Οι γυναίκες στο Ιράν άνοιξαν τον δρόμο προς την αξιοπρέπεια

Δεν ξέρω τι μπορεί να πει κανείς για τον ξεσηκωμό των γυναικών στο Ιράν

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι μη αυτονόητο ή κάτι που δεν έχει ειπωθεί ήδη για το θάρρος τους αλλά, ακόμα κι αν επαναλαμβανόμαστε, έχουμε χρέος να γίνουμε η φωνή τους.

Ας πιάσουμε, όμως, το νήμα από την αρχή.

Η 22χρονη Μάχσα Αμίνι ήταν μία από τις εκατοντάδες γυναίκες που συλληφθεί από την Αστυνομία Ηθών του Ιράν επειδή πετάγονταν ατίθασες τουφίτσες από το χιτζάμπ της.

Η Μάχσα Αμίνι κακοποιήθηκε από τις Αρχές μέχρι θανάτου και η δολοφονία της έγινε αφορμή για τον μεγαλύτερο ξεσηκωμό γυναικών του μουσουλμανικού κόσμου.

Οι γυναίκες στο Ιράν άνοιξαν τον δρόμο προς την αξιοπρέπεια

Εχθρός τους δεν είναι το χιτζάμπ, αλλά η επιβολή του με το ζόρι, όπως και όλα τα υπόλοιπα που τους επιβάλλουν να (μη) φοράνε, να (μη) λένε ή να (μη) κάνουν για να μην καταλήξουν φυλακισμένες ή νεκρές.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκονται στους δρόμους, φωνάζουν συνθήματα κατά της πατριαρχίας, κόβουν τα πλούσια μαλλιά τους και καίνε τις μαντήλες τους.

Οι γυναίκες στο Ιράν άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία

Έφεραν κοντά τους γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών και των κοινωνικών τάξεων και, με συνθήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται, την οικονομική εξαθλίωση που τους τσακίζει και την αξιοπρέπεια που τους στερούν, ζητούν το “κεφάλι” του δικτάτορα ηγέτη τους.

Οι γυναίκες στο Ιράν άνοιξαν τον δρόμο προς τη δικαιοσύνη. Διαδηλώνουν για 10η συνεχή ημέρα, μετρούν πάνω από 35 θύματα και ο αγώνας τους αποθεώνεται από την Δύση – την ίδια Δύση που μέχρι χθες τις αποκαλούσε “λαθρομετανάστριες” και τις έπνιγε καταμεσής του Αιγαίου.

Οι γυναίκες στο Ιράν γράφουν με το αίμα τους ιστορία

Μια ιστορία που οι Ιρανικές αρχές προσπαθούν να καταπνίξουν με όπλα, βία και ψηφιακά φίμωτρα. Ο αγώνας τους, όμως, έχει ήδη ταξιδέψει σε ολόκληρο τον πλανήτη και όσες σεβόμαστε τον εαυτό μας, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα τους και να στηρίξουμε τον αγώνα τους.

Οι γυναίκες στο Ιράν δίνουν μαθήματα φεμινισμού. Φεμινισμός, εξάλλου, σημαίνει δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Όλες μας ανεξαρτήτως πρέπει να διαχειριζόμαστε το σώμα μας ελεύθερα, όπως γουστάρουμε, χωρίς να υποκύπτουμε σε άμεσες ή έμμεσες πιέσεις από τη κοινωνία, τη θρησκεία ή την οικογένεια.

Οι γυναίκες από το Ιράν, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, διδάσκουν γενναιότητα, τόλμη και αυτοθυσία.

Το σύνθημα «Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία» ηχεί απ’ άκρη σε άκρη του Ιράν κι εμείς οφείλουμε να γίνουμε η φωνή τους, να κρατήσουμε τον αγώνα τους ζωντανό και να τον παραδώσουμε σαν πολύτιμο φυλαχτό στις κόρες και τις εγγονές μας.