Αντίο ακαμψία και υπερανάλυση, θα ακολουθήσω τη «φύση»

Και πριν καλά καλά προλάβουμε να γλείψουμε την τελευταία σταγόνα παγωτό που λέρωσε την άκρη από τα χείλη μας, βρεθήκαμε στον Σεπτέμβρη. Τι όμορφος μήνας γεμάτος χρώματα, ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου!

Στην εξοχή σκεφτόμουν πόσο αργά κυλούσε ο χρόνος μέσα στα δέντρα και τα βουνά και πόσο γρήγορα τρέχει στην πόλη. Ένιωθα πως μέσα στο βουνό, τα ίδια τα δέντρα με προστάτευαν από κάθε αρνητική ενέργεια και σκέψη και με το που γύρισα, άρχισα να παρατηρώ με άλλα μάτια πώς ζούμε την καθημερινότητα μας…

Ακαμψία και υπερανάλυση 

Άκαμπτοι, με την ίδια ρουτίνα κάθε μέρα χωρίς να αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ή όχι, πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να την αλλάξουμε γιατί έτσι είναι τα πράγματα και μέσα στην υπερανάλυση. Ασχολούμαστε υπερβολικά με πράγματα μικρής σημασίας, επειδή ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με αυτά και μας επηρεάζουν, σαν να ακούμε κάθε μέρα το ίδιο τραγούδι και να μας έχει κάνει πλύση εγκεφάλου.

Στην πόλη υπάρχουν χιλιάδες σκεπτομορφές τριγύρω. Σκεφτείτε τα δέντρα και το πράσινο σαν ένα δίχτυ που καθαρίζει την αρνητική δόνηση και την μετασχηματίζει σε θετική. Όπως τα κινητά που δεν έχουν σήμα ανάμεσα στα βουνά έτσι και οι αρνητικές σκέψεις των άλλων δεν μπορούν να μας φτάσουν και να επηρεάσουν το δικό μας σήμα όταν βρισκόμαστε στη φύση.

Χρειάζεται να έχουμε καλλιεργήσει πολύ την δική μας διάκριση για να μπορούμε να μένουμε ανεπηρέαστοι από τις σκεπτομορφές των άλλων και θα σας εξηγήσω αμέσως πώς το εννοώ.

Ροή χωρίς πλαίσιο

Στις διακοπές μου δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή, τί θα φάω, τί θα ψωνίσω, τί μου λείπει να το αγοράσω κλπ. Το μυαλό μου ήταν ελεύθερο και πλήρως εστιασμένο στη στιγμή εκείνη που ζούσα, σαν το ίδιο το τοπίο να με προγραμμάτιζε θετικά να καθαρίσω τις σκέψεις μου. Όλα γίνονταν φυσικά σε ροή και χωρίς περιβολή.

Όταν γύρισα στην Αθήνα, οι σκέψεις μου ήταν πιο επιτακτικές και άκαμπτες. Έπρεπε να πάρω καφέ το πρωί, να πάω σουπερμάρκετ γιατί έπρεπε να έχω «τα πάντα» στο σπίτι, να δω τους λογαριασμούς μου, να μπω να τους πληρώσω και εκεί που τους πληρώνω διαδικτυακά να μου πεταχτεί και μια διαφήμιση για τα καινούρια παπούτσια του χειμώνα που ίσως μου δημιουργεί υποσυνείδητα τη σκέψη μήπως τα χρειάζομαι και θέλω να τα αγοράσω και πάει λέγοντας.

Στις μεγάλες πόλεις οι ρυθμοί τρέχουν γιατί η πληροφορία είναι άπειρη

Ο εγκέφαλος δέχεται άπειρα ερεθίσματα καθημερινά που τον βάζουν σε υπερλειτουργία προκειμένου να ανταπεξέλθει σε αυτά. Αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία για εμάς τους ανθρώπους και τελικά μας κάνει να νιώθουμε ανίκανοι να διαχειριστούμε όλες αυτές τις πληροφορίες.

Νιώθουμε πίεση, μπέρδεμα μέσα μας, μπαίνουμε στην υπερανάλυση ή γινόμαστε τελικά άκαμπτοι για να μπορέσουμε να τις διαχειριστούμε. Μας δημιουργούνται καταναγκαστικές ανάγκες που μας πείθουν ότι τις έχουμε και αυτό μας κάνει δυστυχισμένους και μας βάζει στη διαδικασία να ξοδεύουμε άσκοπα χρήματα, χρόνο και ενέργεια.

Αυτό είναι που κάνει τη ζωή στην πόλη να μοιάζει σαν να μην υπάρχει χρόνος και χρήμα, δηλαδή μας προγραμματίζουν υποσυνείδητα οι σκεπτομορφές χιλιάδων πληροφοριών και όχι αυτό που πραγματικά θέλουμε.

Μήπως να μιμηθούμε τη φύση;

Μια λύση σε αυτό είναι να μιμηθούμε τη φύση με τη στατικότητα που έχει. Να μάθουμε να παρατηρούμε τη δομή της, τις κινήσεις των δέντρων που είναι απαλές και με ρυθμό, να μένουμε στην ησυχία. Nα παρατηρούμε γύρω μας τα πράγματα για να μπορούμε να κρίνουμε τί είναι το κατάλληλο για μας και όχι να δρούμε καταναγκαστικά, με βιασύνη για να καταναλώσουμε από συνήθεια και τελικά… ασυνείδητα.

Η φύση έχει μεγάλη σοφία την οποία εμείς χρειάζεται να κατανοήσουμε και να της επιτρέψουμε να μας τη διδάξει. Στη φύση δεν υπάρχει καμία διαρροή ενέργειας. Όλα είναι στη θέση τους σε απόλυτη αρμονία και αφθονία. Όλα τακτοποιούνται φυσικά και ξέρουν τη θέση τους και τον ρόλο τους.

Όσο εμείς μπορούμε να διατηρούμε στη ζωή μας αυτή την επίγνωση του ότι «όλα για μας είναι και θα είναι στη θέση τους», να ξέρουμε τον ρόλο μας, να έχουμε επίγνωση πως υπάρχει Συμπαντική πρόνοια για όλα και για εμάς, τότε θα μπορούμε να ζούμε με περισσότερη ηρεμία χωρίς να κυνηγάμε τη ζωή μας. Αντίθετα, θα μπορέσουμε να τη ζήσουμε, να μείνουμε σταθεροί στους εαυτούς μας και να επιτρέψουμε στη ζωή να έρθει σε μας.

Πιστεύουμε πως πάντα πρέπει να δρούμε εμείς για να φέρουμε στη ζωή μας τα πράγματα, όμως η αλήθεια είναι πως υπάρχει μια Συμπαντική ισορροπία ανάμεσα στη δράση και το λαμβάνειν.

Καλό, δημιουργικό Σεπτέμβρη με εκείνη την καλή στατικότητα του δάσους και της φύσης που μας φέρνει με σοφία όσα χρειαζόμαστε πραγματικά!