Πώς να φροντίσεις τον εαυτό σου σε περίοδο αναμονής

Αυτό το “in between”, αυτή η αναμονή ανάμεσα σε μεγάλες στιγμές της ζωής είναι που εύκολα μπορεί να σε διαλύσει. Δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να στο πει, γιατί αυτή ακριβώς η συνθήκη του “περίμενε” είναι ό,τι βιώνω τους τελευταίους δύο μήνες.

Έχοντας αφήσει μία ολόκληρη καριέρα πίσω και ανυπομονώντας για το επόμενο βήμα, που νιώθω ήδη να με γεμίζει ενθουσιασμό, αλλά που ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί και δεν έχει γίνει συγκεκριμένο, είμαι σε αυτό το μεσοδιάστημα, σε αυτή τη “limbo”, που την αισθάνομαι σαν κινούμενη άμμο να ρουφά κάθε μου ενέργεια.

Τελικά όμως, αυτή ακριβώς η περίοδος της αναμονής είναι ίσως ένα πολύτιμο δώρο, το οποίο παρακαλούσα το σύμπαν να στείλει.

Η παγίδα του “πάντα μπροστά”

Είναι εύκολο να πέσεις στην παγίδα διαρκώς να κοιτάς μπροστά, να προχωράς προς αυτή την κατεύθυνση, χωρίς διαλείμματα και σταματημό. Και αυτό μέχρι ένα συγκεκριμένο βαθμό, δε θα σου πω ότι είναι κάτι άλλο πέρα από αναμενόμενο.

Όμως, εάν αντιμετωπίζουμε τη ζωή μας σαν μία σειρά μεγάλων γεγονότων, δε θα σταματήσουμε ποτέ, για να απολαύσουμε όλα αυτά που εμπεριέχονται στο μεσοδιάστημα. Συνήθως αυτή την περίοδο προσπαθούμε απλά να την “ανεχτούμε” μέχρι να φτάσουμε στον επόμενο στόχο, όμως εάν έχει κάτι να μας διδάξει; Εάν κάτι έχει να μας προσφέρει; Εάν υπάρχει αλλαγή σε αυτή την άβολη αίσθηση; Είναι και αυτό κομμάτι της ζωής μας.

Πάντα θα υπάρχει κάτι επόμενο

Μέσα στο σύστημα που ζούμε και με τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει, πάντα θα υπάρχει κάτι στο μέλλον που θα θέλουμε να πετύχουμε ή ένα ακόμα καθοριστικό σημείο για την εξέλιξη και την πορεία μας. Μία προαγωγή, μία σχέση, μία καινούργια δουλειά, το σώμα που ονειρευόμασταν, ένα παιδί, ένα ταξίδι, ό,τι κι αν είναι αυτό.

Εάν δεν εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να σταματάει πού και πού και να “χουχουλιάζει” σε αυτό που μέχρι τώρα έχει δημιουργήσει, αυτό μόνο καθυστερεί την προσωπική μας εξέλιξη και μας οδηγεί στην αίσθηση πως για να μπει “σε μία τάξη” η ζωή μας ή για να ξεκινήσουμε να την απολαμβάνουμε, χρειαζόμαστε το next big thing.

Αποδοχή της αναμονής

Έχεις ευχηθεί ποτέ να μπορούσες να πατήσεις μία παύση και να μείνεις για λίγο αποκλειστικά και μόνο με τον εαυτό σου; Η αναμονή είναι το κοντινότερο που θα φτάσεις ποτέ σε αυτή την επιθυμία.

Ναι, προφανώς ο κόσμος θα συνεχίσει να κινείται ταυτόχρονα με τους δικούς του ρυθμούς, όμως η περίοδος αναμονής είναι εκείνο που περισσότερο σου δίνει τον χωροχρόνο να ακούσεις τον εαυτό σου, να τον εξετάσεις, να προσέξεις τη φωνή σου, να διαμορφώσεις τις απόψεις σου, να εμπιστευτείς το ένστικτό σου. Είναι η ευκαιρία να γίνεις αυτή η εκδοχή του εαυτού σου που θα μπορεί να υπάρξει στο μέλλον που έρχεται.

Εάν δεν αποκτήσεις χιλιόμετρα στη διαχείριση των μικρών και απλών της ζωής, τότε πώς θα μπορείς να διαχειριστείς και πραγματικά να απολαύσεις τα μεγαλύτερα που θα έρθουν; Πάντα θα περιμένεις κάτι επόμενο και τίποτα δε θα σε ικανοποιεί πλήρως, δε θα σου προσφέρει την αίσθηση της πληρότητας.

Θέλω να ξέρεις και να κρατήσεις στο μυαλό σου πως ποτέ κανείς άνθρωπος ακριβώς όπως είσαι εσύ δεν έχει ζήσει τη ζωή που ζεις εσύ. Δημιουργείς κυριολεκτικά κάτι καινούργιο και μοναδικό που δεν πρόκειται ποτέ ξανά να επαναληφθεί μέσα στον χρόνο. Το χρονοδιάγραμμα αυτής της ζωής ξεδιπλώνεται ακριβώς όπως πρέπει, γιατί το σύμπαν είναι με το μέρος σου πάντα και αυτός ο χώρος ανάμεσα στο πού ήσουν και πού θα βρεθείς, είναι εκεί που συναντάς την πραγματική μαγεία.

Μέχρι να έρθει το επόμενο μεγάλο της ζωής σου, εσύ εξελίσσεσαι, γνωρίζεις τον εαυτό σου, αγαπάς την αυθεντικότητά σου.

Και εγώ είμαι ακριβώς μαζί σου, σε έναν διαφορετικό παράλληλο δρόμο. Σε βλέπω και σου χαμογελάω.