Η μητέρα είναι άνθρωπος: Θεϊκή αλλά όχι Θεός

Αυτή την εβδομάδα εργάστηκα με πολλές κόρες που επιχειρούν να απελευθερωθούν από την επίκριση των μαμάδων τους. Ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο, που ένιωσα την ανάγκη να γράψω για αυτό.

Είχα μια μαμά η οποία στεκόταν πάντα σαν φίλη μου και ήταν πάντα δίπλα μου, παρότι ασθενούσε, όμως η μαμά της και γιαγιά μου ήταν πάντα πολύ επικριτική και περιοριστική και στον τρόπο που μιλούσε για τους ανθρώπους και τη ζωή αλλά και στον τρόπο που ζούσε η ίδια και που επέτρεπε στους άλλους να ζήσουν.

Είναι περίεργο πώς οι άνθρωποι που είναι καλοπροαίρετοι, συναισθηματικοί, ενσυναισθητικοί με το συναίσθημα των άλλων καταλήγουν πολλές φορές να γίνονται θύματα των απωθημένων των ναρκισσιστικών ανθρώπων.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει θύτης και θύμα αλλά είναι ένα κοινό συμβόλαιο, μια κοινή συνθήκη μεταξύ τους.

Οι ενσυναισθητικοί άνθρωποι έχουν επιλέξει υποσυνείδητα να έχουν γύρω τους έναν νάρκισσο για να μπορέσουν να μάθουν να βάζουν όρια, να λένε όχι χωρίς ενοχές, να μάθουν να θεραπεύονται χωρίς να μένουν στο δράμα και στα τραύματα.

Οι νάρκισσοι έλκονται φυσικά από τους ενσυναισθητικούς γιατί ακριβώς αν δεν έχουν δουλέψει οι δεύτεροι τα όρια τους και το πώς να τα βάζουν οι νάρκισσοι παίρνουν χώρο και ενέργεια όσο θέλουν για όσο θέλουν.

Όταν οι γονείς δεν έχουν εκπληρώσει τα θέλω τους στη ζωή τους τα μεταβιβάζουν ως απωθημένα στα παιδιά τους.

Και σήμερα θα εστιάσουμε στη μάνα.

Η μάνα που δεν κατάφερε να αποδεχτεί την δίκη της εικόνα επικρίνει συνεχώς την κόρη της σε κάθε μπουκιά που τρώει, της υπενθυμίζει συνεχώς πως πάχυνε και ότι είναι αποτυχημένη επειδή ακόμα να μπει σε πρόγραμμα διατροφής.

Φυσικά η κόρη για να μπορέσει να αντέξει όλη αυτή την κακοποιητική-παρεμβατική συμπεριφορά τρώει ακόμη περισσότερο γιατί το εσωτερικό της παιδί αντιδρά σιωπηρά μέσω της συναισθηματικής κατανάλωσης τροφής.

Η μάνα που δεν έλαβε επιβράβευση ποτέ από τη δίκη της μαμά, θεωρεί ανούσιο να πει μπράβο στην κόρη της και έτσι κάθε φορά που η κόρη της χαίρεται που καταφέρνει το οτιδήποτε της απαντά: «Ε, εντάξει δεν ήταν κάτι δύσκολο αυτό που κατάφερες πως κάνεις έτσι;».

Οι άνθρωποι εκδηλώνουν ναρκισσιστική συμπεριφορά, εξαιτίας των τραυμάτων που βίωσαν στην παιδική ηλικία τα οποία ήταν ισοπεδωτικά για τον ψυχισμό.

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Υπάρχουν πολύ πληγωμένοι και λιγότερο πληγωμένοι άνθρωποι. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε πληγωμένοι σε έναν βαθμό. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο.

Η μητέρα είναι η πιο σημαντική φιγούρα μέσα στην ενσάρκωση της ψυχής. Για να μπορέσει να συνδεθεί η ψυχή με τον εαυτό της περνάει πρώτα μέσα από τη σύνδεση της με τη μητέρα της.

Η μητέρα μας είναι άνθρωπος.

Έχει έρθει και εκείνη εδώ για να δουλέψει τις δικές της πεποιθήσεις και να βιώσει τις δικές της εμπειρίες. Έχει τα δικά της τραύματα και ανάγκες και δεν είναι Θεός. Είναι θεϊκή αλλά όχι Θεός.

Μπορεί να κάνει λάθη τα οποία ίσως κάποια στιγμή αναγνωρίσει ίσως και όχι. Οι μαμάδες χρειάζεται να εργάζονται με τον εαυτό τους, να διαβάζουν, να ενημερώνονται και να αυτοβελτιώνονται για να μην περνάνε παρακάτω τα τραύματα του παρελθόντος από τις δικές τους μαμάδες.

Και τα παιδιά χρειάζεται να συγχωρούν τις μαμάδες που ενώ μοιάζουν στα παιδικά τους μάτια με Θεό, είναι άνθρωποι και κάνουν και λάθη και έχουν και αδυναμίες.

Όσο για τη σχέση μαμάς- παιδιού,

το παιδί έχει και εκείνο μεγαλώνοντας την ευθύνη να θεραπεύσει τον εαυτό του από τα τραύματα που ίσως να προκλήθηκαν στην παιδική ηλικία από τη σχέση του με τη μαμά του.

Το να μένω στον θυμό, την οργή ή την έλλειψη δημιουργεί πλάνη εντός μου πως θα με δει η μαμά μου, θα μετανοήσει, θα καταλάβει τί έκανε λάθος, και θα έρθει να το διορθώσει και επιτέλους σαν παιδί θα φροντιστώ και θα αγαπηθώ άνευ όρων.

Αυτή η επιθυμία με κάνει δέσμιο του τραύματος μου και αποποιούμαι την ευθύνη της θεραπείας του εαυτού μου όσο μεγαλώνω.

Η σχέση μητέρας παιδιού είναι μια σχέση που κρύβει μεταμφιεσμένα δώρα και ευλογίες.

Όσο εργαζόμαστε με τον εαυτό μας μπορούμε να δούμε αυτές τις ευλογίες και να συγχωρήσουμε τη μητέρα δίνοντας της ακριβώς το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί στη σχέση.