Η παγίδα της σύγκρισης

Ας ξεκινήσουμε από μια βασική αρχή: Στη ζωή υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Κάποιες από αυτές, αισθανόμαστε μέσα στην ενέργεια, τη δημιουργικότητα και το κίνητρο, άλλες το χάνουμε και νιώθουμε «θολωμένοι». Στις δεύτερες, το σκρολάρισμα στα κοινωνικά δίκτυα όπου γινόμαστε αποδέκτες της φαινομενικά «τέλειας ζωής» των άλλων και σε συνέχεια αυτού οι αρνητικές σκέψεις στήνουν χορό στο κεφάλι μας δε βοηθούν. Μάλιστα, μας οδηγούν σε μια παγίδα. Την παγίδα της σύγκρισης.

Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, είναι σημαντικό να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ενθυμούμαστε το «γιατί» μας. Γιατί κάνουμε ότι κάνουμε. Γιατί έχουμε επιλέξει τη δουλειά που έχουμε επιλέξει, ή το σύντροφο που έχουμε επιλέξει. Γιατί θέλουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Ποιο το όραμά μας; Που θέλουμε να φτάσουμε; Τι θέλουμε να πετύχουμε;

Όταν εντοπίσουμε με καθαρό μυαλό τα σημαντικά μας «γιατί», στη συνέχεια μπορούμε κάπου να τα καταγράψουμε κι όταν σκάει μύτη η «κυρία Σύγκριση» πάλι να παίρνουμε μια ανάσα, να ανατρέχουμε στα τεφτέρια μας και να τα ενθυμούμαστε. Θα το κάνουμε αυτό μια, δυο, τρεις κι έπειτα δε θα χρειάζεται να ανατρέξουμε πουθενά. Θα έχει γίνει συνήθεια.

Γιατί όμως σας τα γράφω όλα αυτά; Διότι σε αυτούς τους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας, ουκ ολίγες φορές πέφτουμε σε παγίδες μυαλού ιδιαιτέρως τοξικές και βλαβερές για τη ψυχική μας υγεία και εμείς απλά σφυρίζουμε, καθώς δεν το αντιλαμβανόμαστε καν. Επιπλέον, θεωρούμε πως το να «πάρουμε ανάσα», να «καταγράψουμε», να προσπαθήσουμε να μείνουμε λίγο στη στιγμή και στα σημαντικά για εμάς «γιατί» και όπου «γιατί» ίσον σκοπός, δεν έχει νόημα, είναι χάσιμο χρόνου.

Θα σας έλεγα ψέματα, αν υποστήριζα ότι είναι όντως έτσι. Αντίθετα, το αληθινό νόημα κρύβεται στις ίδιες αυτές, δύσκολες ενδεχομένως στιγμές. Που θα μας πιέσουμε για να ενθυμηθούμε το σκοπό μας. Που θα μας αγκαλιάσουμε για να ενθυμηθούμε εμάς.

Πρώτη δημοσίευση: ON TIME