Τρέχουσα ψυχική κατάσταση: Δεν μπορώ να γιορτάσω όπως γουστάρω εγώ;

Τώρα που ο νέος χρόνος είναι στο κατώφλι μας…

όλοι τρέχουν να δηλώσουν άδειες στη δουλειά, να εκδώσουν εισιτήρια για εξωτερικό, να κάνουν κρατήσεις για το εσωτερικό, να χωθούν στο πρώτο πολυκατάστημα για να πάρουν τα (υποχρεωτικά) δώρα.

Κι όλα αυτά με μια υστερική γιορτινή διάθεση που μας τη φόρεσαν… σαν ρούχο παλιό που κάθε χρόνο μας στενεύει όλο και περισσότερο.

Σαν να παχαίνουμε από την καταπιεστική εορταστική χρονιά που έρχεται κάθε τόσο να μας μπουκώσει με τις εποχιακές τυπικές διαδικασίες και να μας προσθέσει περίσσιο άγχος.

Σταματώ και ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα

Και μόνο στην ανάγνωση, κουράστηκα. Μια κούραση ψυχολογική. Ένα βάρος από τα αυστηρά χρονοδιαγράμματα που το μυαλό δυσκολεύεται ή δε θέλει (πια) να υπακούει.

Επιλέγει να κάνει μια παύση

Παύση από την εορταστική διάθεση που του επιβάλλεται να έχει από τις 13 Δεκεμβρίου έως και τις 2 Ιανουαρίου (γιατί την επόμενη μέρα θα πάει δουλειά και το όνειρο της γιορτής σβήνει).

Άρνηση! Αρνείται να αφεθεί στην παραφροσύνη των ημερών για ξέφρενα πάρτι, φανταχτερά και καινούρια ρούχα, ποζέρικες φωτογραφίες που θα συνοδεύουν δήθεν πνευματώδεις ευχές.

Απορία! Δεν μπορώ να γιορτάσω ΟΠΟΤΕ και ΟΠΩΣ γουστάρω εγώ; Οποιαδήποτε ημέρα του χρόνου, φορώντας τη φόρμα μου, ας πούμε;

Eρώτηση! Γιατί αυτή η επιτηδευμένη χαρά και η … εορταστική διάθεση σαν να πρόκειται για καλοκουρδισμένα ρολόγια;

A! Kαι κάτι τελευταίο…

Καλές γιορτές everybody 😊