Η ζωή σαν ταινία: Στα προσεχώς, προβάλλονται...

Σου έχει συμβεί και σένα να ταυτιστείς με τον ήρωα μιας ταινίας;

Να νιώσεις πως κάποιος έχει βάλει μια κρυφή κάμερα στο μέσα σου, έναν κοριό στις σκέψεις σου και ένα μεγάφωνο στα λόγια που στριμώχνονται καιρό πίσω από τα σφραγισμένα χείλη σου και τους δίνει επιτέλους ύπαρξη;

Αν ναι, welcome to the club!

Εδώ που τα λέμε οι ιστορίες εμπνέονται από την αληθινή ζωή. Το γνωρίζουμε αυτό και το κατανοούμε, τότε γιατί ξαφνιαζόμαστε τόσο;

Γιατί χάνουμε τον ύπνο μας και αναμασάμε τις ατάκες του ‘’ήρωα’’ μας για μέρες μετά; Γιατί περιμένουμε να μας δούμε στην οθόνη για να συνειδητοποιήσουμε τι ζούμε και ποια στάση επιλέγουμε στα ίδια μας τα βιώματα;

Πολλές ερωτήσεις έβαλα γι΄ αυτό σταματώ.

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα τίθενται όταν δεν είμαστε ο εαυτός μας, όταν υπεραναλύουμε αυτό που θέλουμε να πούμε και τελικά… αποφασίζουμε να μην το εκφράσουμε καθόλου. Όταν άλλα θέλουμε να κάνουμε και άλλα τελικά πράττουμε.

Ας παίξουμε στο δικό μας έργο για μια φορά, έτσι για διαφορά, να δούμε πώς θα αισθανθούμε. Το κοινό μπορεί να μας αποδεχτεί ή να μας απορρίψει ή ακόμα να μας αποθεώσει.

Το θέμα εδώ είναι πως ο ήρωας σου είσαι ΕΣΥ

Γιατί μόνο εσύ ξέρεις τα ζόρια που τραβάς, τι αγαπάς και τι απεχθάνεσαι να επαναλαμβάνεις. Η ταινία είναι η ζωή σου και το σενάριο το γράφεις μόνο όταν αποφασίσεις να πιάσεις την πένα και να μοιράσεις σωστά τους ρόλους.

Και δεν μιλάω για ουτοπικά, χαζορομαντικά όνειρα και ροζ σύννεφα αλλά για στόχους συγκεκριμένους και εξατομικευμένους στα μέτρα σου.