Γιατί έχουμε συνεχώς έναν φόβο μην παρεξηγηθεί ο άλλος;

Κάποιες φορές μου φαίνεται αδιανόητο το πόσο οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να απολογούμαστε στους άλλους για το οτιδήποτε

Λέμε τη γνώμη μας, απολογούμαστε, δεν θέλουμε να φάμε κάτι, αμέσως θα μας πουν “Γιατί δεν τρως; Γιατί δεν θέλεις;“. Και το δεν θέλω δεν είναι αρκετό, πρέπει να πούμε γιατί…

Έχουμε συνεχώς έναν φόβο μην παρεξηγηθεί ο άλλος, λες και οι άλλοι είναι μωρά και χρειάζονται σούπερ ιδιαίτερης μεταχείρισης!

Πόσες φορές σας έχει τύχει να μην θέλετε να βγείτε και να απολογείστε στους φίλους σας γιατί φοβάστε μήπως σας παρεξηγήσουν; «Σόρρι αλλά δεν θέλω να βγω θέλω να κοιμηθώ».

Πόσες φορές δεν θέλετε να φάτε αλλά τρώτε γιατί πιστεύετε ότι θα στεναχωρήσετε τη μαμά σας;

Πόσες φορές δεν θέλετε να κάνετε έρωτα με τον/την σύντροφό σας γιατί μπορεί να είστε κουρασμένοι ή να έχετε άγχος για κάτι αλλά τελικά κάνετε για να μην νιώσει ότι δεν είστε διαθέσιμος/η ή γιατί φοβάστε μήπως σας αφήσει;

Πόσες φορές δεν έχετε καταλάβει κάτι σε ένα μάθημα αλλά δεν το ρωτάτε γιατί φοβάστε μήπως πέσετε στα μάτια του δασκάλου που θαυμάζετε;  

Αν κάπου μέσα σε αυτά συναντήσατε τον εαυτό σας είναι εντάξει, μην πανικοβάλλεστε

Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας επειδή φοβηθήκαμε ότι κάτι σημαντικό για μας θα χάσουμε ή ότι θα μείνουμε μόνοι μας δεχτήκαμε να φάμε κάτι περισσότερο, να κάνουμε κάτι περισσότερο, να ανεχτούμε κάτι περισσότερο από αυτό που στην πραγματικότητα μπορούσαμε ή θέλαμε.

Ο φόβος μας φαίνεται, ήταν μεγαλύτερος από την ψυχραιμία μας εκείνη τη στιγμή και δεν μπορούσαμε να βάλουμε ξεκάθαρο όριο στην ανάγκη μας για να μπορέσουμε να μας στηρίξουμε μέσα στο γεγονός.

Όταν η στιγμή αυτή περάσει όμως χρειάζεται να αναλογιστούμε τί έγινε και πώς θα μπορούσαμε να σταθούμε πιο οριοθετημένα την επόμενη φορά που μπορεί να συμβεί κάτι παρόμοιο για να μην χρειαστεί να υποστούμε ξανά χειριστικές συμπεριφορές.

Χειρισμός είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε για να διευθύνουμε ένα γεγονός ή μια κατάσταση

Όταν ένας άνθρωπος έχει τραύματα επικοινωνίας, συνύπαρξης, ανήκειν, κάλυψης αναγκών, λόγω του φόβου και της έλλειψης που του προκαλούν αυτά τα τραύματα θα προσπαθήσει να διευθύνει τα γεγονότα μέσω της συμπεριφοράς των άλλων προς όφελός του γιατί δεν ξέρει άλλους τρόπους να επικοινωνήσει.

Συνήθως αυτό γίνεται με κεκαλυμμένους τρόπους και και όχι ευθέως και γι’ αυτό το λόγο νιώθουμε υπόλογοι γιατί η ενοχή είναι ένα εργαλείο που κάνει τον χειρισμό ευκολότερο.

Οι άνθρωποι συνήθως χειρίζονται την κατάσταση μέσω της συμπεριφοράς των άλλων ανθρώπων γιατί

• νιώθουν ανασφαλείς μέσα τους,
• δεν ξέρουν πως να επικοινωνήσουν τις πραγματικές τους ανάγκες με ειλικρίνεια,
• πιστεύουν ότι μόνο μέσα από τον χειρισμό θα καταφέρουν να πάρουν αυτό που θέλουν,

…όμως σε κάθε περίπτωση δεν φταίμε εμείς αν ο άλλος επιλέγει σε ένα επίπεδο να είναι χειριστικός, ακόμη και αν το κάνει ασυνείδητα, το αποτέλεσμα παραμένει.

Συνήθως οι χειριστικοί άνθρωποι έχουν κοντά τους ανθρώπους με πολύ χαλαρά έως και ανύπαρκτα όρια ακριβώς για να μπορούν να χειρίζονται πάντα εκείνοι τις καταστάσεις και να διατηρούν μέσα τους την πλάνη της ασφάλειας και επειδή οι ανορίωτοι πάντα θα βρίσκουν εναν λόγο να τους δικαιολογούν σαν να πρόκειται για παιδιά και όχι για ενήλικες.

Έτσι λοιπόν χρειάζεται ο ανορίωτος να βάλει όρια μέσα του

Να δουλέψει τους φόβους της μοναξιάς, της εγκατάλειψης και να αναλάβει την ευθύνη της αλήθειας του. Να γίνει ο ίδιος γονέας του εαυτού του.

Να μπορεί να πει τη γνώμη του με θάρρος και να τη διατηρήσει χωρίς να επηρεάζεται από το συναίσθημα που βιώνει ο απέναντι επειδή λέει τη γνώμη του.

Σκοπός εδώ δεν είναι να επιβληθούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για τους άλλους, αλλά να μας προστατεύουμε και να δημιουργούμε χώρο για να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας χωρίς πάντα να νιώθουμε πως φταίμε, πως κάποιον θα βλάψουμε και κάποιος θα πάθει κάτι κακό αν εμείς τολμήσουμε να πούμε και να κάνουμε αυτό που μας εκφράζει και χωρίς μονίμως να δικαιολογούμε τον άλλον που κάτι δεν κατάλαβε, κάτι δεν ήξερε, κάτι δεν μπόρεσε και γενικά κάτι δεν οτιδήποτε.

Αν λοιπόν βρεθείς ξανά σε κάποιες από τις παραπάνω καταστάσεις σκέψου πως δεν πρόκειται να μείνεις μόνος, πως δεν είσαι ποτέ μόνος και πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κατευθύνει σε κάτι που μοιάζει σωστό για εκείνον.

Έλα στο κέντρο σου και μίλησε με σθένος

Κανείς δεν είναι δυνατότερος από κανέναν. Όλοι μπορούμε να βρουμε λύση στα θέματα μας, είμαστε όλοι ενήλικες ηλικιακά και όπως προσπαθείς εσύ να είσαι όπως πρέπει στον κόσμο αυτό έτσι πρέπει να προσπαθήσουν και οι άλλοι.

Όσο βάζεις όρια πραγματικά θα εκπλαγείς από το πώς αρχίζουν να φέρονται οι γύρω σου. Σκοπός σου είναι να απενοχοποιήσεις τον εαυτό σου από τη συνεχόμενη απολογητική σου στάση.

Κάποια πράγματα είναι έτσι γιατί έτσι είναι, όχι γιατί χρειάζεται να είναι κάπως αλλιώς, κοινώς It is what it is!

Εύχομαι να σε βοήθησα!