Witchella Stories: Επινόησε τον δικό σου μύθο ξανά… από την αρχή!

Όταν την τελευταία μέρα του Αυγούστου κατέβηκα στην ακτή, ένιωσα πως η εποχή είχε ήδη αλλάξει. Τα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας ήταν αλλιώτικα, το φως πιο μαλακό και αυτά τα ίδια τα κύματα καθώς χτυπούσαν το κορμί μου, με έκαναν να αισθάνομαι πιο ήρεμη, πιο δροσερή.

Η χύτρα του χρόνου που όλα τα ανανεώνει και όλα τα καταλύει, δεν καταλαβαίνει από εποχές όπως τις εννοούμε εμείς οι άνθρωποι, ο κόσμος μας όμως δεν παύει να με συγκινεί με την επιμονή του να ανταποκρίνεται στον ρυθμό ενός προαιώνιου μοτίβου. Είναι φυσικό σαν μέρος του όλου να αισθανόμαστε την αλλαγή όχι μόνο με το υλικό αλλά και το ενεργειακό μας σώμα. Το νόημα που δίνουμε όμως σε αυτή την αλλαγή είναι μια άλλη ιστορία.

Η εποχή της προσμονής

Το καλοκαίρι είναι η εποχή της προσμονής: το ονειρευόμαστε τους σκοτεινούς μήνες και ύστερα το λαχταράμε σαν υπόσχεση που περιλαμβάνει ό,τι χρειάζεται ο καθένας. Το όνειρο του τέλειου καλοκαιριού όμως είναι συλλογικό καθώς το μοιραζόμαστε όλοι. Έτσι, το καλοκαίρι μας ενώνει.

Ώσπου με τον έναν μαγικό τρόπο, κυλά μέσα από τα χέρια μας σαν την άμμο. Κι εκείνη την στιγμή που συνειδητοποιείς πως τελείωσε, είτε επειδή κάποιος είπε «Καλή επιστροφή», είτε επειδή εσύ ο ίδιος παρατηρείς την αλλαγή όπως εγώ στην φύση, σε πιάνει μια ζαλάδα, και φοβάσαι πως θα αισθανθείς μεγάλη στεναχώρια όταν γυρίσεις σε όλα αυτά που άφησες πίσω.

Ίσως φταίει το νόημα που παίρνει η λέξη «Επιστροφή», που όταν την συνδέουμε με το τέλος των διακοπών, κουβαλά μαζί της μια αίσθηση μελαγχολίας. Φέτος όμως όταν στάθηκα και εξέτασα για λίγο την κακοδιαθεσιά μου, θυμήθηκα πόσο αγαπώ να επιστρέφω σπίτι κάθε Σεπτέμβρη. Στην  καθημερινότητα μου που την επέλεξα εγώ. Και στις μικρές μου τελετουργίες που ακολουθώ εδώ και χρόνια κάθε Σεπτέμβρη ευλαβικά… όπως το να αγοράζω την Vogue αυτού του μήνα που είναι το πιο πλούσιο τεύχος της χρονιάς και να την ξεφυλλίζω μπρούμυτα σε μια άδεια παραλία. Ή το να γεμίζω μια τσάντα καινούρια βιβλία και να τα ξεφυλλίζω κάτω από τα δέντρα που αλλάζουν χρώμα.

Ευκαιρία να επινοήσεις έναν νέο μύθο

Όταν ήμουν ακόμη πιο μικρή, η αγαπημένη μου τελετουργία πριν αρχίσει το σχολείο ήταν να διαλέξω την κασετίνα για την χρονιά που ερχόταν. Έδινα πολύ μεγάλη βαρύτητα στην επιλογή αυτή, ίσως γιατί από τότε αισθανόμουν πως έτσι αρπάζω μια ευκαιρία επανεφεύρεσης.

Τον Σεπτέμβρη ετοιμάζομαι αργά και προσεχτικά για να αλλάξω δέρμα σαν τα φίδια. Γιατί αυτόν ειδικά τον μήνα, δεν βλέπω την ζωή σαν μια σειρά από κεφάλαια αλλά σαν μια ευκαιρία να επινοήσω ένα νέο μύθο. Το καλοκαίρι σαν ταξίδι με έχει βγάλει σε μια νέα ήπειρο, όπου όλα μοιάζουν τα ίδια αλλά εγώ με ένα μαγικό τρόπο έχω την επιλογή με την επανεκκίνηση, να εμφανίσω την κάθε μου αναβάθμιση.

Πάρε τον χρόνο σου λοιπόν αυτόν τον Σεπτέμβρη και αναλογίσου πόσο μικρή ή μεγάλη είναι η δική σου αναβάθμιση; Ποιο θα είναι το καινούριο σου δέρμα; Και τι μπορείς να διορθώσεις στην καθημερινότητα έτσι ώστε να σου ταιριάζει καλύτερα όπως αυτό;

Κάτω από τον αλχημιστικό ήλιο του καλοκαιριού αλλάζουμε χωρίς να καταλάβουμε πως. Στο μεταίχμιο και την αγκαλιά του Σεπτέμβρη μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτήν την αλλαγή. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια πυξίδα.

Συνδέσου με τη δημιουργική σου ενέργεια

Σε καλώ λοιπόν αυτόν τον Σεπτέμβρη και μετά από την δυναμική Νέα Σελήνη που μόλις πέρασε να συνδεθείς με την δημιουργική σου ενέργεια, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσεις μια νέα πραγματικότητα βασισμένη σε όσα σε κάνουν να παθιάζεσαι και σου φέρνουν χαρά κάνοντας τα εξής:

• Πάρε εικόνες από περιοδικά, κόψε τις και κόλλησε τις σε ένα κομμάτι χαρτί, περιλαμβάνοντας ότι καινούριο σε αντιπροσωπεύει και σε γοητεύει: χρώματα, μόδα, στίχους από τραγούδια, και χρώματα.
• Κάνε κάθε μέρα ένα δεκάλεπτο διαλογισμό φέρνοντας στον νου σου όλα όσα σου φέρνουν χαρά. Και μετά ενσωμάτωσε τα στις μέρες σου.
• Περιέγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί τον μελλοντικό σου εαυτό σαν ήρωα σε μια ιστορία. Ποιος είναι, τι δώρα φέρνει στον κόσμο, τι μουσική ακούει, και τι επιθυμεί πάρω και πέρα από όλα;
• Αναθεώρησε τις δομές στην ζωή σου και κάνε μικρές διορθωτικές κινήσεις

«Η ζωή αρχίζει ξανά με την πρώτη δροσιά του φθινοπώρου» έγραφε ο Scot Fitzerald στο κλασσικό βιβλίο του «The Great Gatsby». Ο Σεπτέμβρης όμως δεν είναι φθινόπωρο και ούτε καλοκαίρι. Είναι ένα μεταίχμιο και μας προσφέρει μια ευκαιρία.

Το κλειδί είναι να απολαύσουμε την μαλακή αργή του ροή. Καμιά πραγματικότητα δεν είναι πολύ μακρινή, αρκεί να την οραματιστούμε. Αυτός ο μήνας με τον αστερισμό της Παρθένου να αστροφέγγει στην καρδιά του, μας δίνει αυτήν την δυνατότητα. Να επινοήσουμε το δικό μας μύθο ξανά από την αρχή.

Φιλιά και χαρούμενη δημιουργική νέα σεζόν!

Witchella