείως χαμένη στη μετάφραση, μη ξεχνάς ότι… και η άλλη πλευρά μπορεί να νιώθει το ίδιο, ειδικά αν δε σε γνωρίζει καλά.

Πολλές φορές, επειδή το συναίσθημα, η παρόρμηση και ο ενθουσιασμός μιλάνε μέσα μας τόσο δυνατά, αδυνατούμε να ακούσουμε μια άλλη φωνή, η οποία μας λέει τι; «Δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να ζει στην πραγματικότητά του ο άλλος και τι μπορεί να σημαίνει για εκείνον αυτό το κλικ».

Όχι, δεν προσπαθώ να «ξεπλύνω» το φαινομενικό ghosting, σου λέω απλά πως… είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ να σκιρτάει η καρδούλα σου για όποιον λόγο, με όποιον τρόπο και πως η κυρία Υπερανάλυση μόνο κακό μπορεί να (σου-σας) κάνει.

Έλαβε το μήνυμα που έστειλες;

Το ότι με τον τρόπο σου έστειλες ένα «μήνυμα», δε σημαίνει ότι ο άλλος το έλαβε.

Το ότι εσύ μπορεί να ονειρεύεσαι βαθιά φιλιά, ιδρωμένα σεντόνια, ζεστές αγκαλιές και περιπάτους στο υπερπέραν, δε σημαίνει ότι με ένα «Καλημέρα, τι κάνεις; Emoji smile», ο άλλος βρίσκεται στη φαντασιακή σου σφαίρα.

«Και τι θα κάνουμε τώρα;» θα μου πεις. Συμφωνώ, κάτι πρέπει να κάνετε: Να κουνηθείτε γιατί δεν είστε δέντρα (!) και να το ζήσετε όσο «στα χαμένα» κι αν είστε (εφόσον το ζείτε μαζί). Ένα βήμα τη φορά! Αλλά να γίνονται βήματα, ε; Από κοινού. Nα «χτίζεται».

Στην τελική, όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος, (για να μην πω τρόποι!) και μόνο αν τελικά χτιστεί από κοινού, σταδιακά, προκλητικά και λαμπερά, θα γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται για ακόμα μια ιστορία «ghosting» που δεν είχε τίποτα να σου προσφέρει.

Μη ξεχνάς, κάποιες φορές… «μήνυμα που εστάλη, δεν είναι απαραίτητα μήνυμα που ελήφθη» και δεν είμαστε όλες και όλοι ίδιοι (ευτυχώς!).

Αντί λοιπόν να οργιάζουν τα σενάρια του μυαλού, πάτα pause και απλά χαμογέλα για το μαγικό συναίσθημα που σου προσφέρει η όλη «ιστορία». Μην κολλάς να ζήσεις ό,τι σου λέει το συναίσθημά σου.

Κι αλήθεια, αφού έφτασες έως εδώ… τι μήνυμα θέλεις τώρα να στείλεις; 

Stay in your Magic love,

Μάρη