Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό από έναν άνθρωπο ευγενικό

«Να είσαι ευγενικός με τους αγενείς ανθρώπους. Πιθανότατα αυτοί το χρειάζονται παραπάνω», είχε πει κάποτε ο Βρετανός σκιτσογράφος και γνωμικογράφος Ashleigh Brilliant κι αν κάτι έχω να προσθέσω εδώ, είναι… να προσεύχεσαι για εκείνους.

Η γνωστή ανά τον κόσμο ευγένεια, που στις μέρες μας είναι είδος υπό εξαφάνιση, δεν έχει να κάνει με την ευπρέπεια, το savoir vivre ή το φαίνεσθαι.

Δεν περιορίζεται σε στιγμές ανάγκης ή θαυμασμού και όσο κι αν «πουλιέται», σίγουρα δεν την αγοράζω. Ούτε ρούχο είναι να τη φορέσεις κατά συνθήκη, ούτε μάσκα για να κυκλοφορήσεις… Tres banal το δήθεν φίλοι, δυστυχώς εχορτάσαμεν.

Και τι να πεις με έναν ευγενικό κατά συνθήκη; Την επόμενη μέρα θα ‘ναι άλλος. Και πώς να τον εμπιστευτείς; Ούτε λόγος, μην το συζητάς… Συνήθως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα συνοδεύονται κι από μεγάλα χαμόγελα… κατά συνθήκη πάντα, πολύ ευγενικά.

Περιστασιακή ευγένεια VS. αγένεια

Προσωπικά, η περιστασιακή ευγένεια με ενοχλεί περισσότερο από την αγένεια.

Δε ξέρω για σένα… Η αγένεια έχει κάτι τουλάχιστον «καθαρό» μέσα της: Άνθρωποι πληγωμένοι που στο χάος του μυαλού τους δε γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν το καλό, γιατί ίσως δεν το έμαθαν ποτέ… προσευχή για αυτούς.

Η περιστασιακή ευγένεια όμως έχει γκρι. Πολύ γκρι… Θολό τοπίο σα να λέμε. Βλέψεις για εκμετάλλευση, παραπλάνηση, πονηριά, είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Αν σκεφτείς κι εσύ, θα βρεις κι άλλα, πολλά…

Οι αληθινά ευγενικοί άνθρωποι όμως ρε παιδί μου… αυτοί που σου χαμογελούν και λάμπει ο κόσμος όλος, που με μια τους κουβέντα «ανεβαίνεις», που ακόμα κι αν είναι διακριτικά κοντά σου, τους νιώθεις εκεί… πόσο ελκυστικοί.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που στη σκέψη σου είναι ζεστό φως, γεμίζουν το μέσα σου. Τους θαυμάζεις, τους αποζητάς, τους νοσταλγείς και όχι άδικα. Έχουν κάτι το μοναδικό, λάμπουν. Αυθεντικοί, απλοί, γήινοι… Χορτάσαμε από αρπακτικά θα μου πεις, εξού και ξεχωρίζουν. Ω ναι, στο τέλος πάντα το φως, νικά!

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό από έναν άνθρωπο ευγενικό

Να μια «τάση» που δε θα φύγει από τη μόδα της ζωής ποτέ. Ευγένεια λέγεται. Όχι για τους τύπους, αλλά για όλους και πάντα. Όχι για να «κερδίσεις» κάτι, αλλά γιατί αυτή είναι ο δρόμος να κερδίζεις την κάθε στιγμή σου, το πιο ουσιαστικό «κάτι».

Ο πιο όμορφος δρόμος για να είσαι σε ειρήνη με τον εαυτό σου και τους άλλους, το πιο μαγικό μονοπάτι για μια ολόψυχη ζωή, η καλύτερη απάντηση στους πληγωμένους αγενείς… που είπαμε και παραπάνω, προσευχή, προσευχή.

Εσύ τι επιλέγεις;

Εύχομαι στη ζωή σας να έχετε επιλέξει ανθρώπους ευγενικούς να τη γεμίζουν αγάπη κάθε μέρα. Εύχομαι να είστε ευγενικοί και εσείς και με τους άλλους μα πάνω απ ‘όλα με τον εαυτό σας.

Για να σας προλάβω… φυσικά η ζωή δεν είναι μόνο εμείς και οι άνθρωποί μας, αλλά και άλλοι άνθρωποι. Όχι όλοι ευγενικοί. Μη χαλάτε για κανέναν τη ζαχαρένια σας και πράξτε σοφά: Επιλέξτε το φως, χαρίστε ευγένεια, δώστε το παράδειγμα… κι όσοι πιστοί, ας προσέλθουν…!