Αντίσταση στην αλλαγή: Γιατί δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τα ίδια;

Αυτή η εβδομάδα πέρασε με συνεδρίες που αφορούσαν την υλοποίηση

Οι άνθρωποι που εργαστήκαμε μαζί είχαν όλοι αίτημα να δουλέψουμε την εξέλιξη, το να γίνει κάτι μεγαλύτερο στη ζωή τους, να καταφέρουν τον μεγαλύτερο στόχο τους, να προχωρήσουν παρακάτω σε μεγαλύτερα επιτεύγματα.

Όλοι είχαν κοινό παρονομαστή τον θυμό τους για τις αντιστάσεις του ψυχισμού τους…

Γιατί δεν μπορώ να ξεκολλήσω από τα ίδια;

Γιατί κάνω συνέχεια κύκλους; Γιατί συναντώ ξανά και ξανά τα ίδια μοτίβα; Ρωτούσαν όλοι. 

Στη διαδικασία αλλαγής μας φεύγουμε από ένα γνώριμο μοτίβο και θέλουμε να πάμε σε ένα άλλο καινούριο. Εντός μας πυροδοτούνται τραύματα με τη μορφή αντιστάσεων επειδή ο ψυχισμός μας θέλει να μας προστατέψει και όχι να μας εμποδίσει.

Οι περισσότεροι από εμάς δίνουμε έμφαση μόνο στο κομμάτι της εξέλιξης και όχι στο να σταθούμε και να αφουγκραστούμε αυτές τις αντιστάσεις μας, παρά μόνο τις πολεμάμε, θυμώνουμε για αυτές και θέλουμε να τις αποφύγουμε.

Πολλές φορές χρειάζεται να δώσουμε χώρο στο κομμάτι μας που δυσκολεύεται, να εκπροσωπηθεί και να εκφραστεί, χρειάζεται να κατανοήσουμε πως είναι και αυτό μέρος της διαδικασίας μας.

Όσο εμείς θυμώνουμε με αυτό μας το κομμάτι, εκείνο τόσο περισσότερο θα προσελκύει μπλοκαρίσματα και καθυστερήσεις για να μας τραβήξει την προσοχή, όπως θα έκανε ένα παιδάκι για να του δώσουμε σημασία.

Μείνε και άκουσε την αντίσταση σου, άκουσε τον φόβο σου.

Εάν στην αρχή κάθε εγχειρήματος σου όλα φαίνονται δύσκολα, καθυστερούν, υπάρχουν τρικλοποδιές και μπλοκαρίσματα, μείνε με υπομονή και συγκεντρωμένα στη διαδικασία και άκουσε μέσα σου αυτό σου το κομμάτι που βιώνει την αντίσταση.

Δεν είσαι όλος εσύ που τη βιώνει, αλλά ένα σου κομμάτι

Αυτό που φέρει ίσως κάποιο τραύμα και κάποιο φόβο από το παρελθόν, από μια εμπειρία που σε τρόμαξε, ή που σε έκανε να αμφισβητήσεις τις ικανότητες σου.

Μπορείς να επιτρέψεις σε αυτό σου το κομμάτι να εκφράζεται μέσα από εσένα και ταυτόχρονα να συνεχίζεις να σχεδιάζεις την αλλαγή σου, χωρίς να χρειάζεται να ακυρώσεις εσύ τη διαδικασία σου.

Αυτό που σου λέω μάλλον θα σου ακούγεται τρελό, αφού μιλάμε για εσένα και εσένα!

Όμως εάν σκεφτείς πως οι άνθρωποι είμαστε πολυδιάστατοι και πως ο νους εργάζεται πολυδιάστατα θα καταλάβεις πως το να βιώνεις σε ένα βαθμό ένα τραύμα ή έναν φόβο σου για τη διαδικασία αλλαγής σου και να το εκφράζεις και παράλληλα να βιώνεις χαρά ή ενθουσιασμό για αυτήν μάλλον δεν θα είναι κάτι που θα ακούς για πρώτη φορά και ίσως να το έχεις και ήδη ξαναζήσει απλά τώρα το βάζουμε σε λέξεις.

Άρα λοιπόν την επόμενη φορά που θα βιώνεις αντίσταση σε μια διαδικασία σου, δεν χρειάζεται να μπεις σε θυμό, να βρίζεις και να κάνεις σχόλια του τύπου «πάλι τα ίδια».

Και αυτό γιατί ποτέ πραγματικά δεν είναι τα ίδια και ποτέ δεν ξεκινάς από το μηδέν, ακόμη και αν είχες ήδη αποτυχημένες προσπάθειες, αλλά ξεκινάς από τη την επόμενη στιγμή της διαδικασίας σου, και όχι από το μηδέν.

Μείνε συγκεντρωμένος, επανέλαβε στον εαυτό σου ότι είσαι εδώ παρών/παρούσα, ότι σε ακούς και ότι θα τα καταφέρεις ακόμη και αν ένα σου κομμάτι θέλει να ακουστεί μέσω τις αντίστασης.

Είμαι περήφανη για σένα!