Ο έρωτας ως εξάρτηση: Εθίζεσαι στις σχέσεις;

Οι εξαρτήσεις των ουσιών υπάρχουν στη ζωή μας ως υποκατάστατο

Ένας άνθρωπος επιλέγει την υπερβολική κατανάλωση των ουσιών και πολλές φορές και του φαγητού ως μέσο ασφαλείας σε μεταβατικές περιόδους αλλά και στην καθημερινότητα του εάν νιώθει πως δεν είναι επαρκής στο να ανταπεξέλθει σε αυτήν.

Η εξάρτηση έρχεται να συμπληρώσει ένα κενό στον ψυχισμό του ατόμου, το οποίο εδραιώθηκε σαν μοτίβο συμπεριφοράς από την παιδική του ηλικία.

Εάν δεν υπήρχε αποδοχή, στήριξη, ενθάρρυνση από τους γονείς στη διαδικασία ανάπτυξης του παιδιού, εκείνο έχει μάθει να νιώθει ανέτοιμο στο να ανταπεξέλθει στις αλλαγές και ακόμη και μια απλή κατάσταση, πολλές φορές φαντάζει πολύ απαιτητική γι’ αυτό.

Η εξάρτηση από τις ουσίες εκπροσωπεί τον γονέα, την δύναμη και τη σύνδεση που θα είχε το παιδί εάν οι γονείς του το επιβράβευαν και το ενθάρρυναν περισσότερο μέσω της υποστήριξης.

Για να καλυφθεί αυτό το κενό το άτομο πιάνεται από τη συνήθεια της υπερβολικής κατανάλωσης ουσιών ή την κατανάλωση σε καθημερινή βάση.

Για να εθιστεί κάποιος, δεν σημαίνει μόνο πως πρέπει να καταναλώνει υπερβολική ποσότητα από μια ουσία, αλλά και το να την καταναλώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα ακόμη και αν είναι λιγότερη η ποσότητα.

Πέρα από τις ουσίες οι άνθρωποι εθιζόμαστε και στις σχέσεις

Κάνουμε τις σχέσεις μας το κέντρο της δύναμής μας και δίνουμε τόση πολλή βάση να αρέσουμε στους άλλους, να είμαστε αποδεκτοί, να μας αγαπήσουν από φόβο μην μείνουμε μόνοι, μη μας απορρίψουν, μην δεν προλάβουμε να χαρούμε.

Αυτό συμβαίνει ακριβώς για τον ίδιο λόγο που αναφέραμε παραπάνω.

Το άτομο στην παιδική του ηλικία δεν έχει λάβει άνευ όρων αγάπη και αποδοχή από τους γονείς του και έχει μεγαλώσει με την ενοχή πως εκείνο φταίει που οι γονείς του δεν το επιβραβεύουν.

Πιστεύει πως εκείνο έχει το πρόβλημα αφού οι γονείς του προϋπήρχαν αυτού και έχουν τον ρόλο του σημαντικού άλλου.

Το παιδί αγαπά από τη φύση του άνευ όρων

Αγαπά και ευγνωμονεί τους γονείς του που το έφεραν στον κόσμο. Εύκολα η ευγνωμοσύνη μπορεί να μετατραπεί σε υποχρέωση εάν οι συνθήκες ανάπτυξης είχαν δυσκολίες και διαστρεβλώσεις.

Όταν το άτομο αυτό μεγαλώσει και συνάψει σχέσεις θα αντιμετωπίζει δυσκολία έκφρασης συναισθήματος από φόβο μήπως φταίξει σε κάτι, μήπως κάνει κάτι λάθος και χάσει την εύνοια του σημαντικού του που σε εκείνη την περίπτωση θα είναι ο ερωτικός σύντροφος.

Στην πραγματικότητα γίνεται μεταβίβαση του συναισθήματος από την τραυματική σχέση του ατόμου με τον γονέα του στη συντροφική του σχέση.

Το άτομο φοβάται και νιώθει αβεβαιότητα στο αν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει συναισθηματικά.

Έτσι, από τη μια αποφεύγει την επαφή με τον σύντροφο που τον ενδιαφέρει και από την άλλη όταν την καταφέρει δεν έχει οριοθετημένη συμπεριφορά στον χρόνο και στον τρόπο συναναστροφής με αποτέλεσμα να γραπώνεται από αυτή για να μπορέσει να πάρει αγάπη καταλήγοντας να δημιουργήσει εξάρτηση.

Έτσι, οι σχέσεις καταλήγουν να αντιμετωπίζονται σαν μια δύσκολη κατάσταση όπως μια εξάρτηση παρά ως μια ευκαιρία για χαρά, ευτυχία και δημιουργία.

Το άτομο στη θέα της αγάπης και του ενδιαφέροντος σαστίζει διότι δεν έχει μάθει να παίρνει άνευ όρων αγάπη μιας και οι γονείς του δεν του την έδιναν ανιδιοτελώς αλλά με όρους. Δεν έχει μάθει κάποιος να τον αποδέχεται για αυτό που είναι.

Η ψυχοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη σε αυτό το άτομο

Για να μπορέσει μέσα του να βγει από το τραύμα του και να είναι ικανό να δημιουργεί και να συνάπτει σχέσεις χωρίς τον πανικό πως θα μείνει μόνο και θα το απορρίψουν.

Ο διαλογισμός επίσης θα φανεί πολύ βοηθητικός επειδή το άτομο θα καταφέρει να συγκεντρώνεται στον εαυτό του λίγα λεπτά κάθε μέρα, χτίζοντας έτσι μοτίβο υποστήριξης προς τον εαυτό του κατευθύνοντας τη δύναμη του προς τα μέσα.

Τα βιβλία Αυτοβελτίωσης και οι θετικές δηλώσεις επίσης θα προγραμματίσουν ξανά το άτομο μέσω της επανάληψης.

Όταν καθημερινά το άτομο δηλώνει θετική στάση απέναντι στον εαυτό του όπως «είμαι ασφαλής» «αξίζω να αγαπηθώ» «έχω δικαίωμα στην αγάπη» προγραμματίζει τον εγκέφαλο΄ του θετικά ώστε να μπορεί να ενδυναμωθεί συναισθηματικά χωρίς να κάνει τους άλλους κέντρο του.

Έτσι θα μπορέσει να μπει σε μια γνωριμία μένοντας ο εαυτός του με σκοπό να χαρεί και να ευτυχήσει και όχι με σκοπό να κάνει τους άλλους χαρούμενους για να νιώσει αποδοχή.