Σύγκριση: Τι να κάνεις για να αποφύγεις την παγίδα

Αγαπητή μου φίλη, η μητέρα μου σπούδασε κοινωνιολογία και, όπως όλοι οι κοινωνιολόγοι της γενιάς της, είχε μια αγάπη στον Σάρτρ και συγκεκριμένα στην γνωστή του ρήση, «Η κόλαση είναι οι άλλοι».

Πολλές φορές μου το έλεγε και όντως, μικρότερη, δεν αντιλαμβανόμουν το βάθος της φράσης – μέχρι που έκανα λογαριασμό στο LinkedIn! Και κάπως έτσι ό,τι είχα πετύχει και για ό,τι ήμουν περήφανη άρχισε να φαίνεται λίγο και «θαμπό», μπροστά σε όλους τους φανταχτερούς εργασιακούς τίτλους που είχαν οι επαφές μου και τα απίθανα επιτεύγματα τους. Έπεσα σε μια παγίδα σύγκρισης!

Το τυράκι το είδες – την παγίδα;

Κάπου είχα διαβάσει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι δωρεάν γιατί πληρώνεις με την προσοχή σου και τον χρόνο σου. Και πραγματικά, σκέψου τις ώρες που έχεις περάσει βλέποντας reels από ζωές άλλων, σκεπτόμενη πόσο θα ήθελες αυτή να είναι η ζωή σου. Και αυτή η σύγκριση γίνεται όχι μόνο στο πλαίσιο των social media, αλλά ακόμα και σε κοινωνικές συναναστροφές.

Η φίλη σου που πήρε εκείνη την προαγωγή, η συνάδελφος που έφυγε για μια καλύτερη θέση, ακόμα και η κοπέλα στο pilates που καταφέρνει καλύτερα από σένα αυτή την άσκηση – τις βλέπεις, χαίρεσαι και μέσα σου σκέφτεσαι «Γιατί όχι εγώ;».

Όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους, συχνά αυτό που βλέπουμε είναι ποιότητες ή ικανότητες που θα θέλαμε να έχουμε και ακόμα δεν έχουμε αναγνωρίσει. Αυτό που βλέπουμε είναι κάτι που θα μπορούσαμε και εμείς να έχουμε. Και διερωτώμαι – αντί να πέφτεις στην παγίδα της σύγκρισης, γιατί να μην βάζεις αυτόν τον στόχο στον εαυτό σου;

Τι να κάνεις για να αποφύγεις την παγίδα

Έπεσες στην παγίδα και συγκρίνεσαι πάλι με την Τούλα από το λογιστήριο που αύριο ορκίζεται και εσύ ακόμα να πας να δώσεις αυτό το τελευταίο μάθημα. Αρχικά, πρέπει να αποδεχτείς την κατάσταση. Μπορείς να θυμώσεις, να ζηλέψεις, να απογοητευτείς όσο θες, η πραγματικότητα, όμως, δεν θα αλλάξει κάπως.

Ναι, η αρχή είναι η αποδοχή – αναγνώρισε την στιγμή, πάρε μια βαθιά ανάσα και προχώρησε. Ρώτα τον εαυτό σου «Γιατί». Τί είναι αυτό που ενεργοποιεί την αίσθηση της σύγκρισης και όλα τα αρνητικά συναισθήματα; Μήπως δεν είσαι χαρούμενη στην πραγματικότητα που ζεις; Μήπως βλέπεις χαρακτηριστικά του εαυτού σου που σε αποτρέπουν από το να έχεις την επιθυμητή πραγματικότητα; Ό,τι και να είναι αυτό, πάντα υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος και άπαξ και τον βρεις, μπορείς να βρεις και τον δρόμο έξω από την παγίδα.

Για παράδειγμα, η συνάδελφος που ορκίστηκε είπε σε όλους για το πτυχίο της και πήρε αύξηση, αλλά εσύ όσο και να δουλεύεις σιωπηρά δεν φαίνεται να παίρνεις αύξηση φέτος. Η απογοήτευση και η ζήλια σου έχουν χτυπήσει «κόκκινο». Μήπως ο βαθύτερος λόγος είναι ότι μεγάλωσες σε ένα εσωστρεφές περιβάλλον και η αφήγηση που έχεις στο μυαλό σου είναι ότι δεν διαδίδουμε τις επιτυχίες μας;

Η ρίζα του προβλήματος

Βρίσκοντας τη ρίζα του προβλήματος, μπορείς να χρησιμοποιήσεις προς όφελος σου την κατάσταση. Συνήθως, όταν νιώθουμε ζήλια δεν είναι επειδή κάτι δεν μπορούμε να επιτύχουμε κάτι, αλλά μάλλον επειδή κάτι μπορούμε να το αποκτήσουμε και δεν τα έχουμε καταφέρει (ακόμα). Αυτό το μέρος της πιθανής πραγματικότητας και της ανολοκλήρωτης ευκαιρίας είναι και το σημείο προς το οποίο πρέπει να κινηθούμε.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα νιώσεις ότι το πράσινο της ζήλιας είναι το χρώμα σου, αποδέξου την κατάσταση, αναγνώρισε γιατί συμβαίνει και φτιάξε ένα ρεαλιστικό πλάνο ώστε να φτάσεις αυτό που πραγματικά θα μπορούσες να είσαι.

Ξεκίνα την επανάσταση σου – το έχεις!