#XMAS_Story by Athanasia: Αυτό σημαίνει «happy place»

Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή και ενώ ο κέρσορας αναβοσβήνει με έναν γνώριμο ρυθμό, στην οθόνη αντιικατοπτρίζονται τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου που βρίσκεται ακριβώς πίσω μου.

Τα κοιτάζω τόσο που νομίζω ότι με υπνωτίζουν με κάποιον τρόπο και έτσι όπως χτυπά το αερόθερμο στα πόδια μου (#realtalk, είμαι κρυουλιάρα), κάνω flashback στο σαλόνι του πατρικού μου, όταν ακόμα ήμουν πιτσιρικάκι και λάτρευα να ξαπλώνω στη μοκέτα, ακριβώς κάτω από το δέντρο, μόνο και μόνο για να μπορώ να χαζεύω τα λαμπάκια χωρίς κανείς να με ενοχλεί. Και για να οριοθετώ ότι αυτός είναι ο δικός μου χωροχρόνος, αφήστε με ήσυχη (πεισματάρα από μικρή).

Και εάν με ρωτάς, μέχρι σήμερα αυτή είναι η μαγεία του χριστουγεννιάτικου δέντρου για μένα. Το γεγονός ότι μπορώ να ξαπλώσω στη μοκέτα ή να κάτσω λίγο πιο δίπλα στον καναπέ, να αφήσω τα πάντα στην άκρη και απλά να μου δώσω την “πολυτέλεια” να αδειάσει για λίγο το μυαλό μου.

Πέρα από την όποια ομορφιά μπορεί να μαγνητίζει το βλέμμα μου, για μένα αυτά τα λαμπάκια σημαίνουν happy place, σημαίνουν γαλήνη, σημαίνουν υπάρχει ελπίδα ακόμα όσο έχουμε πράγματα και ανθρώπους, για τους οποίους νιώθουμε ευγνωμοσύνη.

Και επειδή είμαι ψυχαναγκαστική με ορισμένα θέματα σε αυτή τη ζωή, μπορεί εγώ ταυτόχρονα να κάνω την ψυχοθεραπεία μου και το mindfulness, όμως εάν αλλάξει κάποιος το μοτίβο στα λαμπάκια, δε μπορώ να βρω εσωτερική ηρεμία μέχρι να τα γυρίσω στο πρόγραμμα που αρέσει σε μένα.

Με ευγνωμοσύνη που έχω κάποιον να με εκνευρίζει με αυτή τη μικρή συνήθεια και να τα “ανοίγει” ακόμα και στον λάθος ρυθμό, μόνο και μόνο, για να λάμπει ήδη το δέντρο όταν θα μπω σπίτι!