Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος επιλογή, καλή ή κακή επιθυμία

Πόσες φορές κλήθηκες να πάρεις μια απόφαση και τελικά προσπέρασες αυτό που ήθελες επειδή δίστασες; Πόσες φορές άφησες τον φόβο ή τις προσδοκίες των άλλων να καθορίσουν την επιλογή σου, αντί να ακούσεις τη δική σου εσωτερική φωνή;

Τις περισσότερες φορές η μεγαλύτερη πρόκληση δεν είναι η ίδια η απόφαση, αλλά το να αποδεχτείς αυτό που πραγματικά θέλεις. Δεν υπάρχει σωστή ή λάθος επιλογή, καλή ή κακή επιθυμία. Υπάρχει μόνο αυτό που πραγματικά θέλεις. Και ίσως αυτό να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, να αναγνωρίσεις και να αποδεχτείς τις βαθύτερες επιθυμίες σου.

Ο πραγματικός σου εαυτός φοβάται να βγει στο φως

Κρύβεται πίσω από την εικόνα που επιλέγεις να δείχνεις προς τα έξω, ενώ εσύ τον κρατάς σκόπιμα στη σκιά σου. Κι όμως, εκείνος επιθυμεί τόσο πολύ να βγει στην επιφάνεια. Να αναδειχθεί, να εκφράσει τις ανησυχίες, τις επιθυμίες, την πλήξη, τη μοναξιά και την ανάγκη του για κάτι περισσότερο.

Όταν προσπαθεί να σου φωνάξει, εσύ τον φιμώνεις και αυτό σε πιέζει. Αλήθεια, θυμάσαι τι ένιωσες την τελευταία φορά που τον αγνόησες; Μήπως ήρθε η ώρα να  αφιερώσεις μια στιγμή σιωπής και να τον ακούσεις;

Το αστραφτερό ροζ φόρεμα

Θα σου εκμυστηρευτώ ένα περιστατικό από τα παιδικά μου χρόνια. Ήμουν γύρω στα δέκα, καλεσμένη σε ένα παιδικό πάρτι και ψάχναμε φόρεμα με τη μαμά μου. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που αντίκρισα ένα αστραφτερό ροζ φόρεμα στη βιτρίνα.

Με την πρώτη ματιά, ήξερα ότι το ήθελα. Έμοιαζε βγαλμένο από παραμύθι, γεμάτο λάμψη. Αμέσως φαντάστηκα τον εαυτό μου να το φοράει. Μπορούσα να με δω να λάμπω μέσα σε αυτό και ένιωθα σαν πριγκίπισσα. Η φωνή της λογικής μέσα μου δεν άργησε να με συνεφέρει.

«Πριγκίπισσα εγώ; Με ροζ και αστραφτερό φόρεμα; Αυτά δεν είναι του στυλ μου. Εγώ είμαι σοβαρή και ώριμη, ένα τέτοιο φόρεμα δεν θα μου ταίριαζε. Σίγουρα η μαμά μου θα με θεωρούσε υπερβολική». Εκείνη τη στιγμή, μόλις είχα βιώσει την πρώτη μου εσωτερική σύγκρουση.

Κάπως έτσι, αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν να προσπεράσω το φόρεμα και να μην πω τίποτα στη μαμά μου. Η λαχτάρα μου να το αποκτήσω ήταν αδιανόητη, όμως ποτέ δεν βρήκα το θάρρος να το ζητήσω. Κάθε φορά που σκεφτόμουν τον εαυτό μου μέσα σε αυτό, ένιωθα ταυτόχρονα την επιθυμία και τη σιωπή να με πνίγουν.

Τι θα γινόταν αν είχα εκφράσει την επιθυμία μου;

Ίσως η μαμά μου να καταλάβαινε την ανάγκη μου χωρίς να με κρίνει. Ίσως να μου έλεγε ότι ακόμα κι αν δεν ήταν το στυλ μου, είναι φυσιολογικό να επιθυμώ κάτι διαφορετικό. Ίσως να με ενθάρρυνε να το δοκιμάσω και να εξερευνήσω νέες πτυχές του εαυτού μου.

Ίσως τελικά να είχα αποκτήσει το φόρεμα και να είχα ανακαλύψει την αίσθηση της λάμψης που θα μου παρείχε. Ίσως να με βοηθούσε να κατανοήσω τη χαρά που προέρχεται από την αποδοχή και την έκφραση αυτού που πραγματικά επιθυμώ.

Η εσωτερική σου φωνή σε καθοδηγεί σε αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι και σε κατευθύνει προς την αλήθεια σου. Μην την αγνοείς.

Είναι σημαντικό να την ακούς και να την ακολουθείς χωρίς ενοχές και ντροπή. Μόνο τότε θα μπορέσεις να ζήσεις σε πλήρη σύνδεση με τον εαυτό σου.

Εσύ, πότε ήταν η τελευταία φορά που τόλμησες να την ακολουθήσεις;