in ,

Ζάκι Ο: Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια, αλλά είσαι ακόμα εδώ

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ποτέ, μ’ ακούς;

Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια, αλλά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, γιατί είσαι ακόμα εδώ

Ακόμα εδώ, να μας φωτίζεις τα σκοτάδια κάθε φορά που η βία σηκώνει με δύναμη το χέρι της να μας κατασπαράξει.

Ακόμα εδώ, να μας γεμίζεις μ’ αστερόσκονη κάθε φορά που μας τυλίγει σαν καπνός το μίσος και το σκότος.

Ακόμα εδώ, να αγαπάς με δύναμη και πίστη τον κόσμο ολάκερο, τον ίδιο κόσμο που σου φέρθηκε σκληρά.

Ακόμα εδώ, να γίνεσαι ασπίδα στα όνειρά μας για ισότητα, αγάπη και δικαιοσύνη.

Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια, αλλά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, γιατί είμαι ακόμα εδώ κι εγώ…

Ακόμα εδώ, να ντρέπομαι, να κρύβομαι, να σου ζητώ συγχώρεση για όσα αφήσαμε να σου συμβούν. Ακόμα εδώ να σε θυμάμαι, να σε σκέφτομαι και να μην σε λησμονώ ποτέ. Ποτέ, μ’ ακούς;

Δεν ξεχάσω ποτέ ούτε τα αστραφτερά σου μάτια ούτε τα αστραφτερά σου λόγια. Δεν θα ξεχάσω ούτε το πώς σε δολοφόνησαν ούτε το πώς σε σκότωσαν ξανά και ξανά και ξανά μετά τον θάνατό σου.

Ούτε το πώς δικαίωσαν τους δολοφόνους σου θα λησμονήσω. Ποτέ.

Ποτέ, μ’ ακούς;

Φωτογραφία: Facebook/ Aggelos Barai

Written by Αλεξάνδρα Κεντρωτή

Δημοσιογράφος

Ο καθένας με τις δυνάμεις που διαθέτει, μπορεί να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε. Εγώ διάλεξα να το κάνω με την πένα μου. Είναι το μόνο όπλο που διαθέτω απέναντι στον σεξισμό, τον ρατσισμό και τον απαίσιο φανατισμό και είμαι αποφασισμένη να το χρησιμοποιήσω.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

GIPHY App Key not set. Please check settings

Κρίση ταυτότητας: Όταν η ψυχή επαναστατεί και ζητά χρώμα

Αρκεί μια «καλή ομάδα» για να πετύχεις το σκοπό σου;