in

Αυτή την Σελήνη της Φράουλας, στείλε μια σκέψη σε αυτούς που υποφέρουν

Η ενσυναίσθηση πάντα θα νικά τον θυμό.

Καθώς η Σελήνη της Φράουλας σκαρφαλώνει στον ουρανό, αισθάνομαι πως γεμίζω μαζί της αλλά δεν είμαι σίγουρη με τί ακριβώς. Αυτός είναι ο Ιούνιος με τις γλυκές νύχτες, και τα διάφανα ξημερώματα, που απλώνονται ροδαλά πάνω από τρυφερές θάλασσες. Ποτέ ο κόσμος μας δεν είναι άγριος από χαρά περισσότερο από το τις μέρες του Ιουνίου. Γιατί όλο τον χειμώνα ονειρευόμασταν το καλοκαίρι, και αυτό έχει έρθει.

Τα πέλματα μας στην άμμο, τα πουλιά που φτερουγίζουν μέσα στο μέλι του ήλιου, τα ηλιοτρόπια που τρίζουν το καυτό μεσημέρι, τα δειλινά στα νησιά, λεβάντες που ψήνονται και ευωδιάζουν, παιδιά που παίζουν στις ακτές. Υπάρχει και θλίψη όμως αυτό το καλοκαίρι και είναι τόσο διάχυτη στον κόσμο μας που είναι δύσκολο να αγνοηθεί. Όσο καλοί και να είμαστε στο να χαράζουμε μια γραμμή ανάμεσα σε όσα βιώνουμε εμείς, και αυτά που βιώνουν άλλοι μακριά από μας.

Και αυτοί οι άλλοι είναι το πλήρωμα του Madleen που το κατέλαβε ο Ισραηλινός στρατός, καθώς προσπαθούσε να φτάσει με ανθρωπιστική βοήθεια στην Γάζα που καίγεται, είναι οι άνθρωποι στην Γάζα που ξεκληρίζονται, τα παιδιά που δολοφονούνται και εκεί και αλλού και οι άνθρωποι στην Ουκρανία που ξενυχτάνε με τον φόβο που σκορπάνε οι νυχτερινές επιθέσεις και οι διαδηλωτές στην Καλιφόρνια που αυτό το Σαββατοκύριακο βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν δυνάμεις καταστολής σε μια πρωτοφανή επίθεση από μια προεδρία ανθρώπων χωρίς αρχές. Θα μου πεις πως αυτό είναι το ανθρώπινο δράμα, πάντα κάπου κάποιοι υποφέρουν. Θα μου πεις δεν είμαστε εμείς.

Επέτρεψε με όμως να μην συμφωνώ. Οι περιστάσεις έχουν αλλάξει. Κάτι έχει ξεχυθεί στον κόσμο. Και δεν είναι μακριά από την πόρτα μας. Και να ήταν όμως μακριά και να είμασταν προστατευμένοι, και τι με αυτό; Μου είναι αδύνατον να ονειρευτώ αυτήν την στιγμή τσάντες κάποιου διάσημου σχεδιαστή, μου είναι αδιάφορο το τελευταίο trend στο Tik Tok, και αν μου χάριζες ένα Tesla, θα γέλαγα και θα στο έδινα πίσω. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Το πρόβλημα που πάντα υπήρχε έχει γιγαντωθεί, αυτό συμβαίνει. Και δεν γίνεται να αγνοηθεί άλλο. Η ανησυχία ξεχυλίζει και τα άστρα την καθρεφτίζουν τέλεια, με τον Πλούτωνα για πρώτη φορά για αιώνες στον Υδροχόο, τον Κρόνο και τον Ποσειδώνα στον Κριό, και τον Δία να έχει περάσει την πρώτη του μέρα στον Καρκίνο.

Χτες έβλεπα μια ταινία δράσης από αυτές που ο ήρωας αντιμετωπίζει ολομόναχος μια τεράστια απειλή για την ανθρωπότητα. Στην ταινία η απειλή ήταν ένα δαιμόνιο AI που στόχευε να παρασύρει τους λαούς σε πόλεμο και να προκαλέσει πυρηνική καταστροφή. Γελούσα. Το σενάριο αυτό που κάποτε είχε νόημα, σήμερα έμοιαζε ξεπερασμένο. Δεν χρειαζόμαστε ένα κακό AI να μας οδηγήσει σε πόλεμο. Έχουμε ένα σωρό γερασμένους αχόρταγους απαρχαιωμένους ηγέτες, στην Αμερική, στο Ισραήλ, στην Ρωσία και αλλού, που έχουν πρόσβαση σε πυρηνικές κεφαλές και επενδύουν στον πόλεμο. Αυτοί οι τύποι δεν σέβονται το διεθνές δίκαιο, μισούν την διαφορετικότητα, επομένως τον άνθρωπο και με πρόφαση τον πατριωτισμό, διαπράττουν εγκλήματα χωρίς προηγούμενο, καθημερινά. Και αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ είναι πως κάποιοι τους ψήφισαν. Με γνώμονα τι;

Και στην πατρίδα μας έχουμε δει αυτήν την περίφημο ψήφο θυμού. Το συζητάνε στην τηλεόραση, ήπια, κατευναστικά. Ο κόσμος θύμωσε και γι’ αυτό ψήφισε ακροδεξιά. Τα σούπερ μάρκετ ήταν ακριβά, οι μισθοί χαμηλοί, ο κόσμος θύμωσε. Δικαιολογεί αυτό να ψηφίσεις μια κυβέρνηση απάνθρωπη απέναντι σε μετανάστες; Μια κυβέρνηση ξενοφοβική, μισαλλόδοξη, με ρητορική μίσους;

Λυπάμαι, δεν υπάρχει δικαιολογία. Τα έθνη δεν αποτελούνται από πεντάχρονα που χτυπάνε το πόδι στο έδαφος επειδή δεν μπορούσαν να αγοράσουν καινούριο αμάξι, play station, ή τηλεόραση. Είμαστε ενήλικες και είναι ανάγκη να πάρουμε τις ευθύνες μας. Και να σκεφτούμε σαν να μην υπάρχουν γραμμές. Όλα αυτά τα γράφω γιατί θα έρθει και για εμάς η στιγμή να διαλέξουμε. Και θα πρέπει να το κάνουμε με ενσυναίσθηση και με πλήρη επίγνωση πως έχει έρθει η δική μας στιγμή να σταθούμε αντιμέτωποι με την αδικία και το μίσος. Όπως έκαναν και οι πρόγονοι μας ούτε εκατό χρόνια πριν από εμάς, όταν και τότε ένας λευκός τρελός τύπος εκμεταλλεύτηκε έναν θυμωμένο λαό για να κυλήσει τον κόσμο στο χάος.

Αυτό το Strawberry Full Moon, σε προσκαλώ να ρίξεις για λίγο τον φράχτη που υψώνεις ανάμεσα στον κόσμο σου, και τον κόσμο των άλλων και να αναλογιστείς τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που είσαι έτοιμος να υποστηρίξεις. Αυτό το γεμάτο φεγγάρι, στείλε μια σκέψη αγάπης σε όσους υποφέρουν. Η προσωπική χαρά, δεν λιγοστεύει όταν σκεφτόμαστε αυτούς που πονάνε.

Φιλιά,

Witchella

Written by Μελίνα Φραγκιά

Life & Mindfulness Coach, Artist, Witchella

«Μαγεία είναι να ζεις την κάθε μέρα με πρόθεση»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

GIPHY App Key not set. Please check settings

Διάβασέ μου τι λέει εδώ

Τι γεύση έχει η επιθυμία στα παραμύθια;