Πόσο σημαντικό είναι σήμερα να μείνουμε ενωμένοι;

Μόλις διαβήκαμε την Φθινοπωρινή Ισημερία, κάτω από ένα τέλεια σχηματισμένο μισοφέγγαρο και διανύουμε ήδη τις πρώτες ημέρες της εποχής του Ζυγού.

Σε αυτό το ενεργειακό σκηνικό, είναι πολύ πιο εύκολο να εξετάσουμε τα δίπολα που υπάρχουν μέσα αλλά και έξω από εμάς.

Καθόμαστε λοιπόν στην βεράντα, ανάβω λίγο πάλο σάντο, παρακολουθούμε τους μικρούς παπαγάλους να πλέουν στο ημίφως σε σχηματισμό που θα ζήλευε η πολεμική αεροπορία και ξεκινώ να σου λέω τι με προβληματίζει.

O άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει σε σύνδεση

Πρόσφατα έλαβα μέρος σε μια διαδικτυακή ημερίδα για την ψυχική υγεία και την ευεξία στον σύγχρονο κόσμο. Σε ένα πράγμα συμφωνούσαν όλοι οι ομιλητές: ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει σε σύνδεση.

Σύνδεση με τι; Με άλλους ανθρώπους αλλά και με την φύση. Ναι, μπορεί ο καθένας να τα καταφέρει μόνος του. Όμως οι συνθήκες στις οποίες διαπρέπουμε, ανθίζουμε, αναπτυσσόμαστε και βιώνουμε ευεξία είναι κοντά στους άλλους.

Μάλιστα, παρατηρείται συχνά στα μέλη μιας ομάδας κοινός καρδιακός παλμός, καθώς και κοινά επίπεδα στρες. Ένας εχθρός λοιπόν της καλής ψυχικής υγείας είναι η μοναξιά και σε αυτό συμφωνούν όλοι.

Εδώ θα μου πεις, σε ομάδες με κάποιον τρόπο ανήκουμε οι περισσότεροι: έχουμε την οικογένεια, ένα φιλικό κύκλο, ή το περιβάλλον της εργασίας. Δεν είναι αυτό αρκετό; Όχι πια.

Ο κόσμος αλλάζει και βρισκόμαστε μπροστά σε προβλήματα τα οποία θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι.

Αντί γι’ αυτό, όπου υπάρχει χάσμα, βαθαίνει: ανάμεσα στα δυο φύλλα, σε λαούς, σε παρατάξεις, σε κάθε είδους εμείς κι εσείς. Και είναι φυσικό. Γιατί; Έτσι το θέλει το επικρατών σύστημα μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε και πορευόμαστε. Ποιο είναι αυτό; Έχει πολλές πλευρές.

Όλα όσα μας… χωρίζουν;

Για παράδειγμα, μια από αυτές είναι η πατριαρχία. Κάθε φορά που διαπράττει ένας άντρας γυναικοκτονία (και ναι θα επιμείνω να χρησιμοποιείται η λέξη) όλοι μιλάνε για κίνητρα πάθους. Τίποτα τέτοιο δεν ισχύει.

Πρόκειται για εγκλήματα με ηθικό αυτουργό την πατριαρχική πεποίθηση ότι το θηλυκό ανήκει στο αρσενικό. Η πατριαρχεία καλλιεργεί την χωριστικότητα σε κάθε έκφανση της ζωής μας, γιατί έτσι επιβιώνει.

Ζούμε σε ένα ευρύτερο κοινωνικό οικονομικό σύστημα που προσπαθεί να συντηρήσει τον εαυτό του. Κάθε φορά που παρατηρείται βία με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, ή επειδή κάποιος παίρνει το νόμο στα χέρια του και προπηλακίζει μετανάστες, ή γίνεται τιμωρός, η αιτία είναι η προσεκτικά καλλιεργημένη χωριστικότητα.

Έτσι όμως, κανείς μας δεν αισθάνεται ασφαλής. Έτσι, κανείς δεν βρίσκει τον χώρο να φανερώνει τον αυθεντικό εαυτό του.

Τα μέσα βοηθούν όσο μπορούν

Μας μιλάνε για λαούς που θέλουν το κακό μας, αναφέρονται με θυμηδία στον σεξουαλικό προσανατολισμό δημοσίων προσώπων και προβάλουν μια καθημερινότητα με κακούς και καλούς, σαν το απόλυτο κόμικ της Μάρβελ.

Εμείς όμως δεν είμαστε ήρωες κόμικ. Σαν τα παπαγαλάκια στο ημίφως, είμαστε ευτυχισμένοι μόνο όταν πλέουμε στον αέρα χωρίς να μας χωρίζει τίποτα.

Σε καλώ λοιπόν σήμερα να αναρωτηθείς τα εξής

Γιατί είμαι καλύτερος από κάποιον που πιστεύει σε άλλον θεό;

Γιατί έχει σημασία πως εκφράζω την σεξουαλικότητα μου;

Τί μας ωθεί να βάζουμε ετικέτες;

Και… μήπως η μεγαλύτερη επανάσταση απέναντι σε αυτούς που μας στρέφουν σε χωριστικούς τρόπους σκέψης, είναι το να αρχίσουμε να καταδικάζουμε όχι τους άλλους, αλλά τις ετικέτες;

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα ακούσεις κάποιον να ρωτά αν αυτός είναι gay και αν η άλλη είναι ξένη, κάνε την δική σου επανάσταση και πες «Αυτοί οι διαχωρισμοί δεν ισχύουν πια».

Διεκδικούμε ένα σύγχρονο κόσμο και όχι έναν κόσμο προοδευτικό – τι θα πει προοδευτικός; Σκέψου λίγο: αυτή είναι μια λέξη ασαφής. Και ναι η ασάφεια είναι άλλος ένας τρόπος να επιβιώνει ένας αρχαίος τρόπος σκέψης που ήρθε η ώρα να ξεπεραστεί.

Γιατί για να δανειστώ τα λόγια του Γιώργου Σεφέρη «Σε αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο λοιπόν όπου και να βρίσκεται.».