Σήμερα πεθαίνει ο φασισμός

1973. 17 Νοέμβρη. Πολυτεχνείο.

Νεκροί. Ψωμί. Φοιτητές. Νομική. Βασανιστήρια. Μπουμπουλίνας. Παιδεία. Τανκ. Νεκροί. Κάγκελα. Σφαίρες. Ραδιοφωνικός σταθμός. Χούντα. Ελευθερία. Τανκ. Νεκροί. Αδέλφια μας στρατιώτες είμαστε άοπλοι. Είμαστε άοπλοι. Άοπλοι.

Νεκροί. Τουλάχιστον 24.

Λέξεις που ακούμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα μέσα από διηγήσεις, ντοκιμαντέρ και ηχητικά αποσπάσματα από το Πολυτεχνείο και φέρνουν δάκρυα στα μάτια.

Λέξεις που σηματοδοτούν τη δύναμη των νέων που όταν ενώνονται, αφήνοντας πίσω τους κομματικές ταμπέλες, μπορούν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.

Γιατί κακά τα ψέματα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια λαϊκή εξέγερση όπως ακούμε δεξιά κι αριστερά.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, ο λαός στην πλειονότητά του έσκυβε το κεφάλι φοβισμένος και συνέχιζε όπως μπορούσε τη ζωή του.

Μια λάθος λέξη και θα κατέληγε να υπομένει φυλακή, βασανιστήρια και ξύλο. Μια λάθος λέξη και τα παιδιά του θα κατέληγαν φακελωμένα χωρίς μέλλον.

«Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας “Δώστε τη χούντα στο λαό”» είχε γράψει χαρακτηριστικά ο Αναγνωστάκης.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε από τους νέους, στηρίχθηκε στους νέους και είναι η πιο απτή απόδειξη ότι οι νέοι έχουν όλη τη δύναμη στα χέρια τους να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: τον κόσμο δικαιότερο, ομορφότερο και πιο ελεύθερο.

Αρκεί να το θελήσουν και να το πάρουν απόφαση.

Ο αρχικός μου στόχος ήταν μία αναδρομή στην εξέγερση του Πολυτεχνείου αλλά έχουν ειπωθεί όλα, πολλές φορές και μάλιστα από ανθρώπους που τα έζησαν από κοντά.

Θα μείνω, λοιπόν, σε ένα σύνθημα που έγραψαν οι φοιτητές την 17η Νοεμβρίου του 1973 και το οποίο έλεγε «σήμερα πεθαίνει ο φασισμός».

Σήμερα, την 17η Νοεμβρίου του 2021, ο φασισμός είναι ακόμα ζωντανός και χασκογελάει πίσω από ανοιχτά παράθυρα και ξεκλείδωτες πόρτες.

Πίσω από μαύρες μπλούζες και αίματα, χρυσές αυγές και σκοτωμένους μετανάστες, πίσω από τα δάκρυα της Μάγδας και από παράνομα push backs, πίσω από μια φωτογραφία του Ζακ, πίσω από τα βολεμένα μας κορμιά που αντιδρούν πατώντας πλήκτρα και κουνώντας με νόημα το κεφάλι.

Σήμερα, την 17η Νοεμβρίου του 2021, θα ήθελα να δικαιώσουμε τους νέους της 17ης Νοεμβρίου του 1973 και να σκοτώσουμε μία για πάντα τη χούντα και τον φασισμό, σε όλες τις εκφάνσεις του. Τους το χρωστάμε.

Μα πιο πολύ, το χρωστάμε στους νέους της 17ης Νοεμβρίου του 2031.