Είχες την ευκαιρία να (μου) συμπεριφερθείς καλύτερα

Έφυγες από μια δουλειά που σου έκοβε διαρκώς τα φτερά της εξέλιξης. Ξέκοψες από τη «φίλη» που σε θυμόταν μόνο κάθε φορά που χώριζε. Έβαλες τέλος σε αυτή τη σχέση που σε οδηγούσε να αμφισβητείς τον εαυτό σου ξανά και ξανά. Let’s celebrate!

Δε χρειάζεται να αισθάνεσαι καμία ενοχή

Δε χρειάζεται να αισθάνεσαι καμία ενοχή που έφυγες μακριά από ανθρώπους που είχαν αμέτρητες φορές την ευκαιρία να σου συμπεριφερθούν καλύτερα. Να μπουν στα παπούτσια σου. Να δείξουν ενσυναίσθηση και κατανόηση. Να σε «ακούσουν». Όπως σου αξίζει. Όπως έκανες κι εσύ για εκείνους. Όχι ως αντάλλαγμα. Ως δείγμα ανθρωπιάς, σεβασμού.

Δε χρειάζεται να νιώθεις «φταίχτης» μιας ιστορίας που αν συνέχιζε, θα σε έκανε όλο και περισσότερο να χάνεις τον δικό σου εαυτό, να αισθάνεσαι μη αρκετή, λίγη και ότι «κάτι δεν πάει καλά με εσένα». Μη ξεχνάς, οι άνθρωποι σου δείχνουν πάντα αυτό που είναι και θέλουν, την πρώτη φορά. Πίστεψέ τους.

Όταν η ευκαιρία πάει περίπατο

Όταν η Γ. μοιράστηκε μαζί μου ότι το κερασάκι στην τούρτα –σε μια σειρά τοξικών συμπεριφορών στην εργασία της– που την οδήγησε στην παραίτηση, ήταν το άσθμα που της προκλήθηκε από το έντονο, κατ’ επανάληψη στρες, έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Λίγο αργότερα θυμήθηκα την ιστορία της φίλης Β. που έχασε για ένα διάστημα τη φωνή της από τη συσσωρευμένη πίεση που επίσης βίωνε στην εργασία της. Και μετά, θυμήθηκα και το δικό μου σώμα, όταν κάποτε έφτασα στα πρόθυρα του burn out. Πόνοι αφόρητοι, μετά βίας σηκωνόμουν απ’ το κρεβάτι, ψυχολογία στα τάρταρα.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους άλλους, θα σκεφτείς. «Ας το διαχειριζόταν καλύτερα η Γ.», «Ας βάζατε όρια εσύ και η Β.». Κι όμως έχουν. Διότι λειτουργούμε, εργαζόμαστε και ζούμε μέσα σε συστήματα. Δουλεύουμε για άλλους και με άλλους. Και οι άλλοι, οι όποιοι άλλοι, έχουν μια μοναδική ευκαιρία: Να συμπεριφέρονται με τρόπο που τους και μας τιμά ή και όχι. Και αυτήν την ευκαιρία, την έχουν πολλές φορές.

Κάθε τέλος, μια αρχή

Αν μόλις έβαλες τέλος σε μια κακοποιητική σχέση πάσης φύσεως, είσαι γενναία. Και θέλω να σου πω από καρδιάς ότι λυπάμαι βαθιά που χρειάστηκε να βιώσεις όλο αυτό για να μάθεις να «φεύγεις».

Την ίδια στιγμή, θέλω να μοιραστώ μαζί σου κάτι που με έχει διδάξει η δική μου πορεία έως τώρα και αυτό δεν είναι άλλο από το: Αν δεν μάθεις να φεύγεις, δεν πας πουθενά!

Αυτή τη στιγμή έχεις μια μοναδική ευκαιρία. Και θα την έχεις κάθε μέρα με την πρώτη σου ανάσα μόλις ξυπνάς, εφόσον το θες: Θα κάνεις το δικό σου παιχνίδι. Θα μάθεις να βάζεις τους δικούς σου κανόνες και όρια. Θα ζεις όπως θες. Κι όποιος αντέξει την ευτυχία, την επαγγελματική σου ανέλιξη, τη χαρά σου, θα είναι κοντά σου.

Οι «άλλοι» τις έχασαν τις ευκαιρίες τους.

Sorry not sorry.

Καλή αρχή!

Stay in your Magic love,

Μάρη