Η τοξικότητα του hustle culture και η στροφή στο soft life

Αγαπητή μου φίλη, ερχόμενη από τις Φιλιππίνες, σε μια από εκείνες τις μεγάλες πτήσεις που δεν έχεις τίποτα να κάνεις πέρα από το να φας airline food και να δεις ταινίες, ξεκίνησα να παρακολουθώ μια σειρά που λεγόταν Not Dead Yet.

Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερα φιλοσοφικό, περισσότερο για να περάσει η ώρα. Κάποια στιγμή, όμως, η πρωταγωνίστρια είπε κάτι που με έκανε να σταματήσω και να σκεφτώ: «I am so caught up in what I am not doing, that I forget in what I am doing.». Αυτό το απλό σχόλιο με χτύπησε κατευθείαν.

Πόσες φορές δεν έχουμε πέσει στην παγίδα να σκεφτόμαστε διαρκώς τι δεν έχουμε κάνει ακόμα; Το επόμενο βήμα, την επόμενη επιτυχία, το πώς να κάνουμε παραπάνω. Είμαστε τόσο απορροφημένοι στο «τι έπεται» που ξεχνάμε να δώσουμε αξία σε όσα έχουμε ήδη καταφέρει. Σαν να είναι η πρόοδος μας δεδομένη και ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας πολυτέλεια.

Το τέλος του hustle culture;

Τα τελευταία δύο χρόνια, παρατηρώ όλο και περισσότερους creators να μιλούν για το soft life. Πρόκειται για μια διαφορετική προσέγγιση της ζωής, που απορρίπτει την ένταση και το στρες του hustle culture και προάγει την ηρεμία, την αυτοφροντίδα και την ισορροπία. Σε αντίθεση με την κουλτούρα του hustle, που μας πιέζει να είμαστε συνεχώς παραγωγικοί και να στοχεύουμε πάντα στο «περισσότερο», το soft life μας καλεί να επιβραδύνουμε και να δώσουμε προτεραιότητα στην ευεξία μας.

Η hustle culture βασίζεται στην ιδέα ότι η αξία μας μετριέται από το πόσα πετυχαίνουμε και πόσο πολυάσχολοι δείχνουμε. Μας πείθει ότι αν δεν είμαστε πάντα «στο τρέξιμο», χάνουμε το παιχνίδι. Αυτό όμως δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο εξάντλησης και σύγκρισης, που μας απομακρύνει από το παρόν. Το soft life, από την άλλη, μας υπενθυμίζει ότι η ζωή δεν χρειάζεται να είναι ένας διαρκής αγώνας για να αξίζουμε – ότι είμαστε αρκετοί απλώς με το να υπάρχουμε.

Εστιάζοντας σε όσα έχουμε ήδη κάνει

Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να είναι συνεχώς σε «παραγωγική κατάσταση». Αντί να επικεντρωνόμαστε σε όλα όσα δεν έχουμε κάνει, γιατί να μην δούμε όλα όσα έχουμε πετύχει; Μικρά ή μεγάλα, τα βήματα που έχουμε ήδη κάνει είναι σημαντικά. Ένα project που ολοκληρώθηκε, μια συνάντηση που πήγε καλά, ακόμα και το να βρεις λίγο χρόνο για τον εαυτό σου – όλα αυτά μετράνε.

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της χρονιάς, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε μια παύση. Αντί να γεμίσουμε τον Δεκέμβριο με λίστες στόχων και ακόμα περισσότερη πίεση, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο να εκτιμήσουμε όσα έχουμε ήδη καταφέρει. Δεν χρειάζεται να τρέχουμε διαρκώς. Ήδη κάνουμε αρκετά.

Ο Δεκέμβριος είναι προ των πυλών και είναι ο μήνας που κλείνει τον κύκλο της χρονιάς. Ας αφήσουμε για λίγο την πίεση του «τι έπεται» και ας εστιάσουμε στο «τι είναι». Ας δώσουμε στον εαυτό μας την αναγνώριση που αξίζει για όλα όσα έχουμε κάνει – και ας θυμηθούμε ότι δεν χρειάζεται πάντα να προσπαθούμε περισσότερο. Μερικές φορές, απλώς το να είμαστε, είναι αρκετό.