Witchella Stories: Χωρίς γείωση δεν μπορεί να υπάρξει απογείωση

Η Πανσέληνος έχει πάντα πολλές ιστορίες να πει και είναι όλες διαφορετικές.

«Τι να κρύβει άραγε αυτή;» αναρωτιόμουν την Δευτέρα το βράδυ καθώς διέσχιζα το πάρκο και από πάνω μου το φεγγάρι του Κάστορα ξεπρόβαλλε γυαλιστερό σαν πέρλα μέσα σε ένα σύννεφο από φύλλα που στροβιλιζόταν στον άνεμο.

Η Πανσέληνος του Κάστορα

Ο λόγος που η Πανσέληνος του Νοέμβρη ονομάστηκε Φεγγάρι του Κάστορα, είναι επειδή αυτή την εποχή οι Κάστορες τρυπώνουν στα καλύβια που κατασκευάζουν όλο το φθινόπωρο. Εκεί δεν πέφτουν σε νάρκη όπως άλλα θηλαστικά, αλλά μπορούν να μείνουν ζεστοί και να περιμένουν όμορφα πράγματα.

Το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς τέτοια εποχή: στρώνουμε χαλιά, μαζεύουμε καυσόξυλα, ετοιμάζουμε Χριστουγεννιάτικα δέντρα για να φωτίσουμε το σκοτάδι μια νύχτας που όλο και βαθαίνει. Και στο κουκούλι αυτό περιμένουμε.

Επιστρέφοντας στην αρχή όμως, ας δούμε τί ιστορία έχει να μας πει αυτή η συγκεκριμένη πανσέληνος που ανέτειλε στους Διδύμους. Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, έχουμε περάσει τα σαράντα κύματα από τον περασμένο Μάρτιο.

Ίσως ακούγεται λοιπόν ενθαρρυντικό ότι ο ήλιος άφησε τα βαθιά νερά του Σκορπιού για να περάσει στον Τοξότη όπου όλα γίνονται συνήθως πιο φωτεινά και ορμητικά. Αν παρ’ όλα αυτά τα φωτάκια δεν διώχνουν την ανησυχία σου, και το άγχος επιμένει, δεν συμβαίνει κάτι σε σένα. Όπως πάνω έτσι και κάτω…

Το ενεργειακό σκηνικό παραμένει Σκορπίσιο

Δεν ξέρω αν το αισθάνθηκες, αλλά όλο αυτόν τον καιρό αρκετοί πλανήτες ανάμεσα τους ο Άρης στον Σκορπιό, έφερναν στην επιφάνεια όσα μοτίβα μας εμποδίζουν να σχετιζόμαστε με τρόπο αυθεντικό, καθώς και πανάρχαιους φόβους και τραύματα. Κι όλα αυτά παραμένουν εδώ σαν τα τέρατα στην αυλή της μάγισσας Κίρκης τις βαθιές νύχτες. Γιατί τα μάγια δεν λύνονται έτσι απλά με το πέρασμα των εποχών.

Το άλλο ζήτημα εδώ είναι πως τις μέρες αυτές που διανύουμε η Θεά Αφροδίτη χορεύει τον χορό των επτά πέπλων κοντά στον Νότιο Δεσμό του Κάρμα και της μοίρας και από εκεί θα συνεχίσει να αναμοχλεύει παλιά πάθη και τραύματα ως το τέλος του μήνα. Ο έρωτας είναι έτοιμος να πάρει φωτιά. Αλλά χωρίς γείωση δεν μπορεί να υπάρξει απογείωση.

Και αυτό είναι που χρειαζόμαστε πάνω από όλα.

Γείωση σημαίνει να κρατάς ενωμένες τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τον νου. Και για να το πετύχεις αυτό είναι σημαντικό να βάζεις όλο τον εαυτό σου σε όσα κάνεις. Χάρισε στον εαυτό σου δυο ώρες ύπνου παραπάνω. Μην βασανίζεσαι με σκέψεις που γυρνάνε γύρω από τα ίδια πράγματα. Αντί γι’ αυτό βγες να περπατήσεις στον ήλιο. Και προπαντός μην βιάζεσαι. Αγκάλιασε την «γιν», θηλυκή ενέργεια σου. Δεν είναι ανάγκη να γίνουν όλα τώρα. Ούτε να ειπωθούν όλα τώρα.

Ο Άρης παραμένει αγκαλιά με τον Ήλιο

Η ιστορία του φεγγαριού αυτού, μου θυμίζει αυτήν του Οδυσσέα που ονειρευόταν την Ιθάκη στον κήπο της Κίρκης και βαριαναστέναζε αδημονώντας να βγει στα ανοικτά. Φυσικά και ποθείς όλα όσα ονειρεύεσαι με πάθος, ο Άρης παραμένει αγκαλιά με τον Ήλιο. Όμως η επιθυμία που γίνεται προσδοκία φέρνει μόνο άγχος. Και το άγχος είναι ο φόβος για όσα θα γίνουν στο μέλλον.

Όπως ο Οδυσσέας, λέει η Σελήνη, έτσι κι εσύ θα χρειαστεί να μεταμορφώσεις τα κομμάτια σου που πονάνε και να τα κάνεις ανθρώπινα για να καταφέρεις να προχωρήσεις προς όσα ονειρεύεσαι. Και μην ξεχνάς πως στην δική σου ιστορία η Κίρκη είσαι εσύ. Τα μάγια είναι δικά σου. Κι ο χρόνος στέκει στο πλευρό σου.

Τί είναι τα όνειρα; Είναι η πίστη που φροντίζεις να κρατάς αναμμένη κόντρα στον καιρό. Αυτό το φεγγάρι του Κάστορα φτιάχνουμε το κουκούλι του ονείρου.

Φρόντισε τον εαυτό σου και τα όνειρα σου.

Και κάνε το μοιραία, όπως στο τραγούδι The Killing Moon.

Aκόμη και ενάντια στην θέληση σου.

Μέσα από κάθε είδους καιρούς.

Περίμενε.

Ώσπου.

Φιλιά,

Witchella