Παγκόσμια ημέρα Γυναίκας: Αφιερωμένο στις Κατερίνες του κόσμου

Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, 8 Μαρτίου

Ενός Μαρτίου που μπήκε με πένθος στην Ελλάδα, ή μάλλον καλύτερα με «Πέθνος», όπως σωστά έγραψε σε σκίτσο της η Ελευθερία Μακρόγλου Πανουσάκη.

Πένθος για τους ανθρώπους που έφυγαν τόσο άδικα, τις ψυχές, τα όνειρα, τις οικογένειες, τους φίλους…

Πένθος για το πολύ καλά στημένο παιχνίδι των υπευθύνων -γιατί οι εκλογές είναι κοντά και οι επικοινωνιολόγοι πάνω απ’ όλα και «πως θα το κουκουλώσουμε τώρα αυτό;!»-.

Πένθος για το «μοιραίο ανθρώπινο λάθος» και την επιμονή των παπαγάλων να το αναφέρουν, για το κράτος μου μας σκοτώνει, για την συνεχιζόμενη ανοχή μας – με τόσες απανωτές κρίσεις που δεχόμαστε εν μέρει λογικό;-.  Πένθος για την κατάντια μας.

Και τι να πει κανείς σε αυτές τις οικογένειες;

Και πώς να γράψεις κάτι μια μέρα σαν κι αυτή για την «Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας»;

Ξέρεις, το τραύμα είναι συλλογικό και το πένθος όχι τριήμερο, συνεχές.

Μια μέρα σαν κι αυτή, βλέπω έναν συμβολισμό. Μου επιτρέπεις;

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στους δρόμους, μια χώρα βουλιαγμένη στο μαύρο, με σημαίες και πανό που δε χρειάζεται τα χημικά για να δακρύσει, αλλά είναι εκεί κι επιμένει.

Γυναίκες, μάνες, κορίτσια, θηλυκότητες, άντρες, μπαμπάδες, μαθητούδια, φοιτητές, παιδιά, όλοι έξω, όλοι στους δρόμους να μιλούν, να φωνάζουν, να πενθούν για το αυτονόητο. Την ασφάλεια. Τις ζωές μας. Συλλογικά.

Σήμερα, Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Παγκόσμια ημέρα της Δύναμης. Παγκόσμια ημέρα του Αγώνα. Παγκόσμια ημέρα της βαθιάς Ψυχής.

Σήμερα, μια γυναίκα κλαίει που έχασε το παιδί της τόσο άδικα. Μια άλλη φοβάται ότι ίσως το «επόμενο» είναι το δικό της γιατί κυκλοφορεί με μηχανάκι και οι λακούβες στο δρόμο είναι πολλές. Μια τρίτη προσεύχεται να πιάσει η εξωσωματική…

Οι ζωές μας έχουν αξία, το μήνυμα της σημερινής ημέρας

Οι ζωές μας, ακόμα κι αν κάποιοι νομίζουν ότι με πάσης φύσεως «pass» ξεπουλιούνται, είναι αυτή τη στιγμή στους δρόμους και τους πνίγουν. Και επιμένετε στα χημικά…

Η μάνα που με γέννησε λέγεται Κατερίνα.

Κατερίνα λέγεται και ο κόσμος που αυτή τη στιγμή πνίγει όλη την Ελλάδα. Και θα συνεχίσει. Θα επιμείνει. Θα σας κάνει να τρίβετε τα μάτια σας.

Άλλωστε, «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος. Το νου σου, ε;»

Θα συνεχίσουμε. Θα επιμείνουμε. Θα σας κάνουμε να τρίβετε τα μάτια σας.