Σε τι κόσμο ζούμε; Σε αυτόν που φτιάχνουμε…

Ξεφύλλισες αρκετά, διάβασες πολλά

Στάθηκες σε ειδήσεις, πάγωσες, αγανάκτησες, αναρωτήθηκες «σε τι κόσμο ζούμε» και έβγαλες τα πορίσματά σου.  Για ακόμα μια μέρα.

Και κάθε μέρα συμβαίνουν όλα αυτά. Υπερπληροφόρηση από παντού, εγκλήματα πάσης φύσεως, βία κι εσύ πάνω από την εφημερίδα ή απέναντι από μια οθόνη να μαζεύεσαι, να σε σμικραίνει ο φόβος και πολλές φορές να σε οδηγεί να γίνεσαι αυτό που φοβάσαι.

Σε τι κόσμο ζούμε… Στον κόσμο που φτιάχνουμε

Με όλα όσα επιτρέπουμε και καλά καλά δεν έχουμε χωνέψει.  Με όλα όσα ανεχόμαστε. Και αυτά είναι τα πραγματικά σκάνδαλα. Η ανοχή μας. Το «δε με αφορά» μας. Το «μη μιλήσεις γιατί θα μπλέξεις» μας.

Και ιδού… Μια συνεχής αγανάκτηση σε απανωτές κρίσεις που βιώνουμε καθημερινά, όμως όλα τα άλλοθι της γης τελειώνουν σε μια ερώτηση: Ποια είναι η θέση σου σε όλα αυτά;

Ποιος είσαι στο άκουσμα μιας «τραγωδίας» που φαινομενικά δε σε αφορά;

Πώς βοηθάς για να την αποτρέψεις μακροπρόθεσμα;  

Πώς συζητάς για όλα αυτά με την οικογένεια, τους συνεργάτες, τους φίλους σου;

Στέκεσαι στα ψιλά γράμματα, σε κουτσομπολιά και πάλι απ’ την αρχή, ή ζυμώνεσαι με τους άλλους και μένεις στην ουσία;

Τον κόσμο τον φτιάχνουμε εμείς μέσα από το κάθε τί μας

Τις λέξεις μας, τις συμπεριφορές, την ευγένεια, την καλοσύνη μας, την ανθρωπιά μας. Ας μην απορούμε σε τι κόσμο ζούμε… Στον κόσμο που φτιάξαμε. Και φτιάχνουμε ακόμα… το πώς, το επιλέγουμε καθημερινά.

Δε υπήρξα ποτέ φαν του «Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι», «Δεν αλλάζει ο κόσμος». Προσωπικά, βρίσκω τις φράσεις αυτές τουλάχιστον αστείες.

Αλλάζουμε από τη μέρα που γεννιόμαστε μέρα με τη μέρα, έως να σταματήσουμε να αλλάζουμε μια και καλή.

Το ζήτημα είναι πώς επιλέγουμε να το κάνουμε αυτό, ποια είναι η θέση και η ευθύνη μας απέναντι στο παρόν, το μέλλον, τη ζωή μας και πότε… θα το πάρουμε χαμπάρι…