Γράφει η Κέλλυ Ζαφειροπούλου,
Θυμάσαι;
Θυμάσαι. Γιατί κοιτάς τις φωτογραφίες σου. Είτε σε εκείνες τις τόσες πολλές κορνίζες στο σπίτι σου, είτε στην γεμάτη μνήμη του κινητού σου.
Θυμάσαι. Γιατί μοιράζεσαι εκείνη την αστεία ιστορία που έζησες με εκείνη την παρέα που έχετε πια χαθεί.
Θυμάσαι. Γιατί σε είχε πονέσει και είχες κλάψει και σκούπισες κάποια στιγμή το δάκρυ σου και το έκανες δύναμη και δύσκολα θα ξεχάσεις και θα ξέρεις καλύτερα την επόμενη φορά.
Θυμάσαι. Γιατί κάθε φορά που μυρίζεις εκείνο το φαγητό η καρδιά σου σου ψιθυρίζει ” σπίτι”.
Θυμάσαι. Γιατί κάθε φορά που ακούς εκείνο το τραγούδι ανατριχιάζεις με τον ίδιο τρόπο. Σαν να το ακούς για πρώτη φορά.
Καθώς προχωράς μέσα στα χρόνια και καθώς ζεις και νιώθεις και γνωρίζεις και ξεχνάς και κερδίζεις και χάνεις και αφήνεις πίσω ανθρώπους και συναισθήματα και στιγμές και χρόνια, μόνο ένα πράγμα μπορείς και παίρνεις μαζί σου.
Τις αναμνήσεις σου!
Όλα εκείνα να ” θυμάσαι;” που με νοσταλγία ή φόβο είπες, είναι η ζωή σου.
Η στιγμή θα χάθηκε, η θλίψη έφυγε, ο έρωτας κόπασε, το μαγαζί εκείνο έκλεισε μα η ανάμνησή τους είναι ακόμη ζωντανή.
Εκεί, μαζί σου μέσα στα χρόνια να σε αλλάζει, να σε δυναμώνει, να σε πεισμώνει να συνεχίσεις.
Είναι όλες εκεί, στην καρδιά σου και στο μυαλό σου.
Είναι όλες εσύ, ό,τι ένιωσε η καρδιά σου και σκέφτηκε το μυαλό του.
Φτιάξε κι άλλες. Αγάπα τις μαύρες και τις φωτεινές και τις πολύχρωμες. Αγάπα τες όλες.
Κι αυτές οι στιγμές που θα έρθουν και θα γίνουν κι αυτές με τις σειρά τους τόσα πολλά νοσταλγικά “θυμάσαι;” σε περιμένουν.
Μην τα παρατάς.
GIPHY App Key not set. Please check settings