Είναι ωραία στη ζώνη άνεσής σου, αλλά τίποτα δε φυτρώνει εκεί

«Γιατί το έκανες αυτό; Και τώρα;»

Ήταν οι πιο συχνές ερωτήσεις που δέχτηκα όταν ανακοίνωσα την απόφασή μου να αφήσω μια σίγουρη, μόνιμη, σταθερή δουλειά μετά από πολλά χρόνια.

Προφανώς και δεν περιμένεις τους άλλους να σου πουν τι θα κάνεις, ή γιατί να κάνεις κάτι επειδή απλά οι άλλοι δεν είναι εσύ.

Σίγουρα φαντάζει το λιγότερο παράλογο μια γυναίκα με οικογένεια στην Ελλάδα του σήμερα να αφήνει μια σίγουρη δουλειά. Το λες και τρέλα; Μπορεί. Ίσως όμως και όχι.

Η ζώνη άνεσης σου είναι μια κατάσταση που έχεις φτιάξει μόνος σου στην οποία αισθάνεσαι οικεία και σου αρέσει. Είναι όλες σου οι συνήθειες. Είναι το σπίτι σου. Αν δεν φύγεις όμως από εκεί πως θα μάθεις αν τελικά σου άρεσε να ζεις έτσι εξαρχής;

Να νιώθεις ευγνώμων για όσα έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα εννοείται

…αλλά ταυτόχρονα να μη σκοτώνεις και το ζιζάνιο μέσα σου που σου μιλάει και σου λέει: «υπάρχει κi άλλο παρακάτω, έλα να το δεις».

Είναι περισσότερο από ΟΚ να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου και να μην ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Δε πειράζει αν δεν ξέρεις, όταν θα έρθει η ώρα θα μάθεις και τότε θα είσαι απόλυτα σίγουρος για το παρακάτω σου.