Οι ζωές των ανθρώπων διασταυρώνονται με έναν τρόπο μαγικό

Δεν μπορείς να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα λάθη των άλλων.

Πιστεύεις μέσα σου πως εσύ φταις που δεν κατάλαβες νωρίτερα τους ανθρώπους, που τους άφησες να σε πληγώσουν, που τους έδωσες χώρο μέσα σου και τελικά τον θυμό που εκείνοι σου δημιούργησαν με τις πράξεις τους τον κρατάς μέσα σου και τον στρέφεις σε σένα.

Όχι, δεν μπορείς εσύ να είσαι μέσα στο μυαλό των άλλων, δεν μπορείς να ξέρεις αν οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς με το δικό τους εαυτό πόσο μάλλον να είναι και με εσένα.

Στην αρχή του χρόνου πάνω σε ένα δείπνο με νιόκι και μπλε τυρί άκουσα τη φράση: «Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους έτσι απλά, ο καθένας μπορεί να έχει την ικανότητα να αποστηθίσει τρεις σελίδες σενάριο και όταν σε κερδίσει να γίνει ένας άλλος».

Αυτή η φράση μέσα της κρύβει την απάντηση στο γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη από τον άνθρωπο στον άνθρωπο. Σου λέω σ’ αγαπώ και αμέσως σπεύδεις να μετρήσεις πόσες μέρες σε ξέρω, πόσα ζήσαμε μαζί κι αν η φράση μου αυτή αρμόζει να την πω τώρα, ή αν θα έπρεπε να περιμένω, ή αν ακόμα δεν θα έπρεπε καν να τη νιώθω και να την πω.

Δηλαδή ήδη έχεις ελέγξει μέσα σου το συναίσθημα μου, έχεις αποφασίσει αν εγώ έχω την ικανότητα να αγαπώ πρώτα τον άνθρωπο μέσα στη στιγμή που μου προσφέρει και μοιραζόμαστε, το πότε πρέπει να το νιώσω και αν θα είναι σωστό να το πω για να κάνει «λογικό».

Έχουμε βάλει τόσες άπειρες δικλείδες χαζές και παιδικές στα συναισθήματα και την έκφρασή τους επειδή φοβόμαστε τόσο πολύ να νιώσουμε πως αγαπιόμαστε.

Μετράμε την αγάπη με τον χρόνο και με τα χρόνια τη μπερδεύουμε με τον συμβιβασμό, τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, τον γάμο, τα παιδιά, τον καταναγκαστικό θεσμό της οικογένειας και δεν ξέρω και εγώ με πόσα άλλα ενώ η αγάπη είναι η έκσταση, οι στιγμές, η έμπνευση, ο έρωτας, οι μυρωδιές και τα γέλια, το απροσδόκητο, η ικανότητα να έρθω κοντά σου και εσύ κοντά μου, σε μια στιγμή όχι σε χρόνια, σε μια πηγαία στιγμή.

Η αγάπη και η εμπιστοσύνη ναι, χτίζονται και χρειάζεται συνέχεια να ποτίζεις αυτό το λουλούδι που φύτεψες, αλλά αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπήσει, θα μπορέσει να αγαπήσει από την πρώτη στιγμή. Θα δει το βλέμμα σου, θα ακούσει την αλήθεια σου, θα ερωτευτεί ερωτικά αν είναι σύντροφος και πλατωνικά αν είναι φίλος. Αν ένας άνθρωπος φοβάται να αγαπήσει, θα περάσουν χρόνια προσπάθειας για εμπιστοσύνη και δέσιμο και η αγάπη δεν θα έρθει ποτέ ατόφια. Πάντα θα έρχεται φοβικά, κρυφά, κλεφτά, και ποτέ σαν προτεραιότητα.

Δεν φταις λοιπόν εσύ που μπορείς και αγαπάς τους ανθρώπους μέσα στις στιγμές σας, ίσως να φταίει η συνήθεια των ανθρώπων να θέλουν να τα κατηγοριοποιούν όλα, να τους βάζουν χρονικό περιθώριο και τίτλο και αν κάτι δεν κομφορμίζεται σε αυτά να απορρίπτεται επιτόπου γιατί τους χαλάει το σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους.

Εσύ να μην σταματήσεις ποτέ να αγαπάς πολύ, αγάπησε και αν δεν σε καταλάβει κανείς αγάπησε εσένα. Δώσε εσύ χώρο στην αγάπη σου να σε μεταμορφώσει και μη ντιμάρεις τον ενθουσιασμό σου για να χωρέσεις στη ζωή κανενός.

Οι ζωές των ανθρώπων διασταυρώνονται με μαγικό και πολυδιάστατο τρόπο και έτσι μαγικές και πολυδιάστατες πρέπει να μένουν ως το τέλος.