Είσαι άνθρωπος και έχεις δικαίωμα και σε «κακές στιγμές»

Ποιος σου είπε ότι σε θέλουμε μόνο όταν είσαι μες’ την καλή χαρά;

Ποιος σου είπε ότι η θλίψη σου, το γαμώτο, το παράπονο, ή η μελαγχολία σου δεν είναι αποδεκτά;

Ποιος σου είπε ότι δεν έχεις δικαίωμα σε κακές στιγμές, άσχημη ψυχολογία και μια μικρή απόσταση από τον κόσμο; Ναι και τους «σημαντικούς άλλους». Ιδίως αυτούς.

Να μου τον φέρεις αυτόν εδώ και να του σύρω δύο λογάκια…

Μοιάζει βαρύ κι ασήκωτο να είσαι σε λούκι προσωπικό και να αισθάνεσαι ότι πρέπει να έχεις απαντήσεις σε όλα (που δεν έχεις), να χαμογελάς πιο συχνά (που δυσκολεύεσαι) και να εξηγείς αναλυτικά γιατί βρέθηκες στη θέση αυτή (που δεν είσαι υποχρεωμένος).

Στην τελική, μάζεψες πολλά και κάποια στιγμή αυτά σε «κλείδωσαν».

Έχεις ανάγκη να μείνεις λίγο με τον εαυτό σου, να δεις το μέσα σου για πρώτη φορά καθαρά, να κλάψεις, να ξεσπάσεις. Ε και τι έγινε;

Είναι αυτή η περίοδος των αποχρώσεων του γκρι

Μια προς λευκό, μια προς μαύρο, μια ενδιάμεσα.

Το ενδιάμεσο είναι το πιο δύσκολο. Να νιώθεις μετέωρος. Να ξέρεις ότι πρέπει κάτι να τελειώσει για να δώσει βήμα και πνοή στο νέο και εσύ να μένεις σε θολές γραμμές με σώμα που πονά και ψυχή που αιωρείται.

Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους σου να σε βλέπουν «έτσι» και είναι δύσκολο και για σένα να τους βοηθήσεις να καταλάβουν. Τι να καταλάβουν όμως ακριβώς; Αυτά που καλά καλά κι εσύ δυσκολεύεσαι να αποδώσεις σε λόγια;

Αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που αποτραβιέσαι, προσπαθείς πολύ να καταλάβεις τι συμβαίνει, να το αποδεχτείς και σταδιακά, με το ρυθμό σου να προχωρήσεις όσο καλύτερα μπορείς. Και σε όλο αυτό, που να ‘ξεραν ότι το μαστίγιο από εσένα για εσένα πάει σύννεφο…

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός

Είναι εντάξει να θέλεις να πάρεις μιαν ανάσα από τον κόσμο. Είναι εντάξει να νιώθεις βαρύς όταν αισθάνεσαι πως φτάνεις στα όριά σου. Και είναι εντάξει να έχεις άσχημες στιγμές.

Δε φαντάστηκες ποτέ ότι δε θα σηκώνεις τηλέφωνα σε φίλους συνειδητά, ότι θα γίνεσαι απότομος σε φαινομενικά «απλές επικοινωνίες», ότι θα βρεθείς κάποια στιγμή κι εσύ να αναπνέεις στη μπανιέρα της ζωής σου με καλαμάκι. Τόσο όσο.

Σου έχω νέα όμως…

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός και είναι πάντα με το μέρος σου γιατί είναι δικός σου. Καλύτερα μια απόσταση, παρά υποκρισία. Καλύτερα να σκάψεις λίγο μέσα σου πιο βαθιά, παρά να συνεχίσεις να τρέχεις σαν ποντίκι πίσω απ’ την ουρά σου πιστεύοντας ότι αυτό είναι «παιχνίδι»…

Μείνε με σένα, πάρε όσο χρόνο, απόσταση κι ανάσες χρειάζεσαι

Είσαι άνθρωπος και έχεις δικαίωμα και σε φαινομενικά «κακές στιγμές» που όμως για εσένα ίσως είναι επιτέλους απαραίτητες για να… προχωρήσεις.

Οι σημαντικοί άλλοι θα καταλάβουν. Οι σημαντικοί άλλοι κατανοούν. Οι σημαντικοί άλλοι ήταν, είναι και θα παραμείνουν εκεί. Μη φοβάσαι…

Αυτή η εποχή μοιάζει κάπως σαν πέρασμα και φέρνει δυνητικά αμέτρητες ευκαιρίες που ίσως τώρα δυσκολεύεσαι να δεις. Άσε το μαστίγιο και φρόντισε να είσαι με τον εαυτό σου ευγενικός.

Τίποτα άλλο, χωρίς πίεση.

Το αξίζεις…

Κι αν όλα στο τέλος δεν πάνε καλά, να ξέρεις πως δεν είναι το τέλος!

Stay in your Magic love,

Mari