Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα;

Η ιδέα γυροφέρνει στο μυαλό μου εδώ και εβδομάδες. Μήνες, για να είμαι ακριβής. Πριν ακόμα το φθινόπωρο δώσει τη θέση του σε αυτόν τον κρύο χειμώνα.

Έχουμε την απαίτηση συχνά από τους ανθρώπους που είναι γύρω μας, και ειδικότερα από εκείνους που φιλοδοξούμε να πάρουν τη θέση του συντρόφου δίπλα μας, να καλύπτουν με κάποιον τρόπο όλες τις πιθανές και απίθανες ανάγκες που μπορεί να έχουμε. Συναισθηματικά, σεξουαλικά, καθημερινά, γενικά και ειδικά.

Και μιας που η ζωή μου πλέον, έχει ξεκάθαρα μία single ταυτότητα, συνειδητοποίησα ότι αυτό στη δική μου περίπτωση έβρισκε εφαρμογή στις φιλικές μου σχέσεις.

Κάποια στιγμή βρέθηκα να αναρωτιέμαι γιατί ένα φιλικό πρόσωπο της ζωής μου, σε μία στιγμή που αισθανόμουν ελαφρώς χαμένη και περνούσα κάποιου είδους κρίση που συνδεόταν περισσότερο με τις ορμόνες μου παρά με την πραγματικότητά μου, δε μπορούσε να δείξει το επίπεδο της συναισθηματικής κατανόησης και ενσυναίσθησης που θεωρούσα δεδομένο.

Και κάπως έτσι περίμενα από έναν άνθρωπο να καλύψει εκείνη τη στιγμή τη συγκεκριμένη συναισθηματική μου ανάγκη, μόνο και μόνο, επειδή άλλα πρόσωπα στη ζωή μου θα μπορούσαν να το κάνουν ή θα είχαν καταλάβει την κατάστασή μου με το πρώτο μήνυμα. Ή επειδή έψαχνα κάποιον να μου βρει μία εύκολη λύση, γιατί ήταν περίπλοκο να βγω από το δικό μου μυαλό. Και όταν δεν το έκανε, άρχισα να αμφισβητώ.

Και έπιασα τον εαυτό μου να συγκρίνει τους φίλους μου και έπιασα τον εαυτό μου να είναι τόσο άδικος και έπιασα τον εαυτό μου να συνειδητοποιεί πως ο κάθε άνθρωπος καλύπτει και μία διαφορετική ανάγκη. Και αυτό είναι οκ. Πως ο καθένας τους φέρνει τον εαυτό του μέσα στην πραγματικότητά μου και δε χρειάζεται να ρίχνω σε καθέναν ξεχωριστά όλο το βάρος των αναγκών που μπορεί να προσπαθώ να καλύψω. Πόσο εγωιστικό θα ήταν αυτό; Σαν να περίμενα οι άνθρωποι να υπάρχουν μόνο και μόνο καλύπτοντας τη θέση στη δική μου ζωή.

Ένας άνθρωπος δε μπορεί να είναι τα πάντα για σένα. Δε χρειάζεται και μάλλον, δεν είναι εκείνο που θα θεμελιώσει περισσότερο τη σχέση σας. Είτε σύντροφος, είτε φίλος, είτε συγγενής, είτε γνωστός, είτε συνάδελφος, το δεν είναι “όλοι για όλα” εφαρμόζει στις δουλειές, εφαρμόζει και στις σχέσεις.

Αυτό εξάλλου δε λένε οι ειδικοί και οι guru των σχέσεων; Δεν έχει νόημα να περιμένεις ο σύντροφός σου να είναι τα πάντα για σένα. Γιατί αναπόφευκτα αυτό το εγχείρημα θα αποτύχει και μετά θα θεωρήσεις πως και η σχέση είναι αποτυχημένη και ο άνθρωπός σου ίσως δεν είναι ο σωστός.

Και όλο αυτό θα σε πάρει μπάλα και θα σε φέρει στον δρόμο της χαοτικής αλληλοεξάρτησης. Ή της απομάκρυνσης και διάλυσης.

Με έναν επιπόλαιο τρόπο.

Ο καθένας μπορεί να είναι το Α και το Β και το Γ ακόμα της ζωής σου, όμως είναι φύσει αδύνατον να καλύψει όλο το αλφάβητο.

Οπότε άφησε εκείνους που σε αγαπάνε ελεύθερους από μη ρεαλιστικές προσδοκίες.