Η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής είναι να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε

Γεια σου και καλώς ήρθες ξανά! Είναι Σεπτέμβρης και θέλω να σε βάλω δυναμικά στον μήνα των αλλαγών, των προσαρμογών και των νέων στόχων που κάθε φορά θέτουμε.

Προσωπικά να σου πω ότι για εμένα οι στόχοι και οι αλλαγές τίθενται κάθε Σεπτέμβρη και κάθε φορά στα γενέθλιά μου. Η αλλαγή του χρόνου κάθε πρωτοχρονιά με βρίσκει σε περίοδο ανασκόπησης και παρατήρησης και δεν είμαι σε καθόλου φάση για νέους στόχους.

Λοιπόν, σου συστήθηκα αρχικά ως magic parrot, γιατί ήθελα χρόνο να σε παρατηρήσω, να σε μάθω και να σε καταλάβω. Προσπάθησα να σε φέρω σε επαφή με το παρόν, να καλλιεργήσεις την ενσυνείδητη προσοχή σου στο εδώ και στο τώρα.

Στην συνέχεια, ήθελα να σε ενημερώσω για αυτά που εγώ θεωρούσα σημαντικά και αυτά που λίγο πολύ συγκινούσαν και την δική μου ψυχούλα (ελπίζω να το έκανα).

Φέτος, πάμε ακόμη πιο δυναμικά να μάθουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε να συνυπάρχουμε με τους άλλους ανθρώπους, με αγάπη, συμπόνια και αποδοχή.

Λοιπόν, τι λες; Είσαι έτοιμ@;

Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη περιπέτεια της ζωής μας είναι να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε

Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε έχοντας μέσα μας αυτή την εσωτερική επικριτική φωνή η οποία φωνάζει, μαλώνει, επιπλήττει δίνοντάς μας λανθασμένες ιδέες για τον εαυτό μας.

Λανθασμένα σκεφτόμαστε ότι το να μας δίνουμε χώρο και χρόνο είναι «πολυτέλεια» ή «ντάντεμα». ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ! Και σε ρωτώ «τι θα κάνεις τελικά με την ζωή σου; ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΖΕΙΣ!»

Το να βρεις τον εαυτό σου μπορεί να ακούγεται σαν ένας εγγενώς εγωκεντρικός στόχος, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια ανιδιοτελής διαδικασία αυτοφροντίδας που βρίσκεται στη ρίζα όλων όσων κάνουμε στη ζωή.

Για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, σύντροφοι, φίλοι, γονείς, συνεργάτες, κ.λ.π., πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, τι αγαπάμε και στην πραγματικότητα τι έχουμε να προσφέρουμε σε ετούτο εδώ τον κόσμο.

Αυτό το προσωπικό ταξίδι είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει την κατάρριψη πεποιθήσεων και κανόνων που μας «φόρεσαν» και που δεν μας εξυπηρετούν στη ζωή μας και δεν αντικατοπτρίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε.

Ωστόσο, περιλαμβάνει επίσης μια τεράστια πράξη αναδόμησης αναγνωρίζοντας ποιοι θέλουμε να είμαστε και πηγαίνοντας με πάθος για την εκπλήρωση του μοναδικού μας πεπρωμένου – ό, τι κι αν είναι αυτό.

Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε την προσωπική μας δύναμη, αλλά να είμαστε ανοιχτοί και ευάλωτοι στις εμπειρίες μας. Δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε ή να αποφεύγουμε, και ας μπερδευτούμε, και ας χαθούμε για λίγο…Ε! και τι έγινε;!

Αξίζει να θυμόμαστε τι θα λέγαμε σε ένα φίλο που νιώθει χαμένος ή μπερδεμένος

Με πόση αγάπη και συμπόνια θα του μιλούσαμε, έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν αξίζει με τόση αγάπη και συμπόνια να μιλήσουμε στον εαυτό μας!

