Απόστολος Ρίζος: Αντιδρώ από παιδί στα μονοδιάστατα σήματα

Όταν η αυθεντικότητα της ψυχής συναντά τη μουσική, εκεί συμβαίνει ο «Απόστολος Ρίζος».

Με το αδιανόητα χαρακτηριστικό, τρυφερό γρέζι της χροιάς του και την τρυφερότητα του εσωτερικού κόσμου του ο οποίος –ευτυχώς- βγαίνει προς τα έξω δημιουργώντας κύματα μαγείας που τόσο έχουμε ανάγκη, ο Απόστολος Ρίζος είναι ένας καλλιτέχνης που καταθέτει τη ψυχή του στη σκηνή.

«Τι να θυμηθώ» από τα τόσα live του… «Ποτέ δεν είναι αργά», «Να ‘μαστε μαζί», «Σ’ αυτή τη χώρα», «Το παιδικό τραγούδι»… ή τη «Φυσαλίδα», τον δικό μου έρωτα! Ο Απόστολος είναι από αυτούς τους ανθρώπους που σε εμπνέουν να γράψεις. Να γράψεις πολύ. Και την ίδια στιγμή, νιώθεις πως ότι κι αν γράψεις δεν περιγράφει ούτε αυτό που βιώνεις όταν τον βλέπεις on stage, αλλά και ούτε όταν συζητάς μαζί του. Ούτε κατά διάνοια!

Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή μετά από τόσες λέξεις που έχουμε πει, να συζητάμε σήμερα εδώ, στο ολόφρεσκο Magicme.gr για τον δικό του μαγικό κόσμο, τη «θετική ζωή » και τη… θεραπεία της ψυχής! Απόστολε, μόνο ευγνωμοσύνη. Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς!

---

ΜΓ: Τι σε εμπνέει αληθινά στην καθημερινότητά σου;

ΑΡ: Ένα όνειρο, ένα  τραγούδι, μια ταινία, ένα ποίημα, ένα βιβλίο, μια συζήτηση με φίλους, η συναναστροφή με δημιουργικούς ανθρώπους, μια βόλτα με τα ποδήλατα στη θάλασσα με τη σύντροφό μου και την κόρη μου. Αλληλεπιδρούν με τα βιώματά μου και διευρύνουν την οπτική μου προς τη ζωή.

ΜΓ: Τι χρειάζεται να συμβεί για να συνθέσεις, να γράψεις, να δημιουργήσεις; Υπάρχει «ιδανική κατάσταση» για την δημιουργία;

ΑΡ: «Ιδανική κατάσταση» είναι να αφιερώνεις χρόνο. Προσπαθώ να είμαι δημιουργικός καθημερινά, ακόμη κι όταν δεν περισσεύει αρκετός χρόνος ή αντοχές. Θα καταγράψω μια  ιδέα όπου κι αν βρεθώ και θα την δουλέψω κάποια άλλη στιγμή. Μεγαλώνω μαζί με τα τραγούδια, υπάρχουν τραγούδια που πέρασαν χρόνια μέχρι να πάρουν την τελική τους μορφή για να κυκλοφορήσουν.

ΜΓ: Ο καλλιτεχνικός χώρος πλήγηκε πολύ με τα απανωτά lockdowns και γενικά με την όλη κατάσταση που έφερε ο covid. Εσένα, τι αποτύπωμα σου άφησε;

ΑΡ: Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση να σου δώσω. Τα lockdowns, σαν διακόπτης που  ανοιγόκλεινε, πέρα από τις οικονομικές και πρακτικές δυσκολίες, προκάλεσαν και ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που δεν ξέρουμε το αποτύπωμά τους. Η ζωή φρέναρε απότομα, τραυματίστηκε η κοινωνική μας πλευρά και η ανάρρωσή της φαίνεται ότι θα πάρει καιρό. Ας κρατήσει ο καθένας τα θετικά που βρήκε και ας επιστρέψει σιγά σιγά με τον καλύτερό του εαυτό.

