Να είσαι ο κακός στην ιστορία κάποιου

Θέλω να βάλεις καλά στο μυαλό σου ότι κάθε άνθρωπος εκεί έξω είναι ένας καθρέφτης με πόδια. Μπορεί να κοιτάζει εσένα, αλλά αυτό που βλέπει είναι η αντανάκλαση του. Του εαυτού και των δικών του κομματιών, τραυματισμένων και μη.  Αν έπρεπε να σου δώσω μία μόνο συμβουλή ζωής θα ήταν αυτή: να αποδεχθείς πως τον κόσμο τον βλέπουμε όπως είμαστε και όχι όπως είναι.

Τη ζωή μας τη ζούμε υποκειμενικά

Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άλλους να αντιληφθούν τον κόσμο με την δική μας οπτική. Είναι αδύνατο. Ακόμη κι αν η οπτική μας είναι κοντά, δεν είναι ποτέ κοινή. Ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως δεν ταιριάζει απόλυτα σε δυο ζευγάρια μάτια κι ας έχουν και τα δυο μυωπία.

Κάθε γεγονός δεν έχει ποτέ μια ιστορία. Έχει πάντα τόσες εκδοχές όσες και οι εμπλεκόμενες πλευρές. Κι αυτό γιατί κάθε πλευρά βλέπει και αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν μέσα από το δικό της πρίσμα και αυτό, αυτόματα παραλλάσει την ιστορία, έστω και στο ελάχιστο.

Τι μας ωθεί να προσπαθούμε να δώσουμε την δική μας εκδοχή σε μια ιστορία;

Και κυρίως, γιατί προσπαθούμε αυτή την εκδοχή να την υιοθετήσουν και οι άλλοι;

Μήπως μέσα σε αυτή την προσπάθεια κρύβεται η δική μας ανασφάλεια να μη σχηματιστεί “λάθος” εικόνα για εμάς, μη μας “κακοχαρακτηρίσουν“;

Πόσο συχνά ζούμε για να εξαλείφουμε τις ιδέες των άλλων από το κεφάλι τους;

“Τι θα σκεφτεί για μένα;”…”Τι θα λέει για μένα;”…”Τι γνώμη θα σχηματίσει για μένα;”…

Αρχικά, θέλω να σου πω ότι οι άλλοι είναι πολύ απασχολημένοι με τον εαυτό τους για να πάρουν εσένα τόσο σοβαρά. Ούτε καν εσύ δε θα έπρεπε να σε παίρνεις τόσο στα σοβαρά. Και στην τελική, οι άλλοι πάντα θα έχουν σκέψεις και εικόνα για σένα που μπορεί και να μη μάθεις ποτέ.

Όσο σκληρά κι αν προσπαθεί η ανασφάλεια σου να δημιουργήσει την καλύτερη εικόνα, μπορεί να μη το καταφέρεις ποτέ. Όχι απαραίτητα γιατί κάνεις κάτι λάθος ή γιατί δεν σου αξίζει. Απλά γιατί κάποιοι έχουν την ανάγκη να ρίχνουν πάντα το βάρος των ευθυνών σε άλλους, γιατί δεν αντέχουν το βάρος του λάθους.

Άλλοι πάλι έχουν την ανάγκη να θυματοποιούνται γιατί έτσι έχουν ορίσει την ταυτότητα τους και δεν μπορούν να υπάρξουν αλλιώς. Για εκείνους θα είσαι πάντα ο φταίχτης, ο αναίσθητος, ο άκαρδος, ο άδικος. Η δική σου προσπάθεια να υπερασπιστείς το δίκιο σου δεν θα τους αλλάξει ούτε τη γνώμη ούτε την οπτική.

Άφησε τους άλλους να πιστεύουν αυτό που θέλουν

Και αυτό που τους βολεύει. Η ενέργεια που θα σπαταλήσεις για να φροντίσεις τι θα σκεφτούν οι άλλοι για σένα είναι ίδια -ίσως και περισσότερη- με την ενέργεια που μπορείς να αφιερώσεις για να τα βρεις με τον εαυτό σου ώστε να μη σε νοιάζει πια.

Αποδέξου πως ο κάθε άνθρωπος γύρω σου κρατάει τον δικό του φακό, που ίσως να είναι και διαστρεβλωμένος και μέσα από αυτόν κοιτάει εσένα, όσα κάνεις, όσα λες.

Άφησε τους άλλους, λοιπόν, να διαδίδουν τις δικές τους ιδέες και την ιστορία που μπορεί να έπλασαν στο κεφάλι τους για να κοιμίσουν τις ενοχές τους.

Άφησε τους να σου αποδίδουν τον ρόλο του κακού στην ιστορία τους.

Όσο εσύ γνωρίζεις την αλήθεια, όσο δεν φοβάσαι να αναλάβεις το δικό σου μερίδιο ευθυνών που σου αναλογεί, όσο τα έχεις καλά με σένα και τους δικούς σου δαίμονες, τόσο δεν θα χρειάζεσαι να ταΐσεις τους δαίμονες των άλλων.

Θα είσαι απλά ΟΚ με το να είσαι ο κακός στην ιστορία τους.