Το μεγάλο «Όχι»

Πόσες φορές είπες ναι σε μια έξοδο, ενώ το μόνο που ήθελες ήταν να βουλιάξεις στο κρεβάτι σου και να ξεκουραστείς; Άλλες πόσες έσκυψες το κεφάλι στη δουλειά για να συνεχίσεις αυτό το ρημαδοπρότζεκτ που τελειωμό δεν έχει και δεν είναι καν στις αρμοδιότητές σου; Πόσες φορές άφησες μισοτελειωμένες δικές σου υποθέσεις για να τρέξεις ξωπίσω από ανάγκες τρίτων; Άλλες πόσες έγνεψες καταφατικά «ναι» για να είναι και να αισθάνονται οι άλλοι καλά;

Αν αυτή τη στιγμή κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι και ο νους σου έχει τουλάχιστον τρία πρόχειρα σενάρια σχετικά, τότε καταλαβαίνεις ακριβώς για ποιο πράγμα σου μιλάω. Και το ξέρω πως έχεις… Είναι ανθρώπινο και λογικό. Έχε από εδώ και στο εξής κάτι ακόμα στο μυαλό: To κάθε «Ναι» σου, συνεπάγεται αυτόματα με ένα «Όχι» σου σε κάτι άλλο. Που επιλέγεις να δώσεις προτεραιότητα; Σε οτιδήποτε άλλο, ή σε σένα;

Ο χρόνος είναι πολύτιμος και είναι δικός μας. Όταν σερβίρουμε απλόχερα «Ναι» γιατί έτσι μάθαμε στα χρόνια, με τη στάμπα του καλού παιδιού να μας κυβερνά, τότε μοιραία λέμε «Όχι» σε κάτι πιο δικό μας, σε μια ανάγκη, ή ένα θέλω μας. Όταν συμβαίνει αυτό λοιπόν, μας πάμε κόντρα και η κόντρα αυτή μοιραία φέρνει σύγκρουση στο μέσα μας, ένταση, νεύρα, θυμό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι όταν κατ’ επανάληψη μας ακυρώνουμε και μάλιστα οικιοθελώς;

Υπάρχει άλλος δρόμος; Ναι! Ο δρόμος του όχι. Του «Όχι», που είναι μια τόση δα λεξούλα, μα μέσα της κρύβει δύναμη μεγατόνων. Όχι, σε καμία περίπτωση δε σας προτείνω να πάρετε σβάρνα τα «Όχι»! Αυτό που θέλω να σας πως είναι πως το ζύγισμα είναι το άλφα και το ωμέγα για μια αληθινά ποιοτική ζωή. Όταν κλίνεστε να πάρετε μια απόφαση σημαντική, ή μη σκεφτείτε: Τι θα θυσιάσω με το ναι μου; Κι αν πω όχι; Η απάντηση είναι ο δρόμος.

Photo by Nadine Shaabana on Unsplash