«Αυτό που θέλουν οι γυναίκες» δεν είναι και τόσο κινηματογραφικά περίπλοκο

Δεν είμαι (πλέον) και τόσο φανατική θαυμάστρια της άποψης πως οι γυναίκες και οι άνδρες είναι από δύο τελείως διαφορετικούς πλανήτες.

Πιστεύω πως στη βάση μας θέλουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα, απλά ο τρόπος και η μέθοδος που χρησιμοποιούμε, για να φτάσουμε εκεί, μπορεί να είναι ελαφρώς διαφοροποιημένα (στις απλές και συνηθισμένες περιπτώσεις ημών), ανάλογα με τη φάση ζωής που βρισκόμαστε.

Και αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, από το πώς μεγαλώσαμε μέσα στα σπίτια μας και την παιδεία που λάβαμε μέχρι το πώς είναι δομημένη η κοινωνία στην οποία καλούμαστε να υπάρξουμε.

Αρχίζοντας από αυτό το βασικό σημείο, αρκετά κλισέ καταρρίπτονται όσον αφορά στις σχέσεις και έτσι, η αποψούλα μου είναι πως «αυτό που θέλουν οι γυναίκες» δεν είναι καθόλου κινηματογραφικά περίπλοκο ούτε χρειάζεται κάποια επιστημονική ανάλυση, για να γίνει κατανοητό.

Εάν κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια και καθόλου δεν πέφτω μέσα στο δικό σου σκεπτικό, θα περιμένω να μου το πεις με ένα dm, όμως προσωπικά εγώ σα γυναίκα θέλω δύο πράγματα: ασφάλεια και συνέπεια.

Αυτό είναι ελαφρώς πιο περίπλοκο από το «ένα καλό παιδί να με αγαπάει», αλλά όχι τόσο μπερδεμένο όσο το «συναισθηματικά μη διαθέσιμος».

Η ασφάλεια είναι πρακτική/σωματική, αλλά και συναισθηματική.

Ασφάλεια πως δε θα ασκήσεις βία πάνω μου και δε χρειάζεται να φοβάμαι ξεσπάσματα και κινήσεις των χεριών σου.

Ασφάλεια πως δε θα χρησιμοποιήσεις τα ευάλωτα σημεία μου, για να με χειραγωγήσεις, να με μειώσεις ή να με κάνεις σάκο του μποξ για τα δικά σου άλυτα (και μάλλον, μη αναγνωρισμένα) θέματα.

Και τα δύο σκέλη αυτής της έννοιας θα έπρεπε να είναι αυτονόητα στο πλαίσιο μίας σχέσης. Δεν είναι όμως. Και δε μπορείς να μένεις και να χτίζεις ένα μέλλον ψευδαισθήσεων με κάποιον άνθρωπο που φοβάσαι.

Η συνέπεια από την άλλη, ίσως να μπήκε στο παιχνίδι των σχέσεων τώρα που πλέον πέρασα τα 30 και αυτό γιατί έφαγα με το κουτάλι όλες αυτές τις περιπτώσεις που σήμερα ήμασταν στο Α, φτάναμε στο Κ, ξεχνούσαμε τελείως την αλφαβήτα και ξαναπιάναμε τη ροή στο Φ, όταν εκείνος αποφάσιζε πως ήθελε να συνεχίσει το μάθημα.

Αυτές οι εξαντλητικές περιπτώσεις που κρέμεται όλη σου η καθημερινότητα, οριακά όλη σου η ύπαρξη, από τις ορέξεις και τα σχέδια κάποιου ατόμου που θεωρεί ότι μπορεί να μπαινοβγαίνει στη ζωή σου όποτε του καπνίσει, παίρνοντας μονομερώς την απόφαση και απλά ανακοινώνοντας το τελικό αποτέλεσμα, είτε το θες είτε όχι.

Το εάν θα καταφέρεις να συναντήσεις αυτή την ασφάλεια και τη συνέπεια σε ένα άτομο και να προχωρήσεις μάλιστα, μαζί του σε αυτό που ονομάζουμε «σχέση» ή τέλος πάντων, ερωτική συνύπαρξη, είναι και λίγο θέμα τύχης, είναι και λίγο θέμα timing. Ποτέ δεν πίστευα πως θα υποστήριζα κάτι τέτοιο, αλλά να’ μαι.

Βασικότερα όμως, είναι θέμα δικό σου.

Είναι η δουλίτσα που θα κάνεις εσύ με το μέσα σου, για να φτάσεις στην αποδοχή και την αγάπη του εαυτού σου, άρα και στις σοφότερες επιλογές και αποφάσεις για εκείνον.

Ο άνθρωπος που θα σου εξασφαλίσει την ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου και την πεποίθηση πως θα γίνει ασπίδα σου απέναντι στον κόσμο, θα είναι μάλλον η εξαίρεση στον κανόνα της ζωής σου και ο λόγος που τίποτα άλλο δεν κράτησε.

Εάν τον έχεις βρει ήδη, να ξέρεις σε ζηλεύω (με την καλή έννοια). Εάν όχι, έλα να περιμένουμε μαζί στην αίθουσα αναμονής. Μπορεί να καλέσουν τον αριθμό μας σύντομα, μπορεί και όχι.

Μέχρι τότε, θα έχουμε πάντα τα βιβλία της Colleen Hoover.