Ο κόσμος πάντα θα λέει κι όσο θα λέει εσύ τραγούδα

Για το που πήγες ή θα πας διακοπές, για τη σχέση σου με το παιδί σου, για τους βαθμούς του στο σχολείο, για τα κιλάκια που έβαλες, για τα κιλάκια που έχασες, για τα μουσικά σου γούστα, τις αναρτήσεις σου στα κοινωνικά δίκτυα, τον τρόπο που απλώνεις τα ρούχα, το ότι παίρνεις συχνά απ’ το σούπερ μάρκετ κέτσαπ.

Ο κόσμος πάντα θα λέει κι όσο θα λέει εσύ τραγούδα!

Η κριτική των άλλων, σημαντικών και μη, δεν αποτελεί πάντα μια εύκολη υπόθεση ως προς τη διαχείριση.

Μια ατάκα ενός τρίτου κι εμείς κάνουμε ένα σωρό σενάρια στο μυαλό για το τι άλλο μπορεί να λέει ή να σκέφτεται, με ποιους τα συζητάει, πως ακούνε οι άλλοι ό,τι λέει, ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι, ποιες είναι οι ζωές τους, από πού κρατάει η σκούφια τους και τα συναφή.

Όλο αυτό φυσικά, δεν έχει τελειωμό, όπως και κανένα απολύτως νόημα.

Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα

Ποιος σου είπε ότι κάνει καλό στη ψυχική και πνευματική σου υγεία να λαμβάνεις μια οποιαδήποτε κριτική προσωπικά; Ω ναι, ακόμα και μια κριτική που σε αφορά.

Η κριτική αφορά κατά κύριο λόγο το άτομο που την ασκεί, όχι εσένα.

Πολύ σημαντικό επίσης, είναι να αντιλαμβάνεσαι την πρόθεση του εκάστοτε άλλου.

Γιατί μπορεί πχ. ένας άνθρωπος να σου ασκήσει μια φαινομενικά κακή κριτική, όμως αν τη «διαβάσεις» καλύτερα να καταλάβεις απλά ότι ο τρόπος επικοινωνίας του δεν ταιριάζει με τον δικό σου και πως τελικά, η πρόθεσή του είναι όντως καλοπροαίρετη.

Υπάρχουν λοιπόν, λογιών και λογιών κριτικές

Αρνητικές, θετικές, ακαταλαβίστικες. Επίσης, υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας. Κάποιοι μας κάνουν, κάποιοι όχι.

Απ’ όλα αυτά, εσύ αν κρατάς το «καλό» και πως το τέλος της ημέρας είναι καλύτερο να σε βρίσκει να τραγουδάς, παρά να δίνεις περισσότερη σημασία απ’ ότι χρειάζεται σε κριτικές πάσης φύσεως!