Νίκος Μερτζάνος: Οι «απλοί» άνθρωποι δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε

Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη, ο πρώτος μου «ανεκπλήρωτος έρωτας» και ο άνθρωπος με τον οποίο κάθε φορά που συναντιέμαι είναι σαν… να μην πέρασε μια μέρα από το βράδυ εκείνο του 2011 όπου τον πρωτογνώρισα σε ένα ραδιοφωνικό στούντιο στην Καλλιθέα.

Όταν ολοκληρώσαμε τη συνέντευξη, θυμάμαι ακόμα να του φωνάζω «Στάσου λίγο… μη φεύγεις, μη φεύγεις!…» γελώντας και για να μην παρεξηγηθώ, αυτό εννοώ με το «πρώτος ανεκπλήρωτος έρωτας». To «Στάσου λίγο» του άλλωστε, το οποίο τον έφερε στο φως παίζει να φανερώνει τους ανεκπλήρωτες έρωτες της μισής Ελλάδας!

Ο Νίκος Μερτζάνος θεωρείται και είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές της γενιάς του. Είναι ένας άνθρωπος με ήθος, πηγαίο ταλέντο και στη ψυχή… παιδί. Ένα παιδί που θέλει να βλέπει το Φως, να παίζει με τα χρώματα και τις νότες και να παράγει νέους τόπους έμπνευσης για όλες και όλους εμάς με αυτό που ξέρει να κάνει τόσο καλά: Να δημιουργεί, να γράφει, να τραγουδά!

Έχω τεράστια χαρά που κάνει ποδαρικό στη στήλη μας «On The Coach» στο ανανεωμένο Magicme και που με αφορμή αυτό, τον συναντώ ξανά. Έχω τεράστια χαρά επίσης να μαθαίνω και να μπορώ να μοιραστώ με όλ@ εσάς ότι αυτό το διάστημα βρίσκεται στο studio με τον σπουδαίο Γιώργο Νταλάρα για έναν δίσκο με κοινωνικοπολιτικό πρόσημο, σε μουσική δική του και στίχους του Νίκου Μωραΐτη. Ανυπομονούμε!

Έως τότε όμως… on the coach!

ΜΓ: Τι σε εμπνέει αληθινά στην καθημερινότητά σου;

NM: Η ίδια η ζωή, οι ευχάριστες εκπλήξεις της και οι άνθρωποι της. Με εμπνέουν τα πολύ απλά πράγματα, ένας καφές, ένα σινεμά, μια ωραία σειρά στο Netflix, ένα βιβλίο.

ΜΓ: Από το «Στάσου λίγο» έως «Στο ίδιο μου το ψέμα» πόσο λίγο ή πολύ έχει αλλάξει ο Νίκος;

NM: Θα έλεγα πάρα πολύ! Υπάρχει η διαφορά που φέρνει το «μεγάλωμα» και μια αποδοχή της τρωτότητας που στα πολύ νεανικά μας χρόνια δεν μας «αφορά» και καλώς δεν μας αφορά. Για μένα αυτή η χρονική διαδρομή μου έφερε μια μεγάλη αγάπη που με άλλαξε άρδην, προς το καλύτερο, προσθέσεις και αφαιρέσεις ατόμων που όλα με οδήγησαν σε κάτι νέο και με «μαλάκωσαν» σαν άνθρωπο. Έμαθα να αφήνομαι πιο πολύ και να συγχωρώ πιο εύκολα τον εαυτό μου και τους άλλους. Η γλώσσα που υπάρχει στα δύο κομμάτια αυτά είναι μια αφετηρία εκρηκτικής εφηβείας (Στάσου Λίγο) και μια κατάληξη σε πιο ώριμες ερωτικές διαπιστώσεις (Στο ίδιο μου το ψέμα).

ΜΓ: Θυμάσαι κάποια ιστορία που να σου έχει εξομολογηθεί κάποιος ακροατής τραγουδιού σου και να σε συγκίνησε;

NM: Ναι, για το «Στάσου Λίγο» έχω πολλές αλλά μία που με συγκίνησε πολύ, ήταν μια ιστορία που διάβασα σε ένα comment στο YouTube, όπου ένας άντρας έγραφε ότι το πρωτοαφιέρωσε σε μια άγνωστη κοπέλα σε ένα μαγαζί και αυτό αποτέλεσε την αφορμή να γνωριστούν. Σήμερα είναι παντρεμένοι με παιδιά. Με συγκίνησε πολύ ο τρόπος που αυτό το τραγούδι διέτρεξε τη ζωή τους σαν ένα soundtrack στο background των όμορφων στιγμών τους.