ΜΓ: Απόστολε… πώς θεραπεύεται η ψυχή;

ΑΡ: Η θεραπεία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, για να παραφράσω τον στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου! Το σίγουρο είναι ότι η μουσική γιατρεύει πληγές…

ΜΓ: Σε μια από τις πολλές όμορφες συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς μου είχες πει ότι αισθάνεσαι ότι εκεί έξω υπάρχει μια «τυραννία θετικότητας». Να μοιάζουν όλα καλά, να φαινόμαστε όλοι «θετικοί» κλπ. Θέλεις να μου μιλήσεις λίγο παραπάνω γι’ αυτό;

ΑΡ: Θυμάμαι πως υπήρχε μια περίοδος που ήταν «σημαία» παντού αυτή η «θετικότητα», σχεδόν μονοπωλούσε ως σήμα κάθε διαφημιστικό και μάλλον θα το σχολιάζαμε με αυτή την αφορμή. Αντιδρώ από παιδί στα μονοδιάστατα σήματα, νιώθω πως είναι εκτός τόπου και χρόνου σε σχέση με την πραγματική ζωή, η οποία εκ φύσεως είναι πολυδιάστατη και απρόβλεπτη. Η χαρά και η λύπη είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και η ζωή στρίβει το νόμισμα διαρκώς.

Ο άνθρωπος όμως έχει τη δυνατότητα να νιώθει ένα μεγάλο εύρος συναισθημάτων και την ικανότητα τελικά να τα μετουσιώνει και να τα εκφράζει, να αποκτά εμπειρία και ωριμότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία. Ας είμαστε ειλικρινείς με όλα τα συναισθήματά μας, να τα παραδεχόμαστε, να τους δίνουμε τον χρόνο που χρειάζονται ή αν χρειαστούμε βοήθεια να τη ζητήσουμε. Έτσι κι αλλιώς η θετική οπτική των πραγμάτων είναι πιο ισχυρός μαγνήτης από την αρνητική κι αυτό φανερώνεται ακαριαία όταν βρισκόμαστε με ανθρώπους που ταιριάζουμε.

ΜΓ: Τελικά για εσένα τι σημαίνει «θετική ζωή»;

ΑΡ: Να κάνεις πράξεις ορατές στους  γύρω σου τα καλά στοιχεία που έχεις μέσα σου, να τα εμπιστεύεσαι και να τα δυναμώνεις. Κάτι τέτοιο ενεργοποιείται μοναδικά όταν βρεις κι ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς και το νιώθεις ξεχωριστό και αναντικατάστατο.

ΜΓ: Τι νομίζεις ότι χρειάζεται η Ελλάδα του σήμερα για να ανασάνει αέρα αυθεντικής θετικότητας;

ΑΡ: Μια κοινή βάση αναφοράς για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας στο αδιέξοδο που βρισκόμαστε, γιατί το αυτονόητο για τον καθένα μοιάζει να είναι κάτι διαφορετικό. Η  έλλειψη δικαιοσύνης, οράματος και παιδείας, η αμφισημία των εννοιών και η χρήση τους κατά το δοκούν, η διαφθορά και το «διαίρει και βασίλευε» κυριαρχούν.

Έχω ξαναπεί πως ό,τι έχουμε απαξιώσει στο παρελθόν εξακολουθεί να μας κυβερνά κι αυτό είναι καταστροφικό. Βιώνουμε μια πραγματικότητα που δεν απέχει πολύ από αυτό  που έλεγε ο Φ. Ντοστογιέφσκι: «Η ανοχή θα φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που θα απαγορεύεται στους ευφυείς ανθρώπους, να κάνουν οποιαδήποτε σκέψη, ώστε να μην προσβάλλουν τους ηλίθιους».

ΜΓ: Αν ήσουν συναίσθημα… ποιο θα ήσουν;!

ΑΡ: Η τρυφερότητα. Την ξεχωρίζω και την εμπιστεύομαι για τη δύναμή της. Προσπαθώ να τη διατηρήσω μες τα χρόνια και κάνω «ασκήσεις» να μην τη χάσω. Είναι ο τρόπος μου να αντιμετωπίσω τον χρόνο που περνάει και  τη βαρβαρότητα των καιρών.

ΜΓ: Ποιος είναι ο επόμενος άνθρωπος που θα ήθελες να δεις στους Magic People;

ΑΡ: Τη Σοφία Μπεκατώρου, που βρήκε το θάρρος να μιλήσει και άνοιξε το δρόμο και σε άλλους να καταγγείλουν όσα έχουν υποστεί με την ελπίδα να απαλλαγούμε κάποια στιγμή από αντιλήψεις και συμπεριφορές που προσβάλλουν την ανθρώπινη ύπαρξη και καταστρέφουν ζωές.

ΜΓ: Μαγεία είναι…

ΑΡ: Ο έρωτας, ένας μεγάλος έρωτας.