Εσύ, ποιος είσαι όταν κλείνουν τα φώτα;

Γράφει η Μαρία Νικολή,

Μετά από δύο χρόνια εγκλεισμού, κοινωνικής απομόνωσης, πυρκαγιών, πολέμων, γυναικοκτονιών και άλλων εγκλημάτων, πλέον το μόνο που θέλω να κάνω είναι να κλειστώ στον εαυτό μου και μέσα στη μοναξιά μου να ξαποστάσω εγώ κ οι σκέψεις μου.

Η μοναξιά είναι το κυρίαρχο συναίσθημα των τελευταίων χρόνων και αυτό που μένει όταν τα φώτα κλείσουν.

Σήμερα, αποφάσισα να μιλήσω, να τιμήσω αλλά και να τονίσω ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν επιλέξει για οικογένεια αυτό ή αυτά ή αυτούς που τους κάνουν ευτυχισμένους, τους εξασφαλίζουν την προσωπική τους ηρεμία και κυρίως δεν αισθάνονται μόνοι.

Η μοναξιά που μπορεί να προκύψει είναι μέρος της ζωής σου αλλά όπως λέει και το ρητό:

«Μόνος είσαι, αν μόνος αισθάνεσαι».

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν που έχουν επιλέξει αντί για τη μοναξιά να κάνουν «παρέα» με το καλάμι ψαρέματος τους, με το κατοικίδιο τους, με το πιάνο ή την κιθάρα τους,

με τη βαλίτσα τους, τη φωτογραφική τους μηχανή, τα φυτά τους, με τη ρακέτα τους ή το αυτοκίνητό τους και τα πινέλα τους

και με χιλιάδες άλλα αντικείμενα ή ζώα που τα αγαπάνε, τα φροντίζουν, τα προσέχουν και τους κάνουν να αισθάνονται ευτυχισμένους και ότι δεν είναι μόνοι τους…

μου δείχνουν ότι αυτά είναι η δυναμή που κρύβουν μέσα τους για να ξυπνάνε το πρωί και να ολοκληρώνουν τη μέρα τους όσο δύσκολη και αν είναι και ο λόγος για να συνεχίζουν να το κάνουν.

Το στερεότυπο του πρέπει να βρεις κάποιον ή να είσαι με κάποιον για να δημιουργήσεις οικογένεια διαφορετικά θα μείνεις «κούτσουρο» ήρθε ο καιρός να σταματήσει να υπάρχει στο λεξιλόγιο μας και στις απόψεις μας.

Η μοναξιά που έχεις επιλέξει συνειδητά να ζεις είναι η οικογένεια και οι δεσμοί που αποφάσισες να έχεις είτε με ανθρώπους είτε με φυτά ή ζώα ή αντικείμενα σου εξασφαλίζουν την προσωπική σου ευτυχία.

Αυτή σου λοιπόν την οικογένεια δεν έχει κανείς το δικαίωμα να την κρίνει, να την απορρίψει ή να την εγκρίνει γιατί είναι απόλυτα δική σου και δεν χωράει κανείς άλλος εκτός αν τον προσκαλέσεις.

Γράφεις, αλλά γράφεις μόνο για σένα.

Μήπως αυτό ήρθε η ώρα να αλλάξει;