Γιατί μας φοβίζει τόσο πολύ η συνέπεια;

Αυτή την εβδομάδα θέλω να εστιάσουμε στη συνέπεια

Όπως έχω ξαναπεί, αντλώ έμπνευση από τις θεραπείες και τα θέματα που φέρνουν οι άνθρωποι κάθε εβδομάδα και όταν βλέπω πως ένα θέμα επαναλαμβάνεται πιστεύω πως χρειάζεται να γράψω για αυτό, για να βοηθηθούν και άλλοι άνθρωποι, που τυχόν ταυτίζονται.

Η συνέπεια είναι βασικό συστατικό της εξέλιξης.

Δυσκολευόμαστε να εξελιχθούμε όταν δεν έχουμε συνέπεια κι αυτό συμβαίνει γιατί οποιαδήποτε διαδικασία κι αν επιλέξουμε να αναπτύξουμε εάν δεν έχουμε συνέπεια, δεν θα μπορέσουμε να δούμε εύκολα αποτελέσματα από τη διαδικασία αυτή.

Φανταστείτε να θέλαμε να ξεκινήσουμε γυμναστήριο και να πηγαίναμε όποτε να ‘ναι!

Ο συνειδητός νους του ανθρώπου μαθαίνει με την επανάληψη

Έτσι, μέσω της επανάληψης ρυθμίζεται και το σώμα μας και αποκτά προγραμματισμένη ρουτίνα.

Αν πηγαίνουμε στο γυμναστήριο ακανόνιστα δεν θα μπορέσουμε να χτίσουμε τη ρουτίνα που χρειάζεται το σώμα για να μας δώσει αυτό που επιθυμούμε, είτε όσον αφορά την υγεία, την ευεξία του, είτε την εικόνα του.

Η συνέπεια είναι αυτή που δημιουργεί πεδίο μέσα στο χρόνο. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη συνέπεια σαν ποιότητα χρειάζεται η σταθερά του χρόνου. Η επαναλαμβανόμενη διαδικασία σε σταθερό χρόνο μας εκπαιδεύει στη συνέπεια.

Για να μπορέσουμε να έχουμε αυτή τη δομή στη ρουτίνα μας χρειάζεται να είμαστε παρόντες.

Είμαι παρών σημαίνει καταλαβαίνω την ανάγκη μου και είμαι πρόθυμος να την καλύψω για μένα.  Με ακούω, όταν κάτι με δυσκολεύει χωρίς να με πιέζω να το βγάλω πέρα εκείνη τη στιγμή, επιχειρώ να καταλάβω τί με δυσκολεύει, αν μπορώ να βρω λύση και να ξαναδοκιμάσω.

Αν στη ζωή μου, μου έχει λείψει η ενθάρρυνση από τους φροντιστές μου σαν παιδί, δύσκολα θα πιστέψω σαν ενήλικας ότι έχω το σθένος να είμαι συνεπής στη ζωή μου και έτσι κάθε φορά που θα μου ζητείται έστω και το παραμικρό περισσότερο από αυτό που έχω συνηθίσει σαν ασφάλεια γύρω μου, θα φοβάμαι, θα υπεκφεύγω, θα κρύβομαι και θα αναβάλλω να εμπλακώ.

Αυτό μου το τραύμα χρειάζεται να το θεραπεύσω μέσα μου γιατί αυτό θα με βοηθήσει να έρθω σε επαφή με το πώς εγώ θέλω να είμαι σαν ενήλικας και με τις πραγματικές μου δυνάμεις και όχι με το τί βίωνα σαν παιδί.

Οι άνθρωποι μιμούμαστε τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν γιατί ήταν ο μόνος τρόπος όταν ήμασταν παιδιά να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο.

Τώρα όμως δεν είμαστε πια παιδιά, είμαστε ενήλικες και όσο πιο θεραπευμένος και υγιής γίνεται ο ενήλικας στο σήμερα τόσο νεότερος νιώθει και τόσο πιο ανανεωμένος γιατί νιώθει πια την ασφάλεια και την ενθάρρυνση να πηγάζουν από μέσα του.

Το εσωτερικό μας παιδί νιώθει ασφάλεια πια να νιώσει παιδί και έτσι είμαστε πάντα σε επαφή με την παιδικότητα μας.

Όταν η ενθάρρυνση πηγάζει από μέσα μας γινόμαστε ο στοργικός γονέας που είχε το παιδί μέσα μας ανάγκη για να πάρει θάρρος και να αναπτυχθεί, να είναι προετοιμασμένο και να αποκτήσει συνέπεια.

Έτσι όσο περισσότερο μένω με τον εαυτό μου, ακούω τις ανάγκες μου, με φροντίζω, με συγχωρώ, με καταλαβαίνω, συνδέομαι με μένα, τόσο λιγότερο θα με φοβίζει η συνέπεια, τόσο περισσότερο θα συνδέομαι με συνέπεια και θα είμαι συνεπής στις δραστηριότητες μου!