ΜΓ: Τελικά ο «ευαίσθητος» είναι αδύναμος, ή δυνατός;

NM: Σαφέστατα είναι ο δυνατός. Νομίζω ότι η ευαισθησία σε πρώτη φάση είναι ένα είδος αφιλτράριστης αποδοχής του καλού και του κακού. Χρειάζεται δύναμη να έχεις υψηλή ενσυναίσθηση και αυτοσυνειδησία. Από κει και πέρα η οριοθέτηση και η «οχύρωση» συναισθηματικά και γνωσιακά είναι απαραίτητη. Εμένα με βοήθησε και με βοηθάει πολύ η ψυχοθεραπεία.

[φωτό: Πάνος Γιαννακόπουλος]

ΜΓ: Τι βλέπεις εκεί έξω που δεν θα ήθελες να βλέπεις;

NM: Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα που θέλω και όχι αυτά που δεν θέλω αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό. Η υποκρισία και η ανθρωποφαγία των social είναι κάτι που με κάνει να αισθάνομαι εξαιρετικά άβολα και γι’ αυτό αποφεύγω να συμμετέχω σ’ αυτή τη δεξαμενή των εξαγριωμένων φωνών. Θεωρώ πως όλη αυτή η τοξικότητα είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος.

ΜΓ: Τι σημαίνει για εσένα «ένας καλύτερος κόσμος για να ζεις»; Πόσο κοντά είναι η Ελλάδα σε αυτόν;

NM: Η Ελλάδα παραπαίει ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Έχει πολλές δεκαετίες μπροστά της για να γίνει σαν άλλες χώρες «πρότυπα» για τα δικαιώματα, την αξιοκρατία, την πάταξη της διαφθοράς και την ευημερία των πολιτών της. Με τις ταχύτητες των αλλαγών δεν ξέρω καν αν θα το καταφέρει και ποτέ. Θα σου πω λίγο παιδικά πως ένας καλύτερος κόσμος για μένα είναι ένας κόσμος χωρίς την πανδημία του στρες, με λιγότερες «ειδήσεις» στην τηλεόραση και περισσότερα ταξίδια. Η γνωριμία μας με τους ανθρώπους που ζουν έξω από τη χώρα μας. Επί της ουσίας οι «απλοί» άνθρωποι δεν έχουμε κάτι να χωρίσουμε. «Η ένωση με τους άλλους», αυτό.

ΜΓ: Αν αυτή τη στιγμή με έναν τρόπο μαγικό σου δινόταν η δυνατότητα να αλλάξεις κάτι στην Ελλάδα του σήμερα, τι θα ήταν αυτό;

NM: Η διαφθορά στα απροκάλυπτα επίπεδα που ήταν και είναι και μας έφερε ως εδώ που μας έφερε. Κάποτε είχα ρωτήσει μια δικηγόρο, που για δικά της συνειδησιακά θέματα αποφάσισε να αλλάξει επάγγελμα, γιατί αυτή η χώρα τα έχει πάει τόσο άσχημα. Μου απάντησε πως η διαφθορά είναι τόσο μεγάλη και όλα τα στρώματα της κοινωνίας τόσο διαποτισμένα από αυτήν που ακόμα και οι λέξεις χάνουν το νόημα τους.

[φωτό: Elena Cosmo]

ΜΓ: Ποιο τραγούδι θα σου θυμίζει για πάντα τη μεγαλύτερη αλήθεια που έχεις ανακαλύψει έως τώρα;

NM: Δεν ξέρω πως μου έσκασε στο μυαλό αλλά θα πω «Τα καρέλλια» από τη Χαρούλα Αλεξίου σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Νίκου Αντύπα. Όλη η ζωή για μένα συμπυκνώνεται στους στίχους αυτούς.

“Θυμάμαι
τίποτα δεν άξιζε να πάμε
τίποτα απ’ τα πράγματα που τώρα
με έκανε η ζωή να μπορώ
να τα λέω για δώρα”…

ΜΓ: Ποιος είναι ο επόμενος άνθρωπος που θα ήθελες να δεις στους Magic People;

NM: Παυλίνα Βουλγαράκη!

ΜΓ: Μαγεία είναι…

NM: Μια ηλιόλουστη, ήσυχη μέρα…