Θα αναρωτιέσαι πως θα τα καταφέρεις όλα αυτά που σου γράφω;! Έλα μαζί μου να δούμε το πρώτο βήμα.

Κατανόησε το παρελθόν σου

Για να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε και γιατί ενεργούμε με τον τρόπο που ενεργούμε, πρέπει να γνωρίζουμε τη δική μας ιστορία.

Το να είμαστε γενναίοι και πρόθυμοι να εξερευνήσουμε το παρελθόν μας είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι στο δρόμο για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αυτό που θέλουμε να είμαστε.

Δεν είναι μόνο τα πράγματα που μας συνέβησαν και που καθορίζουν ποιοι γινόμαστε, αλλά και το πόσο έχουμε καταλάβει τι μας έχει συμβεί.

Άλυτα τραύματα από την ιστορία μας διαμορφώνουν τους τρόπους που ενεργούμε στο σήμερα

Το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε, καθρεφτίζει τις απόψεις μας, τις στάσεις μας, τα συναισθήματά μας ως ενήλικες. Οι οδυνηρές εμπειρίες της πρώιμης ζωής συχνά καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ορίζουμε και υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, επηρεάζοντας τη συμπεριφορά μας με τρόπους που δεν γνωρίζουμε σχεδόν καθόλου.

Για παράδειγμα, το να έχουμε έναν σκληρό γονέα μπορεί να μας έκανε να αισθανόμαστε πιο επιφυλακτικοί. Μπορεί να μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι «πρέπει πάντα να τα καταφέρνουμε»,  από φόβο μήπως γελοιοποιηθούμε.

Είναι εύκολο να δούμε πώς η μεταφορά αυτής της αβεβαιότητας μαζί μας στην ενηλικίωση θα μπορούσε να κλονίσει την αίσθηση της ταυτότητάς μας και να μας περιορίσει σε διαφορετικούς τομείς.

Για να σπάσει αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς, είναι πολύτιμο να αναγνωρίσουμε τι το κινητοποιεί

Θα πρέπει πάντα να είμαστε πρόθυμοι να εξετάσουμε την πηγή των πιο περιοριστικών μας πεποιθήσεων. Αντίθετα, όταν προσπαθούμε να κρυφτούμε από τις παρελθούσες δυσάρεστες εμπειρίες μας, μπορούμε να νιώσουμε περισσότερο χαμένοι και σαν να μην γνωρίζουμε πραγματικά τον εαυτό μας και πράττοντας παρορμητικά ή αυτοκαταστροφικά.

Στόχος είναι να προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε το παρελθόν με τρόπο ενσυνείδητο, δηλαδή με την προσοχή εστιασμένη στην εσωτερικές διεργασίες του μυαλού μας, δηλαδή; Να παρατηρήσουμε τις σκέψεις μας για αυτό που συνέβη.

Τι συναισθήματα γεννά; Τι αναδύεται; Πώς νιώθουμε την στιγμή της αυτοπαρατήρησης;

Αν προσπαθήσουμε να εντάξουμε αυτόν τον τρόπο σκέψης, με προθυμία και ενσυνείδητη προσοχή θα κατανοήσουμε σε περισσότερο βάθος συμπεριφορές του παρελθόντος αλλά και θα αλλάξουμε συμπεριφορές στο εδώ και στο τώρα.

Διαχωρίζοντας συνειδητά το δυσάρεστο παρελθόν από το παρόν, αλλάζουμε ενεργά τη συμπεριφορά μας για να αντικατοπτρίσουμε πώς πραγματικά σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε και πώς επιλέγουμε να είμαστε στον κόσμο και τι αποτύπωμα θέλουμε να αφήσουμε.

Μέχρι το επόμενο βήμα, σου αφήνω πλούσιο υλικό για περισυλλογή και αυτοφροντίδα.

Σε χαιρετώ.

Τραγούδι έμπνευσης και συντροφιάς

Δες και αυτό

Αγαπημένη σκηνή όταν σκέφτομαι την νέα χρονιά