Εσύ πόση ειρήνη αντέχεις να κρατήσεις;

“Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν ειρήνη, είναι απλώς μια λέξη. Στην πραγματικότητα το φυσικό είναι να υπάρχει αδιάκοπος πόλεμος ακήρυχτος ανάμεσα σε όλες τις πόλεις”

…αναφέρει μεταξύ άλλων και πολύ εύστοχα, ο Αριστοφάνης στο έργο του “Νόμοι“.

Όπου πόλεις βάλε άνθρωποι

Κι όπου άνθρωποι, βάλε τον άγνωστο Χ στην εξίσωση της ζωής. Άλυτο δηλαδή το πρόβλημα.

Φαίνεται πως η σύγκρουση είναι στη φύση μας και την κουβαλάμε μέσα μας από τα πανάρχαια χρόνια. Συχνά μεταφράζεται με την επιθυμία για επιβολή.

Επιβολή στην οικογένεια, στον εργασιακό χώρο, στον άνθρωπο μας ή στο φιλικό περιβάλλον.

Επιβολή όμως υφίσταται και σε μας

Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτή.

Κοινωνική επιβολή, ηλικιακή, πολιτική, οικογενειακή, ερωτική.

Από κοινωνιολογικής άποψης, η επιβολή έχει τις ρίζες της στην ανάγκη για εξουσία….που οδηγεί στον πόλεμο.

Η ειρήνη με τους γύρω μας και πολύ πιο δύσκολα με τον εαυτό μας, είναι μια επίπονη εσωτερική προσπάθεια που αποφεύγουμε ασυνείδητα και συνειδητά, προτιμώντας τον πόλεμο με τις όποιες απώλειες και τραύματα αυτός φέρει.

Εσύ πόση ειρήνη αντέχεις να κρατήσεις;