Γιατί μας πονάει τόσο η έλλειψη ανταπόκρισης;

Αυτή την εβδομάδα μέσα από το άρθρο μου θα ήθελα να μιλήσω για τις σχέσεις, τις νέες γνωριμίες και τους έρωτες που ματαιώθηκαν, που προδόθηκαν-αποκλείστηκαν ή φάνηκαν λίγοι στο τέλος.

Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις το κοινό συναίσθημα είναι η ματαίωση. Το ότι έμεινες εσύ να επενδύεις μόνος σου χωρίς ανταπόκριση.

Γιατί όμως μας πονάει τόσο η έλλειψη ανταπόκρισης;

Γιατί δεν μπορούμε να σκεφτούμε πως η έλλειψη ανταπόκρισης ίσως να σημαίνει προστασία και όχι απόρριψη;

Οι άνθρωποι έχουμε μάθει να δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία σε οτιδήποτε έρχεται έξω από εμάς.

Πιστεύουμε πως θα έρθει ένας άλλος άνθρωπος και θα μας ολοκληρώσει, θα μας κάνει να περάσουμε όμορφα, θα κολλήσει τα σπασμένα κομμάτια μας από τη δύσκολη ζωή μας.

Αυτό συμβαίνει γιατί συνεχώς ψάχνουμε την επιβεβαίωση αντί να επιβεβαιώνουμε εμείς τον εαυτό μας.

Ο ήρωας της ιστορίας σου είσαι εσύ

Εσύ χρειάζεται να κολλήσεις τα κομμάτια σου, να σε κάνεις παρέα, να σε επιβεβαιώνεις, να πιστεύεις πρώτος στις ικανότητες και τις δυνατότητες σου και να μην φοβάσαι να μείνεις με τα συναισθήματα σου.

Εάν φοβάσαι τη μοναξιά που νιώθεις και αμέσως τρέχεις να την καλύψεις με γνωριμίες και συναναστροφές θα ματαιωθείς πρώτα από σένα γιατί θα καταλάβεις πως δεν έχεις ενέργεια να συνδεθείς πυρηνικά, σε βάθος και ουσιαστικά.

Θα καταφέρνεις να κάνεις μόνο επιφανειακές γνωριμίες με σκοπό την επιβεβαίωση, τον έλεγχο και την διαστρεβλωμένη αντίληψη της κατάκτησης.

Θα αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους σαν challenges, σαν κατακτήσεις με σκοπό να τροφοδοτήσεις το εσωτερικό σου χρόνιο στρες.

Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να μείνουν με το συναίσθημα τους και να το αναγνωρίσουν εκδηλώνουν τάσεις φυγής, χρόνιο άγχος και υπερκινητικότητα.

Έτσι θα καταλάβεις πως κάθε φορά που πας να συνδεθείς σε μια σχέση και μόλις η σύνδεση αυτή αποκτήσει ενδιαφέρον θα φοβάσαι και θα φεύγεις επειδή δεν έχεις διαχειριστεί τα συναισθήματα του παρελθόντος μέσα σου.

Την ματαίωση από τη μαμά ή τον μπαμπά σου, την απόρριψη που βίωσες όταν ήσουν παιδί, το άγχος, το στρες ή τη βία μέσα στην οικογένεια.

Εάν είσαι ένας άνθρωπος που

έχει αναλάβει τα συναισθήματα σου, εργάζεται με τον εαυτό σου και που ο εσωτερικός του κόσμος είναι -θα λέγαμε- δουλεμένος, θα ήθελα να σου πω πως ακόμη και αν προσέλκυσες κάποιον άνθρωπο χωρίς ξεκάθαρο συναίσθημα και πρόθεση, μην μετανιώνεις ποτέ που μίλησες, που ζήτησες εξηγήσεις ή που ήθελες εσύ να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση.

Να είσαι σίγουρος πως δεν είσαι ποτέ υπεύθυνος για το συναίσθημα του άλλου παρά μόνο για το δικό σου, και πως η λύση δεν είναι να κρύβεται η αλήθεια αλλά να επικοινωνείται.

Οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη να λένε την αλήθεια μισή, να αφήνουν ανοιχτά υπονοούμενα και να μην ξεκαθαρίζουν τις καταστάσεις, έχουν ανάγκη να έχουν τον έλεγχο και θα προσπαθούν συνεχώς να νιώθουν υπεροχή μέσα στη σχέση αντί να συνδεθούν.

Θα είναι συνεχώς ένα παιχνίδι ελέγχου και όχι αμοιβαίο ενδιαφέρον που στο τέλος θα καταστήσει αδύνατη τη σύνδεση των δυο.

Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι δύσκολες

Θέλουν όμως δουλειά και ανάληψη ευθύνης. Να είσαι εδώ με την αλήθεια σου και εγώ με τη δίκη μου. Να μπορώ να σου πω, φοβάμαι, ζηλεύω, αγχώνομαι, χωρίς να χρειάζεται συνεχώς να φοράω το προσωπείο του δυνατού από φόβο μη δεις την αδυναμία μου.

Για να μπορέσεις να το κάνεις αυτό χρειάζεται να εμπιστευτείς τον ψυχισμό σου, τον εαυτό σου, το παιδί μέσα σου που επιβίωσε από τόσα και τόσα και τόσα μέσα στην οικογένεια και μέσα στα χρόνια και του έχει καλλιεργηθεί ο φόβος και το άγχος.

Μην φοβάσαι να αναλάβεις την ευθύνη σου μέσα στη σχέση σου, μέσα στη γνωριμία σου, μείνε ειλικρινής και δώσε χώρο στον εαυτό σου να αναπτυχθεί δίπλα σε έναν σύντροφο.

Εμπιστεύσου εσένα και μόλις το κάνεις θα καταλάβεις ότι θα μπορέσεις να σταθείς πολύ πιο ουσιαστικά μέσα σε μια καινούρια συναναστροφή.

Οι άνθρωποι δεν είναι αναλώσιμοι.

Μπορείς να ζήσεις τόσες όμορφες εμπειρίες χωρίς να σου τις στερεί ο φόβος.

Είμαι μαζί σου σ’ αυτό και πιστεύω σε σένα.