Ikiru σημαίνει να ζεις!

Υπογράφει η Γεωργία Παπανικολοπούλου,

Το υπαρξιακό κινηματογραφικό ποίημα του 1952 με τίτλο Ikiru του Kurosawa αποτελεί ένα ταξίδι οντολογικής αναζήτησης και μια ευγενική υπενθύμιση της αξίας της ζωής.

Ο πρωταγωνιστής μαθαίνει ότι του απομένουν λίγοι μήνες ζωής εξαιτίας μιας ανίατης ασθένειας. Η καθημερινότητά του κλυδωνίζεται όταν συνειδητοποιεί τον χαμένο χρόνο των τελευταίων δεκαετιών.

Απόρροια αυτής της επίγνωσης είναι η πρωτόγνωρα παθιασμένη προσπάθεια να νιώσει επιτέλους ζωντανός. Στην τελική ευθεία της ζωής του, αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να δράσει με αφοσίωση και ευγένεια, με στόχο να βρει το πραγματικό νόημα της.

Ikiru σημαίνει να ζεις. Σε ποιο βαθμό ζούμε;

Ποιο είναι το μέτρο της αξίας του χρόνου; Μήπως είμαστε μονίμως απασχολημένοι, χωρίς να θυμόμαστε με τι ακριβώς;

Πώς αποτρέπουμε την αναβολή των δράσεών προς όσα επιθυμούμε μέχρι να συναντήσουμε μια υποθετικά ιδανική μελλοντική χρονική στιγμή που καθυστερεί ή δεν έρχεται ποτέ;

Πώς επιτυγχάνουμε την επιθυμητή αλλαγή μακριά από την υποταγή στη συνήθεια; Πώς επηρεάζουμε θετικά τους γύρω μας;

«Είναι ανθρώπινο καθήκον να απολαμβάνουμε τη ζωή» μνημονεύεται στην ταινία

Με ποιον τρόπο την απολαμβάνουμε; Τι μας παρακινεί, μας εμπνέει, μας παθιάζει, μας γεμίζει, μας ολοκληρώνει;

Τι μας ενσταλάζει το αίσθημα της πληρότητας και της δημιουργίας; Τι μας μεταμορφώνει σε αυτό που θέλουμε να είμαστε;

«Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο» έγραψε ο Oscar Wilde.

Αναζητώντας τις απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις, καθένας από εμάς αυξάνει τις πιθανότητες της μετουσίωσης της απλής ύπαρξης σε μια ζωή με νόημα.

Εσύ πώς διαλέγεις να ζεις;

*Πρώτη δημοσίευση: Coaching Dialogues